Deconstructing one's faith; 2 of 3: Prodigals, rich rulers
Afbraak van iemands geloof; 2 van 3: Verloren zonen, rijke jongelingen
Hallo allemaal,
Ik heb verteld over een proces dat (in de VS) 'deconstructing one's faith' wordt genoemd, en dat wordt gebruikt om volwassenen van 20 tot begin 40 te beschrijven die in de kerk zijn opgevoed, en die nu de kerk verwerpen, en velen ook de Heer.
De rijke jongeling
We vinden de rijke jongeling in Mattheüs 19:16-22 terwijl hij zijn geloof en zijn relatie met zijn ouders onderzoekt.
Hij kwam tot Jezus met de vraag: "Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben?" En Jezus antwoordde: "Waarom noemt gij mij goed? Er is niemand goed dan God." Meteen in het begin probeert Jezus de kwestie op te lossen. Wie denk je dat ik ben? Ben ik de Heer, de leugenaar, of de gek? Noem je mij God door mij goed te noemen, want er is niemand goed dan God? De jongeman zweeg. Dus benadert Jezus de vraag vanuit een andere hoek.
In deze uitwisseling vinden we het dilemma van hen die hun geloof deconstrueren: Zij die verwerpen waar ze mee opgegroeid zijn, maar nog niet weten wat wel te doen. In hun hart weten zij alleen dat zij nog steeds eeuwig leven willen, ook al willen zij dat niet openlijk toegeven, in hun hart zijn zij bang om te sterven en willen zij hun bestemming veiliggesteld zien.
In woede en gekwetstheid kunnen zij uitvallen naar hun ouders, hun kerk, of openlijk verklaren dat zij hun 'religie' afwijzen, maar in hun hart is er angst, verwarring, en opnieuw, weten zij meer wat zij niet willen dan wat zij wel willen.
Nadat ze de beperkingen van 'religie' hebben uitgeprobeerd, komen ze in een wereld van disfunctioneren. Soms wordt dat disfunctioneren duidelijk door de verbroken relaties en de instabiliteit in het leven. Soms is het disfunctioneren verborgen door het najagen van al het goud en glitter dat de wereld te bieden heeft, maar wat hen van binnen leeg laat- ze weten dit, maar hebben er geen vrede mee, en ze zijn nog niet op een plek waar ze zich kunnen verootmoedigen en zullen terugkeren naar het geloof uit hun kindertijd.
Denk eens aan de jongeman
Deze jongeman was rijk en er wordt ons later in het gesprek verteld dat hij veel bezittingen had. Niet alleen geld, maar ook bezittingen. Maar ondanks alles wat hij had, wist hij dat hij het eeuwige leven niet had. Hij vertelde Jezus dat hij alles deed wat van hem verlangd werd in zijn godsdienst, en ongetwijfeld ook in die van zijn ouders - maar toch wist hij dat hij het eeuwige leven niet had.
Hij zocht om iets te doen. "Wat moet ik doen?", vroeg hij. Hij had alle geboden gehouden sinds hij een kind was, maar was leeg. Hij wist dat religie niet het eeuwige leven bevatte, zijn hart niet met een doel vulde.
De volwassene die zijn geloof heeft verlaten, worstelt met de aanspraken van Jezus. Vaak verwerpen zij Hem niet, maar eerder de verpakking van de kerk waarin Jezus werd gepresenteerd. Konden zij de Heer maar leren kennen zonder de verpakte show van de aula-kerk en haar cultuur. Deze jongeman had een vorm van godsdienst, maar hij was slim. Hij wist dat het gericht was op uiterlijk vertoon, op prestatie, en dat het hem leeg achterliet, hoewel hij zich aan alle geboden had gehouden sinds hij een kind was. Hij was zijn geloof aan het deconstrueren. Hij probeerde eruit te komen. Wat moet ik doen?
Dat is waar zij mee worstelen; de beweringen van Jezus
De rol van ouders in het leven van hun kinderen omvat het feit dat elke 'eerste' dat hun kind in het leven meemaakt (tot een bepaalde leeftijd) via hun ouders zal komen. Het fornuis is heet - die eerste keer dat ze dat feit leerden, kwam door de ouders. Eet je groenten ze zijn goed voor je - die 'eerste' kwam door zijn ouders. Poets je tanden om ze gezond te houden - die 'eerste' keer kwam door de ouders.
Als een kind ouder wordt, wil een ouder (of zou dat moeten willen) dat hun kind het onderwerp seks van hen leert, niet van hun school, en niet van hun vrienden, en niet van een pornosite. Een ouder wil dat zijn kind van hem leert over geld en budgetteren en over hard werken en sparen, en dat hij dat onderwijs niet overlaat aan adverteerders en vrienden van de wereld. Ouders willen dat hun kinderen begrijpen wat de juiste context is van de dingen des levens - van goed eten tot sex en geld en relaties. Ouders plaatsen alles in de juiste context en begrijpen het. Inclusief God.
Een ouder presenteert zijn kind met "dit is God" en "ik wil je leren over Jezus, die van ons houdt en voor ons gestorven is" - en dat is prima totdat dat kind een leeftijd bereikt waarop andere mensen andere ideeën over God hebben. Zelfs als dat kind oprechte ervaringen met de Heer heeft gehad, zal het zich Hem niet automatisch 'eigen' maken.
Velen van ons kennen vrienden of familieleden die misschien als kind of tiener de Heer hebben ervaren
Maar ze wandelen nu niet met Hem. Soms vragen we ons af hoe het kan dat wij zo veranderd zijn door dezelfde ervaring en zij niet? Dat komt omdat iemand een ervaring met God kan hebben, maar het niet meer dan dat laat zijn - een moment in de tijd. Alleen een ervaring met de Heilige Geest hebben betekent niet dat die persoon zijn hart en leven aan God geeft.
En dat is de benarde situatie van de rijke jongeling. Hij had zich aan alle geboden gehouden. Hij was een 'goede jongen' volgens alle maatstaven van wat een goede Joodse jongen was in de eerste eeuw. Hij was waarschijnlijk een tiener, misschien al een jongvolwassene, maar nog steeds zoekende. Hier komt hij oog in oog te staan met God in het vlees en loopt dan weg.
God of de wereld?
"Verkoop je bezittingen en volg Mij" betekende voor hem dat hij al zijn rijkdom en de trots die daarmee gepaard gaat, op het offeraltaar van zijn hart moet leggen, en daarvan weglopen. Veel mannen groeien op met de gedachte dat christen worden hen zwak zal maken. Zij denken dat het geloof iets voor vrouwen is, omdat zij nooit hebben kunnen rijmen dat een gelovig man hard kan werken en vooruit kan komen in het leven, voor zichzelf en zijn gezin. Voor veel mannen komt hun geloof tot uiting in hard werken en zorgen voor hun gezin, wat goed en wel is, maar niet in tegenspraak is met een man van geloof te zijn.
Deze rijke jongeling was ook in de war. Was Jezus God? Hij had zijn vraag niet beantwoord. Hij is goed, maar zou de jonge man zo ver gaan om te zeggen dat Jezus God is? En als Hij God is, dan wil ik God, maar niet in die mate dat Hij mijn leven gaat veranderen. Hij zou me verzwakken als man, als iemand die succesvol wil zijn in het leven. Ik hou van de wereld. Hoe kan ik een gelovig mens zijn en toch succesvol zijn? De jongeman kon deze vragen niet met elkaar rijmen.
Vers 22 zegt dat de jongeman "bedroefd wegging, want hij had veel bezittingen."
Het woord 'bedroefd' geeft de emoties van deze man niet goed weer. Het komt van het Griekse woord "lupe", dat betekent "in diepe emotionele pijn, verdriet en rouw zijn". Het wordt gebruikt om de pijn bij een bevalling te beschrijven.
Het wordt opnieuw gebruikt in 2Corintiërs 7:9 om iemand te beschrijven die berouw heeft, in die mate dat hij in ondraaglijke pijn verkeert over zijn zonde. Het wordt gebruikt in Efeziërs 4:30 wanneer Paulus ons zegt dat we de Heilige Geest niet moeten bedroeven - Hem geen diep emotioneel leed moeten bezorgen door onze daden. Het wordt gebruikt in Johannes 17:30 over Petrus die bedroefd was, diep emotioneel gekwetst, omdat de Heer hem 3x had gevraagd of hij Hem liefhad.
De rijke jongeling was ontredderd over de vraag van Jezus en wat hij zou moeten doen om eeuwig leven te hebben - hij hield van de wereld en zijn status en zijn bezittingen. De gedachte om terug te keren naar de kern van zijn geloof, om de show en de schijn van religieuze aanvaarding te verlaten voor het echte, veroorzaakte diepe emotionele pijn - als een bevalling in zijn ziel.
Deze pijn beschrijft wat velen doormaken die gelovig zijn opgevoed, de wereld hebben ervaren en diep in hun hart weten dat "vader en moeder gelijk hebben", maar te trots zijn en te veel van de wereld houden om zich te verootmoedigen en terug te keren tot hun geloof. Het zijn geen gelukkige mensen. Zij maskeren hun pijn, zij maskeren de worsteling die in hun hart gaande is. Misschien zijn ze boos, moeten ze met rust gelaten worden om met zichzelf te worstelen - zij hebben tijd nodig om alles te verwerken en te overdenken en ze zullen op een gegeven moment in de toekomst terugkeren om vragen te stellen, of om zich te verzoenen.
Maar er is hoop...
Hoewel de Heer vandaag de dag misschien niet van iedereen met bezittingen verlangt dat ze alles verkopen, verlangt Hij wel van ons dat we ons in ons hart aan Hem "verkopen". De vraag wordt: "voegen we Jezus toe aan ons drukke leven, of geven we ons drukke leven aan Jezus?" Soms begint het met Hem toe te voegen aan iemands leven, en na verloop van tijd wordt dat leven aan Hem geven.
Volgens de kerkelijke traditie was deze rijke jongeling de man die wij kennen als Barnabas, de metgezel van Paulus. In Handelingen 4:34-37 staat dat Jozef, die zo'n goede man en 'bruggenbouwer' in relaties was, door de apostelen 'Barnabas' werd genoemd. Barnabas betekent 'iemand die mensen samenroept tot nauwere intimiteit en troost'. We zien in Handelingen dat hij al zijn bezittingen verkocht en het geld gaf om door de apostelen te laten verdelen, zodat in de noden van anderen werd voorzien. In het Aramees betekent zijn naam 'zoon van een profeet'.
Hij was de eerste die de vroegere Saulus van Tarsus benaderde om te ontdekken of diens nieuwe geloof oprecht was, in Handelingen 9, en vervolgens stelde hij hem (Paulus) voor aan de apostelen. Zij zonden hem in Handelingen 11 naar Antiochië als hun vertegenwoordiger om daar te kijken hoe het met de nieuwe Griekse gelovigen gaat.
We kunnen niet met hoofdstuk en vers bewijzen dat Barnabas de jongeman van Mattheüs 19 was, maar toch zien we jongemannen zoals hij die ‘helemaal voor de Heer gaan’. Mannen zoals Mattheus zelf, die een tiener of een kleuter was toen hij Jezus ontmoette. De apostel Johannes was naar schatting 17 toen hij één van Jezus' discipelen werd.
De Heer werkt in de loop van de tijd, diep in de harten van mensen... en volgende week zullen we kijken naar iemand anders die worstelde met het geloof van zijn familie, en dat moment had waarop de Schrift zegt dat hij 'tot zichzelf kwam'. Moge het zo zijn met al onze eigenzinnige kinderen! Tot volgende week, zegen,
John Fenn/wk/ak
email me op cwowi@aol.com of John@cwowi.org
Afbraak van iemands geloof; 2 van 3: Verloren zonen, rijke jongelingen
Hallo allemaal,
Ik heb verteld over een proces dat (in de VS) 'deconstructing one's faith' wordt genoemd, en dat wordt gebruikt om volwassenen van 20 tot begin 40 te beschrijven die in de kerk zijn opgevoed, en die nu de kerk verwerpen, en velen ook de Heer.
De rijke jongeling
We vinden de rijke jongeling in Mattheüs 19:16-22 terwijl hij zijn geloof en zijn relatie met zijn ouders onderzoekt.
Hij kwam tot Jezus met de vraag: "Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben?" En Jezus antwoordde: "Waarom noemt gij mij goed? Er is niemand goed dan God." Meteen in het begin probeert Jezus de kwestie op te lossen. Wie denk je dat ik ben? Ben ik de Heer, de leugenaar, of de gek? Noem je mij God door mij goed te noemen, want er is niemand goed dan God? De jongeman zweeg. Dus benadert Jezus de vraag vanuit een andere hoek.
In deze uitwisseling vinden we het dilemma van hen die hun geloof deconstrueren: Zij die verwerpen waar ze mee opgegroeid zijn, maar nog niet weten wat wel te doen. In hun hart weten zij alleen dat zij nog steeds eeuwig leven willen, ook al willen zij dat niet openlijk toegeven, in hun hart zijn zij bang om te sterven en willen zij hun bestemming veiliggesteld zien.
In woede en gekwetstheid kunnen zij uitvallen naar hun ouders, hun kerk, of openlijk verklaren dat zij hun 'religie' afwijzen, maar in hun hart is er angst, verwarring, en opnieuw, weten zij meer wat zij niet willen dan wat zij wel willen.
Nadat ze de beperkingen van 'religie' hebben uitgeprobeerd, komen ze in een wereld van disfunctioneren. Soms wordt dat disfunctioneren duidelijk door de verbroken relaties en de instabiliteit in het leven. Soms is het disfunctioneren verborgen door het najagen van al het goud en glitter dat de wereld te bieden heeft, maar wat hen van binnen leeg laat- ze weten dit, maar hebben er geen vrede mee, en ze zijn nog niet op een plek waar ze zich kunnen verootmoedigen en zullen terugkeren naar het geloof uit hun kindertijd.
Denk eens aan de jongeman
Deze jongeman was rijk en er wordt ons later in het gesprek verteld dat hij veel bezittingen had. Niet alleen geld, maar ook bezittingen. Maar ondanks alles wat hij had, wist hij dat hij het eeuwige leven niet had. Hij vertelde Jezus dat hij alles deed wat van hem verlangd werd in zijn godsdienst, en ongetwijfeld ook in die van zijn ouders - maar toch wist hij dat hij het eeuwige leven niet had.
Hij zocht om iets te doen. "Wat moet ik doen?", vroeg hij. Hij had alle geboden gehouden sinds hij een kind was, maar was leeg. Hij wist dat religie niet het eeuwige leven bevatte, zijn hart niet met een doel vulde.
De volwassene die zijn geloof heeft verlaten, worstelt met de aanspraken van Jezus. Vaak verwerpen zij Hem niet, maar eerder de verpakking van de kerk waarin Jezus werd gepresenteerd. Konden zij de Heer maar leren kennen zonder de verpakte show van de aula-kerk en haar cultuur. Deze jongeman had een vorm van godsdienst, maar hij was slim. Hij wist dat het gericht was op uiterlijk vertoon, op prestatie, en dat het hem leeg achterliet, hoewel hij zich aan alle geboden had gehouden sinds hij een kind was. Hij was zijn geloof aan het deconstrueren. Hij probeerde eruit te komen. Wat moet ik doen?
Dat is waar zij mee worstelen; de beweringen van Jezus
De rol van ouders in het leven van hun kinderen omvat het feit dat elke 'eerste' dat hun kind in het leven meemaakt (tot een bepaalde leeftijd) via hun ouders zal komen. Het fornuis is heet - die eerste keer dat ze dat feit leerden, kwam door de ouders. Eet je groenten ze zijn goed voor je - die 'eerste' kwam door zijn ouders. Poets je tanden om ze gezond te houden - die 'eerste' keer kwam door de ouders.
Als een kind ouder wordt, wil een ouder (of zou dat moeten willen) dat hun kind het onderwerp seks van hen leert, niet van hun school, en niet van hun vrienden, en niet van een pornosite. Een ouder wil dat zijn kind van hem leert over geld en budgetteren en over hard werken en sparen, en dat hij dat onderwijs niet overlaat aan adverteerders en vrienden van de wereld. Ouders willen dat hun kinderen begrijpen wat de juiste context is van de dingen des levens - van goed eten tot sex en geld en relaties. Ouders plaatsen alles in de juiste context en begrijpen het. Inclusief God.
Een ouder presenteert zijn kind met "dit is God" en "ik wil je leren over Jezus, die van ons houdt en voor ons gestorven is" - en dat is prima totdat dat kind een leeftijd bereikt waarop andere mensen andere ideeën over God hebben. Zelfs als dat kind oprechte ervaringen met de Heer heeft gehad, zal het zich Hem niet automatisch 'eigen' maken.
Velen van ons kennen vrienden of familieleden die misschien als kind of tiener de Heer hebben ervaren
Maar ze wandelen nu niet met Hem. Soms vragen we ons af hoe het kan dat wij zo veranderd zijn door dezelfde ervaring en zij niet? Dat komt omdat iemand een ervaring met God kan hebben, maar het niet meer dan dat laat zijn - een moment in de tijd. Alleen een ervaring met de Heilige Geest hebben betekent niet dat die persoon zijn hart en leven aan God geeft.
En dat is de benarde situatie van de rijke jongeling. Hij had zich aan alle geboden gehouden. Hij was een 'goede jongen' volgens alle maatstaven van wat een goede Joodse jongen was in de eerste eeuw. Hij was waarschijnlijk een tiener, misschien al een jongvolwassene, maar nog steeds zoekende. Hier komt hij oog in oog te staan met God in het vlees en loopt dan weg.
God of de wereld?
"Verkoop je bezittingen en volg Mij" betekende voor hem dat hij al zijn rijkdom en de trots die daarmee gepaard gaat, op het offeraltaar van zijn hart moet leggen, en daarvan weglopen. Veel mannen groeien op met de gedachte dat christen worden hen zwak zal maken. Zij denken dat het geloof iets voor vrouwen is, omdat zij nooit hebben kunnen rijmen dat een gelovig man hard kan werken en vooruit kan komen in het leven, voor zichzelf en zijn gezin. Voor veel mannen komt hun geloof tot uiting in hard werken en zorgen voor hun gezin, wat goed en wel is, maar niet in tegenspraak is met een man van geloof te zijn.
Deze rijke jongeling was ook in de war. Was Jezus God? Hij had zijn vraag niet beantwoord. Hij is goed, maar zou de jonge man zo ver gaan om te zeggen dat Jezus God is? En als Hij God is, dan wil ik God, maar niet in die mate dat Hij mijn leven gaat veranderen. Hij zou me verzwakken als man, als iemand die succesvol wil zijn in het leven. Ik hou van de wereld. Hoe kan ik een gelovig mens zijn en toch succesvol zijn? De jongeman kon deze vragen niet met elkaar rijmen.
Vers 22 zegt dat de jongeman "bedroefd wegging, want hij had veel bezittingen."
Het woord 'bedroefd' geeft de emoties van deze man niet goed weer. Het komt van het Griekse woord "lupe", dat betekent "in diepe emotionele pijn, verdriet en rouw zijn". Het wordt gebruikt om de pijn bij een bevalling te beschrijven.
Het wordt opnieuw gebruikt in 2Corintiërs 7:9 om iemand te beschrijven die berouw heeft, in die mate dat hij in ondraaglijke pijn verkeert over zijn zonde. Het wordt gebruikt in Efeziërs 4:30 wanneer Paulus ons zegt dat we de Heilige Geest niet moeten bedroeven - Hem geen diep emotioneel leed moeten bezorgen door onze daden. Het wordt gebruikt in Johannes 17:30 over Petrus die bedroefd was, diep emotioneel gekwetst, omdat de Heer hem 3x had gevraagd of hij Hem liefhad.
De rijke jongeling was ontredderd over de vraag van Jezus en wat hij zou moeten doen om eeuwig leven te hebben - hij hield van de wereld en zijn status en zijn bezittingen. De gedachte om terug te keren naar de kern van zijn geloof, om de show en de schijn van religieuze aanvaarding te verlaten voor het echte, veroorzaakte diepe emotionele pijn - als een bevalling in zijn ziel.
Deze pijn beschrijft wat velen doormaken die gelovig zijn opgevoed, de wereld hebben ervaren en diep in hun hart weten dat "vader en moeder gelijk hebben", maar te trots zijn en te veel van de wereld houden om zich te verootmoedigen en terug te keren tot hun geloof. Het zijn geen gelukkige mensen. Zij maskeren hun pijn, zij maskeren de worsteling die in hun hart gaande is. Misschien zijn ze boos, moeten ze met rust gelaten worden om met zichzelf te worstelen - zij hebben tijd nodig om alles te verwerken en te overdenken en ze zullen op een gegeven moment in de toekomst terugkeren om vragen te stellen, of om zich te verzoenen.
Maar er is hoop...
Hoewel de Heer vandaag de dag misschien niet van iedereen met bezittingen verlangt dat ze alles verkopen, verlangt Hij wel van ons dat we ons in ons hart aan Hem "verkopen". De vraag wordt: "voegen we Jezus toe aan ons drukke leven, of geven we ons drukke leven aan Jezus?" Soms begint het met Hem toe te voegen aan iemands leven, en na verloop van tijd wordt dat leven aan Hem geven.
Volgens de kerkelijke traditie was deze rijke jongeling de man die wij kennen als Barnabas, de metgezel van Paulus. In Handelingen 4:34-37 staat dat Jozef, die zo'n goede man en 'bruggenbouwer' in relaties was, door de apostelen 'Barnabas' werd genoemd. Barnabas betekent 'iemand die mensen samenroept tot nauwere intimiteit en troost'. We zien in Handelingen dat hij al zijn bezittingen verkocht en het geld gaf om door de apostelen te laten verdelen, zodat in de noden van anderen werd voorzien. In het Aramees betekent zijn naam 'zoon van een profeet'.
Hij was de eerste die de vroegere Saulus van Tarsus benaderde om te ontdekken of diens nieuwe geloof oprecht was, in Handelingen 9, en vervolgens stelde hij hem (Paulus) voor aan de apostelen. Zij zonden hem in Handelingen 11 naar Antiochië als hun vertegenwoordiger om daar te kijken hoe het met de nieuwe Griekse gelovigen gaat.
We kunnen niet met hoofdstuk en vers bewijzen dat Barnabas de jongeman van Mattheüs 19 was, maar toch zien we jongemannen zoals hij die ‘helemaal voor de Heer gaan’. Mannen zoals Mattheus zelf, die een tiener of een kleuter was toen hij Jezus ontmoette. De apostel Johannes was naar schatting 17 toen hij één van Jezus' discipelen werd.
De Heer werkt in de loop van de tijd, diep in de harten van mensen... en volgende week zullen we kijken naar iemand anders die worstelde met het geloof van zijn familie, en dat moment had waarop de Schrift zegt dat hij 'tot zichzelf kwam'. Moge het zo zijn met al onze eigenzinnige kinderen! Tot volgende week, zegen,
John Fenn/wk/ak
email me op cwowi@aol.com of John@cwowi.org
RSS Feed