Dag allemaal,
Vandaag laat ik zien hoe mensen die zich door angst laten leiden, onverstandige of domme beslissingen nemen, ook al hebben ze niet in de gaten dat ze door angst gedreven worden en denken ze dat ze het juiste in de Heer doen.
Jezus zei ‘wijsheid is gerechtvaardigd op grond van haar werken (door al haar kinderen),’ wat wil zeggen dat een wijze beslissing op dat moment vaak niet als wijs wordt gezien, maar later wijs blijkt te zijn door het resultaat, de werken, van die beslissing. (Mattheüs 11:19, Lucas 7:35)
Mijzelf voor gek zetten?
Het was de eerste keer dat ik een toilet demonteerde. Chris had bedacht dat een speelgoedje een eindje moest gaan zwemmen, maar het kwam vast te zitten op zijn weg naar beneden, en ik kon er niet bij. Ik herinner mij nog wat Jason naar beneden riep, als was het gisteren: “Mam, Pap! Chris spoelde mijn lego mannetje door het toilet en nu staat de vloer onder water!”
In mijn gehannes had ik iets gedaan waardoor het toilet bleef spoelen, en al probeerde ik dat op te lossen, het lukte niet.
Dus ging ik naar een bouwmarkt en kocht alles wat er te vinden was op de afdeling ‘toiletten’ dat maar enigszins leek op de binnenkant van ons toilet. Bovendien kocht ik een stuk gereedschap dat dingen die in het toilet vastzitten, en daar niet thuis horen, weer los kon krijgen.
Ik hield de jongens op een afstand toen ik alle onderdelen op de badkamervloer uitstalde, alsof ik een meester monteur was die een ingewikkeld mechanisme weer in elkaar kon zetten, al had ik geen idee wat ik met al die onderdelen aan moest. “Daar heb je het al” dacht ik. “Ik heb genoeg onderdelen om mijzelf mee voor gek te zetten.”
Door een proces van elimineren, kwam ik er achter wat ik moest doen en leerde ik de eerste les op een natte manier – eerst de hoofdkraan van het water dicht draaien! Uiteindelijk kon ik Lego man redden en hadden we weer een werkend toilet.
Niet wetend welk onderdeel waar hoort in het nemen van beslissingen
Als er beslissingen voor ons liggen uitgestald, als die onderdelen van dat toilet, worden we onzeker en weten we niet hoe alles in elkaar past. We bidden: “Heer, help me!” en gaan voorwaarts, en laten de stukjes passen op de manier waarop wij denken dat de stukjes van ons leven moeten gaan, om later te ontdekken dat we een complete idioot van onszelf gemaakt hebben…wijsheid, of stommiteit, wordt duidelijk door haar kinderen. Jaren later kijken we terug en zouden we willen dat we de herinneringen daaraan weg zouden kunnen vegen, en vragen ons af…
Angst is heel subtiel, als het gaat om beslissingen nemen. Je moet de Vader en Zijn vrede in jouw geest werkelijk kennen, evenals weten wanneer je het gezond verstand moet gebruiken en je eigen oordeel, om wijze beslissingen te kunnen nemen. Je moet ook beseffen dat angst een geest is – een individuele geest die jou wil kwellen.
Dus geef ik vandaag 3 voorbeelden, die ik de 40 jaar dat ik met de Vader wandel, in één of andere vorm gezien heb.
#1 – Angst in een werk situatie
Ik moest iemand op het werk confronteren over zijn gedrag, maar wilde dat niet doen. De angst was dat ik ontslagen zou worden, want het ging om de baas van mijn baas. Die angst leidde ertoe aan Barb en de kinderen te denken, die van mij afhankelijk waren, omdat ik de kostwinner was. Die angst liet mij nadenken over de jongens, die dan niet meer in de christelijke school zouden kunnen blijven, en daarna kwam de angst dat ik terug zou gaan naar een minimum salaris.
Die gedachte leidde naar het verkopen van ons huis, verhuizen naar een te klein appartement…allemaal erge situaties. Ik begon mij af te vragen of het niet de tijd was voor de Heer om deuren in de bediening voor mij te openen, de standaard “De Heer leidt mij verder” realisatie/leugen/halve waarheid die zo velen gebruiken om de waarheid te verhullen waarom men niet meer een bepaalde positie heeft.
Dus wist ik dat ik allereerst naar Hem moest kijken om te zien hoe ik in deze situatie meer als Christus zou kunnen gaan worden, en wat ik zag, vond ik niet leuk – vrijmoedigheid, opkomen voor wat juist is, ongeacht de consequenties. Ik wilde zo graag dat ik naar een andere baan kon gaan…dat leek voor mij de makkelijkste weg te zijn. Ik wilde ontsnappen aan een humeurige baas, wilde hem niet confronteren, en wilde dus niet in Christus groeien. Maar ik deed het wel, en hij waardeerde het feit dat ik één van de weinigen was die geen ‘ja-knikker’ was – ik gaf hem recht voor zijn raap antwoorden, of hij dat nu leuk vond of niet.
Gecentreerd zijn op de Heer
In bijna 4 decennia heb ik gezien hoe mensen hun gebrek aan ruggengraat wegredeneren als ‘De Heer leidt mij verder.’ Het mag duidelijk zijn dat de Heer ons vaak verder leidt, maar ik heb het hier over mensen die er voor kiezen weg te lopen voor een situatie, door ander werk aan te nemen, en die niet de vrijmoedigheid van een David of Ruth laten zien, en geen persoonlijke groei, en daardoor Zijn trouw, die gezien kan worden aan de andere kant van die situatie, missen.
Vaak bellen mensen, of e-mailen mij, dat hun baas of collega verschrikkelijk is om mee te werken. Ze vloeken, zeggen onethische of immorele dingen en vaak misbruiken de baas of die collega hun positie in het bedrijf…wat allemaal waar kan zijn. Mensen die het bovenstaande doen, hebben persoonlijke kwesties en problemen.
Maar als ik mensen vertel dat het mogelijk is dat de Heer hen als persoon wil laten groeien, dat mensen als Jozef, Daniel, Debora, Ruth, de jonge Samuel, en David, allemaal een uitweg wilden hebben uit een situatie, maar dat de uitweg kwam DOOR een situatie, wat leidde tot een grotere volwassenheid in de Heer, loopt men hiervoor weg.
Er is een tijd om weg te gaan uit een dergelijke situatie, maar mijn ervaring is dat dit pas gebeurt nadat jij, als zout, de tijd hebt gehad om wat goed en fout is, voor hen neer te leggen, zodat zij weten wat gedaan moet worden. ALS ze Zijn genade afwijzen, door jou heen, leidt de Heer je verder omdat ze niet jou, maar Hem in jou, afwijzen.
Velen denken eerst ‘ontsnappen’ in plaats van ‘hoe kan ik in deze situatie meer als Jezus worden?’ Men laat liever het bekende achter, voor zichzelf, hun echtgenoot, kinderen en vrienden om via een andere baan een uitweg uit die situatie te hebben, waarbij men God gebruikt als verklaring voor de nieuwe weg die men gaat, in plaats van ruggengraat te ontwikkelen en op te staan en hun positie in het bedrijf te gebruiken.
Vrees voor mensen is de meest voorkomende vrees die er is, en dezelfde mensen die pochen op Christus in hen, en wat voor geweldigs God doet, en dat posten op sociale media of die getuigen tegen vrienden of in de kerk over wat God doet, raken ineens die vrijmoedigheid kwijt als het erop aan komt de man of vrouw van God te zijn die ze zouden moeten zijn. Zij denken ‘uitweg’ in plaats van op te staan tegen een baas, een collega, hen te confronteren en/of grenzen aan te geven waar men wel of niet wil gaan.
Met de angst afrekenen VOORDAT je gaat bidden
Filippenzen 4:6,7 is één van de weinige stap voor stap instructies in het Woord. Paulus zegt: (1) “Weest in geen ding bezorgd, maar (2) laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. (3) En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en gedachten behoeden in Christus Jezus.”
Het probleem dat ik had, was dat ik die vrees de hele tijd bij mij bleef houden in mijn gebed, met als gevolg dat ik bij mijn ‘amen’ nog geen vrede had. Dus nam ik de instructie van Paulus als een stap 1, dan stap 2, en dan 3: vrede is het resultaat.
Ik worstelde 3 weken lang met angst en zorgen en mijn verzoek wachtte als een snelkookpan op een pitje, totdat ik de vrees aanpakte. Ik durfde mijn verzoek pas te noemen toen ik kon zeggen dat ik ‘in geen ding bezorgd’ was. In mijn gedachten was ik alle mogelijke scenario’s langs gegaan, zoals ik dat deed met al die onderdelen van het toilet.
Aan het eind van die weg van vrees, stond Hij daar, en liet Hij zien hoe getrouw Hij geweest was in ons leven. Toen de weg van vrees mentaal bewandeld was, pas TOEN liet ik mijn verzoek aan Hem los, met dankzegging. En ineens overweldigde de vrede van Hem mijn geest…Ik wist dat Hij het gehoord had, dat Hij voorziening gemaakt had, en ik wist dat de stukjes van mijn situatie in Zijn perfecte volgorde in elkaar gezet zouden worden…Nu doe ik onmiddellijk iets aan die vrees, en kan ik bidden en ontvang ik die vrede – maar toen ik begon, was het moeilijk!
Vrij van angst te zijn stelt ons in staat het juiste te doen, ongeacht de consequenties. Soms kan dat betekenen dat we iemand op ons werk moeten confronteren. Of dat we goed en fout moeten bepalen, moreel en immoreel, ethisch en onethisch. Dat we kiezen of we als een Daniël of een Ruth willen zijn, in plaats van te liegen dat ‘de Heer een nieuwe baan gegeven heeft’.
Zeker opende Hij die baan voor jou, maar je kunt er zeker van zijn, dat je later op je weg die angst voor mensen weer tegen gaat komen, in deze baan of de volgende, omdat Hij probeert ons te vormen naar Zijn beeld en niet zal opgeven totdat Hij Zijn werk in ons voltooid heeft.
Volgende week situaties met familie en relaties.
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Vandaag laat ik zien hoe mensen die zich door angst laten leiden, onverstandige of domme beslissingen nemen, ook al hebben ze niet in de gaten dat ze door angst gedreven worden en denken ze dat ze het juiste in de Heer doen.
Jezus zei ‘wijsheid is gerechtvaardigd op grond van haar werken (door al haar kinderen),’ wat wil zeggen dat een wijze beslissing op dat moment vaak niet als wijs wordt gezien, maar later wijs blijkt te zijn door het resultaat, de werken, van die beslissing. (Mattheüs 11:19, Lucas 7:35)
Mijzelf voor gek zetten?
Het was de eerste keer dat ik een toilet demonteerde. Chris had bedacht dat een speelgoedje een eindje moest gaan zwemmen, maar het kwam vast te zitten op zijn weg naar beneden, en ik kon er niet bij. Ik herinner mij nog wat Jason naar beneden riep, als was het gisteren: “Mam, Pap! Chris spoelde mijn lego mannetje door het toilet en nu staat de vloer onder water!”
In mijn gehannes had ik iets gedaan waardoor het toilet bleef spoelen, en al probeerde ik dat op te lossen, het lukte niet.
Dus ging ik naar een bouwmarkt en kocht alles wat er te vinden was op de afdeling ‘toiletten’ dat maar enigszins leek op de binnenkant van ons toilet. Bovendien kocht ik een stuk gereedschap dat dingen die in het toilet vastzitten, en daar niet thuis horen, weer los kon krijgen.
Ik hield de jongens op een afstand toen ik alle onderdelen op de badkamervloer uitstalde, alsof ik een meester monteur was die een ingewikkeld mechanisme weer in elkaar kon zetten, al had ik geen idee wat ik met al die onderdelen aan moest. “Daar heb je het al” dacht ik. “Ik heb genoeg onderdelen om mijzelf mee voor gek te zetten.”
Door een proces van elimineren, kwam ik er achter wat ik moest doen en leerde ik de eerste les op een natte manier – eerst de hoofdkraan van het water dicht draaien! Uiteindelijk kon ik Lego man redden en hadden we weer een werkend toilet.
Niet wetend welk onderdeel waar hoort in het nemen van beslissingen
Als er beslissingen voor ons liggen uitgestald, als die onderdelen van dat toilet, worden we onzeker en weten we niet hoe alles in elkaar past. We bidden: “Heer, help me!” en gaan voorwaarts, en laten de stukjes passen op de manier waarop wij denken dat de stukjes van ons leven moeten gaan, om later te ontdekken dat we een complete idioot van onszelf gemaakt hebben…wijsheid, of stommiteit, wordt duidelijk door haar kinderen. Jaren later kijken we terug en zouden we willen dat we de herinneringen daaraan weg zouden kunnen vegen, en vragen ons af…
Angst is heel subtiel, als het gaat om beslissingen nemen. Je moet de Vader en Zijn vrede in jouw geest werkelijk kennen, evenals weten wanneer je het gezond verstand moet gebruiken en je eigen oordeel, om wijze beslissingen te kunnen nemen. Je moet ook beseffen dat angst een geest is – een individuele geest die jou wil kwellen.
Dus geef ik vandaag 3 voorbeelden, die ik de 40 jaar dat ik met de Vader wandel, in één of andere vorm gezien heb.
#1 – Angst in een werk situatie
Ik moest iemand op het werk confronteren over zijn gedrag, maar wilde dat niet doen. De angst was dat ik ontslagen zou worden, want het ging om de baas van mijn baas. Die angst leidde ertoe aan Barb en de kinderen te denken, die van mij afhankelijk waren, omdat ik de kostwinner was. Die angst liet mij nadenken over de jongens, die dan niet meer in de christelijke school zouden kunnen blijven, en daarna kwam de angst dat ik terug zou gaan naar een minimum salaris.
Die gedachte leidde naar het verkopen van ons huis, verhuizen naar een te klein appartement…allemaal erge situaties. Ik begon mij af te vragen of het niet de tijd was voor de Heer om deuren in de bediening voor mij te openen, de standaard “De Heer leidt mij verder” realisatie/leugen/halve waarheid die zo velen gebruiken om de waarheid te verhullen waarom men niet meer een bepaalde positie heeft.
Dus wist ik dat ik allereerst naar Hem moest kijken om te zien hoe ik in deze situatie meer als Christus zou kunnen gaan worden, en wat ik zag, vond ik niet leuk – vrijmoedigheid, opkomen voor wat juist is, ongeacht de consequenties. Ik wilde zo graag dat ik naar een andere baan kon gaan…dat leek voor mij de makkelijkste weg te zijn. Ik wilde ontsnappen aan een humeurige baas, wilde hem niet confronteren, en wilde dus niet in Christus groeien. Maar ik deed het wel, en hij waardeerde het feit dat ik één van de weinigen was die geen ‘ja-knikker’ was – ik gaf hem recht voor zijn raap antwoorden, of hij dat nu leuk vond of niet.
Gecentreerd zijn op de Heer
In bijna 4 decennia heb ik gezien hoe mensen hun gebrek aan ruggengraat wegredeneren als ‘De Heer leidt mij verder.’ Het mag duidelijk zijn dat de Heer ons vaak verder leidt, maar ik heb het hier over mensen die er voor kiezen weg te lopen voor een situatie, door ander werk aan te nemen, en die niet de vrijmoedigheid van een David of Ruth laten zien, en geen persoonlijke groei, en daardoor Zijn trouw, die gezien kan worden aan de andere kant van die situatie, missen.
Vaak bellen mensen, of e-mailen mij, dat hun baas of collega verschrikkelijk is om mee te werken. Ze vloeken, zeggen onethische of immorele dingen en vaak misbruiken de baas of die collega hun positie in het bedrijf…wat allemaal waar kan zijn. Mensen die het bovenstaande doen, hebben persoonlijke kwesties en problemen.
Maar als ik mensen vertel dat het mogelijk is dat de Heer hen als persoon wil laten groeien, dat mensen als Jozef, Daniel, Debora, Ruth, de jonge Samuel, en David, allemaal een uitweg wilden hebben uit een situatie, maar dat de uitweg kwam DOOR een situatie, wat leidde tot een grotere volwassenheid in de Heer, loopt men hiervoor weg.
Er is een tijd om weg te gaan uit een dergelijke situatie, maar mijn ervaring is dat dit pas gebeurt nadat jij, als zout, de tijd hebt gehad om wat goed en fout is, voor hen neer te leggen, zodat zij weten wat gedaan moet worden. ALS ze Zijn genade afwijzen, door jou heen, leidt de Heer je verder omdat ze niet jou, maar Hem in jou, afwijzen.
Velen denken eerst ‘ontsnappen’ in plaats van ‘hoe kan ik in deze situatie meer als Jezus worden?’ Men laat liever het bekende achter, voor zichzelf, hun echtgenoot, kinderen en vrienden om via een andere baan een uitweg uit die situatie te hebben, waarbij men God gebruikt als verklaring voor de nieuwe weg die men gaat, in plaats van ruggengraat te ontwikkelen en op te staan en hun positie in het bedrijf te gebruiken.
Vrees voor mensen is de meest voorkomende vrees die er is, en dezelfde mensen die pochen op Christus in hen, en wat voor geweldigs God doet, en dat posten op sociale media of die getuigen tegen vrienden of in de kerk over wat God doet, raken ineens die vrijmoedigheid kwijt als het erop aan komt de man of vrouw van God te zijn die ze zouden moeten zijn. Zij denken ‘uitweg’ in plaats van op te staan tegen een baas, een collega, hen te confronteren en/of grenzen aan te geven waar men wel of niet wil gaan.
Met de angst afrekenen VOORDAT je gaat bidden
Filippenzen 4:6,7 is één van de weinige stap voor stap instructies in het Woord. Paulus zegt: (1) “Weest in geen ding bezorgd, maar (2) laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. (3) En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en gedachten behoeden in Christus Jezus.”
Het probleem dat ik had, was dat ik die vrees de hele tijd bij mij bleef houden in mijn gebed, met als gevolg dat ik bij mijn ‘amen’ nog geen vrede had. Dus nam ik de instructie van Paulus als een stap 1, dan stap 2, en dan 3: vrede is het resultaat.
Ik worstelde 3 weken lang met angst en zorgen en mijn verzoek wachtte als een snelkookpan op een pitje, totdat ik de vrees aanpakte. Ik durfde mijn verzoek pas te noemen toen ik kon zeggen dat ik ‘in geen ding bezorgd’ was. In mijn gedachten was ik alle mogelijke scenario’s langs gegaan, zoals ik dat deed met al die onderdelen van het toilet.
Aan het eind van die weg van vrees, stond Hij daar, en liet Hij zien hoe getrouw Hij geweest was in ons leven. Toen de weg van vrees mentaal bewandeld was, pas TOEN liet ik mijn verzoek aan Hem los, met dankzegging. En ineens overweldigde de vrede van Hem mijn geest…Ik wist dat Hij het gehoord had, dat Hij voorziening gemaakt had, en ik wist dat de stukjes van mijn situatie in Zijn perfecte volgorde in elkaar gezet zouden worden…Nu doe ik onmiddellijk iets aan die vrees, en kan ik bidden en ontvang ik die vrede – maar toen ik begon, was het moeilijk!
Vrij van angst te zijn stelt ons in staat het juiste te doen, ongeacht de consequenties. Soms kan dat betekenen dat we iemand op ons werk moeten confronteren. Of dat we goed en fout moeten bepalen, moreel en immoreel, ethisch en onethisch. Dat we kiezen of we als een Daniël of een Ruth willen zijn, in plaats van te liegen dat ‘de Heer een nieuwe baan gegeven heeft’.
Zeker opende Hij die baan voor jou, maar je kunt er zeker van zijn, dat je later op je weg die angst voor mensen weer tegen gaat komen, in deze baan of de volgende, omdat Hij probeert ons te vormen naar Zijn beeld en niet zal opgeven totdat Hij Zijn werk in ons voltooid heeft.
Volgende week situaties met familie en relaties.
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed