Dag allemaal,
Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Wat een geweldige uitspraak in Joh. 1:14. Het Woord dat aan Abram verscheen om hem uit religie te halen naar een relatie, hetzelfde Woord dat door de eeuwen heen aan de profeten verscheen, was nu vlees geworden. Het Woord van God de Vader, werd een mens. Laten we daar eens naar kijken.
Wat er in de hemel gebeurde
Hebreeën 1:1-3 legt uit waar we de afgelopen 3 weken naar gekeken hebben.
“Nadat God (de Vader) vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon…..Hij is de afstraling Zijner (de Vaders) heerlijkheid, de afdruk van Zijn wezen (van de Vaders karakter), die alle dingen draagt door het Woord Zijner (de Vaders) kracht…”
Deze Christus, de Gezalfde, woonde bij de Vader in heerlijkheid tijdens het bestaan van de mensheid en daarvoor, maar verscheen op verschillende momenten aan de profeten, totdat de tijd kwam om Zichzelf als Gods Zoon te openbaren, het Woord van de Vaders kracht.
Filippenzen 2:7 zegt dat Hij ‘Zichzelf ontledigd’ heeft, hetgeen de letterlijke betekenis is van het Griekse woord dat hier gebruikt wordt: ‘ekenosen’. De Zoon die Zichzelf ontledigde, niet van Zijn godheid, maar van Zijn rechten en voorrechten als Zoon van God zijnde. Hij koos ervoor Zijn voorrechten niet te exploiteren, maar wilde Zijn geweldige autoriteit gebruiken om de mensheid met de Vader te herstellen.
Mijn meest plechtige visioen
Heel wat jaren geleden, tijdens de eerste visioenen die ik met de Heer had en met mijn beschermengel, vroeg ik de engel hoe zij (de engelen) ons mensen beschouwen, omdat we nu minder in rang zijn maar op een dag zullen we boven hen staan in rang. Hij keek mij met afschuw aan omdat ik zelfs maar even gezinspeeld had op het feit dat zij die toekomstige ommekeer niet leuk zouden vinden.
“Het is het JUISTE! Het GEPASTE! Weet dat wij Hem als Schepper kennen, maar jullie kennen Hem als Redder!” En toen was ik in de Geest, meegenomen naar de hemel, kijkend naar een gebeurtenis als slechts een toeschouwer alsof ik bij een parade was, maar zonder een emotionele gehechtheid aan de gebeurtenis hebbende. Ik was daar slechts, keek toe, en wist niet waarom ik daar was.
Het leek dat er wel miljoenen engelen voor de troon van de Vader stonden, hetgeen een intens licht was dat helemaal geen pijn deed aan mijn ogen. Ik kon geen details onderscheiden, maar daar ging het ook niet om.
Plotseling, uit het licht van de Vaders troon, kwam de Here Jezus lopen, alsof Hij uit een mist tevoorschijn kwam, langzaam, doelbewust, recht voor Zich uit kijkend. Hij draaide Zich niet om, om naar de Vader te kijken, Hij bleef rustig, ernstig doorlopen.
Toen Hij voorbij kwam, al stond ik verscheidene meters van Hem verwijderd, was het alsof ik te laat gearriveerd was bij de parade om de beste plek te krijgen aan de straat – de engelen gingen uit elkaar om Hem door te laten, sommigen bleven kijken, anderen bogen hun hoofden, weer anderen knielden op 1 knie met gebogen hoofd, sommigen knielden op beide knieën. Ik stond daar en keek naar iets dat een heel plechtig gebeuren was. Er werd geen geluid gehoord, en niemand sprak. De hemel was bloedserieus over wat er zich voor mij afspeelde. De engelen waren aanbiddend, eerbiedig, en vol verbazing….
Onze Redder
Ineens waren we terug in mijn woonkamer, en mijn engel sprak: “Je hebt net gezien wat er gebeurde toen Hij de hemel verliet om in Maria’s schoot verwekt te worden. Wij kennen Hem als Schepper. Dat Hij, onze Schepper, Zichzelf zou vernederen om één van Zijn schepsels te worden, met het doel te sterven omdat Hij zo veel van jullie houdt, gaat ons te boven en is wonderbaarlijk. Wij staan verbaasd over Zijn liefde voor jullie. Jullie kennen Hem als REDDER, en dat is goed, en juist, en het is correct dat jullie boven ons zullen staan, vanwege de grote liefde waarmee je geliefd bent.”
Het was bijna een jaar later dat ik Hebreeën 10:5-7 aan het lezen was, toen de diepte van wat Ik had gezien me als een mokerslag raakte. “Slachtoffer en offergave hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij een lichaam bereid; in brandoffers en zondoffers hebt Hij geen welbehagen gehad. Toen zeide Ik: Zie, hier ben Ik, in de boekrol staat van Mij geschreven om uw wil, o God (Vader) te doen”.
Zijn conceptie
Dat lichaam werd gegeven in Maria’s baarmoeder. We weten niet hoe het ging toen Hij Zichzelf ontledigde om als een embryo verwekt te worden en als een baby’tje in de schoot te groeien, maar feit is dat het plaatsvond. We weten dat de kenmerken van het bloed doorgegeven worden door de man, niet het eitje of de vrouw. Vandaar dat zonde in de mensheid doorgegeven wordt van vader tot zoon en zo verder. Maar dit bloed was anders, omdat de Bron van conceptie hemels was.
Dus de Zoon van de Vader droeg puur bloed, onbesmet door zonde, in zijn aderen. Helemaal mens, toch ook helemaal God. Het Woord dat door de eeuwen heen af en toe aan de mensen verscheen, nam voor eeuwig menselijk vlees op Zich. Want Hij is tevens uit de dood opgewekt als een mens, en heeft nu een verheerlijkt lichaam, maar noch steeds een menselijk lichaam.
En zo gebeurde het dat de engel Gabriël Maria vertelde hoe de bevruchting zou plaatsvinden: “De Heilige Geest zal over u komen en de kracht des Allerhoogsten (Christus, het Woord des Heren, zoals Hebreeën 1:3 zegt, is de kracht van de Allerhoogste) zal u overschaduwen; daarom zal ook het heilige dat verwekt wordt, Zoon Gods genoemd worden.” Lucas 1:35
Het woord ‘overschaduwen’ is een interessant woord, want het betekent ‘een schaduw werpen op’, zoals een wolk ergens schaduw op werpt. Het was in die overschaduwing dat Christus, het Woord van de Vaders kracht, Zichzelf ontledigde van alle rechten en voorrechten als Gods Zoon, om een baby te worden in de baarmoeder, weliswaar met puur bloed, onbesmet door zonde, in zijn aderen. Niet half God, half mens, maar 100% God en 100% mens.
De herders
Lucas 2:8 vertelt ons dat er herders in het veld waren die de wacht hielden over hun kudde. Dit kwam alleen voor in de lente en in de herfst, en velen verwachtten dat de Messias zou komen in de herfst, tijdens het Loofhuttenfeest, wat het Feest der Lichten genoemd werd, als men vierde dat God bij de mens woont. Let op het teken dat de herders kregen van de engel: “En dit zij u het teken: Gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe.”
Historisch gezien, toen Israel groeide en de steden eveneens, konden veel gezinnen geen dieren houden om als offer te kunnen gebruiken. Tevens groeide de bevolking van de stam Levi, evenals de rest van het volk, maar slechts een klein aantal Levieten was nodig om in de tempel dienst te doen.
In de tijd van Jezus waren veel Levieten herders geworden en hielden ze andere dieren die gebruikt konden worden als offer voor de bewoners in de steden. Deze werden in de tempel verkocht, en hun thuisbases was Bethlehem. Dus deze engelen verschenen aan priesters, om hen te vertellen dat de Messias, de Grote Herder en het laatste offer, geboren was.
Louter ondergoed
Maar waarom was ‘in doeken gewikkeld’ een teken? Die doeken zijn, wat we vandaag ondergoed zouden noemen. De zachtste doeken werden gebruikt om de nieuwgeboren Jezus in te wikkelen. Maar voor de priesters betekenden deze doeken ook nog iets anders.
In de tempel, werden gebruikte doeken van de priesters, veranderd in lonten voor de lampen in de tempel. De grootste van die lampen werd genoemd ‘het Licht der Wereld.’ Het was gedurende het Loofhuttenfeest, het Feest der Lichten, dat die lamp, het Licht der Wereld, met groot ceremonieel werd aangestoken, de olie en het lont van de doeken opbrandend. Dat teken, de olie die de Heilige Geest representeert, en de ‘lont’ die Christus voorstelt, die later zou ‘branden’ als het laatste offer aan het kruis, dat was het teken aan de priesters-herders.
En deze hele serie over Abram, die uit het repeterende wiel van religieuze handelingen stapt, naar het werkelijk kennen van God, wordt nu afgesloten met het Woord van de Heer, die door de eeuwen heen aan de mensen verscheen, en nu vlees geworden is en onder ons woont, zodat wij God mogen leren kennen.
Dat is waarom Lucas 2:13-14 zegt, direct nadat de engel de herders het teken van de doeken noemt, “En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: Ere zij God in de hoge en vrede op aarde bij mensen des welbehagens.”
Dat zegt niet dat wij allemaal nu vrede met elkaar hebben – het hemelse leger zegt: Ere zij God, Hij zegt nu dat er vrede en een welbehagen (goede wil) is naar de mensen toe. Het Woord werd vlees – de afstraling van de Vader en Zijn liefde voor ons, belichaamd eens en voor altijd in Christus Jezus.
Verbazingwekkende genade. En daarom is het door geloof, niet door rituelen, dat we Zijn genade mogen ontvangen.
Amen en Gezegend Kerstfeest!
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Wat een geweldige uitspraak in Joh. 1:14. Het Woord dat aan Abram verscheen om hem uit religie te halen naar een relatie, hetzelfde Woord dat door de eeuwen heen aan de profeten verscheen, was nu vlees geworden. Het Woord van God de Vader, werd een mens. Laten we daar eens naar kijken.
Wat er in de hemel gebeurde
Hebreeën 1:1-3 legt uit waar we de afgelopen 3 weken naar gekeken hebben.
“Nadat God (de Vader) vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon…..Hij is de afstraling Zijner (de Vaders) heerlijkheid, de afdruk van Zijn wezen (van de Vaders karakter), die alle dingen draagt door het Woord Zijner (de Vaders) kracht…”
Deze Christus, de Gezalfde, woonde bij de Vader in heerlijkheid tijdens het bestaan van de mensheid en daarvoor, maar verscheen op verschillende momenten aan de profeten, totdat de tijd kwam om Zichzelf als Gods Zoon te openbaren, het Woord van de Vaders kracht.
Filippenzen 2:7 zegt dat Hij ‘Zichzelf ontledigd’ heeft, hetgeen de letterlijke betekenis is van het Griekse woord dat hier gebruikt wordt: ‘ekenosen’. De Zoon die Zichzelf ontledigde, niet van Zijn godheid, maar van Zijn rechten en voorrechten als Zoon van God zijnde. Hij koos ervoor Zijn voorrechten niet te exploiteren, maar wilde Zijn geweldige autoriteit gebruiken om de mensheid met de Vader te herstellen.
Mijn meest plechtige visioen
Heel wat jaren geleden, tijdens de eerste visioenen die ik met de Heer had en met mijn beschermengel, vroeg ik de engel hoe zij (de engelen) ons mensen beschouwen, omdat we nu minder in rang zijn maar op een dag zullen we boven hen staan in rang. Hij keek mij met afschuw aan omdat ik zelfs maar even gezinspeeld had op het feit dat zij die toekomstige ommekeer niet leuk zouden vinden.
“Het is het JUISTE! Het GEPASTE! Weet dat wij Hem als Schepper kennen, maar jullie kennen Hem als Redder!” En toen was ik in de Geest, meegenomen naar de hemel, kijkend naar een gebeurtenis als slechts een toeschouwer alsof ik bij een parade was, maar zonder een emotionele gehechtheid aan de gebeurtenis hebbende. Ik was daar slechts, keek toe, en wist niet waarom ik daar was.
Het leek dat er wel miljoenen engelen voor de troon van de Vader stonden, hetgeen een intens licht was dat helemaal geen pijn deed aan mijn ogen. Ik kon geen details onderscheiden, maar daar ging het ook niet om.
Plotseling, uit het licht van de Vaders troon, kwam de Here Jezus lopen, alsof Hij uit een mist tevoorschijn kwam, langzaam, doelbewust, recht voor Zich uit kijkend. Hij draaide Zich niet om, om naar de Vader te kijken, Hij bleef rustig, ernstig doorlopen.
Toen Hij voorbij kwam, al stond ik verscheidene meters van Hem verwijderd, was het alsof ik te laat gearriveerd was bij de parade om de beste plek te krijgen aan de straat – de engelen gingen uit elkaar om Hem door te laten, sommigen bleven kijken, anderen bogen hun hoofden, weer anderen knielden op 1 knie met gebogen hoofd, sommigen knielden op beide knieën. Ik stond daar en keek naar iets dat een heel plechtig gebeuren was. Er werd geen geluid gehoord, en niemand sprak. De hemel was bloedserieus over wat er zich voor mij afspeelde. De engelen waren aanbiddend, eerbiedig, en vol verbazing….
Onze Redder
Ineens waren we terug in mijn woonkamer, en mijn engel sprak: “Je hebt net gezien wat er gebeurde toen Hij de hemel verliet om in Maria’s schoot verwekt te worden. Wij kennen Hem als Schepper. Dat Hij, onze Schepper, Zichzelf zou vernederen om één van Zijn schepsels te worden, met het doel te sterven omdat Hij zo veel van jullie houdt, gaat ons te boven en is wonderbaarlijk. Wij staan verbaasd over Zijn liefde voor jullie. Jullie kennen Hem als REDDER, en dat is goed, en juist, en het is correct dat jullie boven ons zullen staan, vanwege de grote liefde waarmee je geliefd bent.”
Het was bijna een jaar later dat ik Hebreeën 10:5-7 aan het lezen was, toen de diepte van wat Ik had gezien me als een mokerslag raakte. “Slachtoffer en offergave hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij een lichaam bereid; in brandoffers en zondoffers hebt Hij geen welbehagen gehad. Toen zeide Ik: Zie, hier ben Ik, in de boekrol staat van Mij geschreven om uw wil, o God (Vader) te doen”.
Zijn conceptie
Dat lichaam werd gegeven in Maria’s baarmoeder. We weten niet hoe het ging toen Hij Zichzelf ontledigde om als een embryo verwekt te worden en als een baby’tje in de schoot te groeien, maar feit is dat het plaatsvond. We weten dat de kenmerken van het bloed doorgegeven worden door de man, niet het eitje of de vrouw. Vandaar dat zonde in de mensheid doorgegeven wordt van vader tot zoon en zo verder. Maar dit bloed was anders, omdat de Bron van conceptie hemels was.
Dus de Zoon van de Vader droeg puur bloed, onbesmet door zonde, in zijn aderen. Helemaal mens, toch ook helemaal God. Het Woord dat door de eeuwen heen af en toe aan de mensen verscheen, nam voor eeuwig menselijk vlees op Zich. Want Hij is tevens uit de dood opgewekt als een mens, en heeft nu een verheerlijkt lichaam, maar noch steeds een menselijk lichaam.
En zo gebeurde het dat de engel Gabriël Maria vertelde hoe de bevruchting zou plaatsvinden: “De Heilige Geest zal over u komen en de kracht des Allerhoogsten (Christus, het Woord des Heren, zoals Hebreeën 1:3 zegt, is de kracht van de Allerhoogste) zal u overschaduwen; daarom zal ook het heilige dat verwekt wordt, Zoon Gods genoemd worden.” Lucas 1:35
Het woord ‘overschaduwen’ is een interessant woord, want het betekent ‘een schaduw werpen op’, zoals een wolk ergens schaduw op werpt. Het was in die overschaduwing dat Christus, het Woord van de Vaders kracht, Zichzelf ontledigde van alle rechten en voorrechten als Gods Zoon, om een baby te worden in de baarmoeder, weliswaar met puur bloed, onbesmet door zonde, in zijn aderen. Niet half God, half mens, maar 100% God en 100% mens.
De herders
Lucas 2:8 vertelt ons dat er herders in het veld waren die de wacht hielden over hun kudde. Dit kwam alleen voor in de lente en in de herfst, en velen verwachtten dat de Messias zou komen in de herfst, tijdens het Loofhuttenfeest, wat het Feest der Lichten genoemd werd, als men vierde dat God bij de mens woont. Let op het teken dat de herders kregen van de engel: “En dit zij u het teken: Gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe.”
Historisch gezien, toen Israel groeide en de steden eveneens, konden veel gezinnen geen dieren houden om als offer te kunnen gebruiken. Tevens groeide de bevolking van de stam Levi, evenals de rest van het volk, maar slechts een klein aantal Levieten was nodig om in de tempel dienst te doen.
In de tijd van Jezus waren veel Levieten herders geworden en hielden ze andere dieren die gebruikt konden worden als offer voor de bewoners in de steden. Deze werden in de tempel verkocht, en hun thuisbases was Bethlehem. Dus deze engelen verschenen aan priesters, om hen te vertellen dat de Messias, de Grote Herder en het laatste offer, geboren was.
Louter ondergoed
Maar waarom was ‘in doeken gewikkeld’ een teken? Die doeken zijn, wat we vandaag ondergoed zouden noemen. De zachtste doeken werden gebruikt om de nieuwgeboren Jezus in te wikkelen. Maar voor de priesters betekenden deze doeken ook nog iets anders.
In de tempel, werden gebruikte doeken van de priesters, veranderd in lonten voor de lampen in de tempel. De grootste van die lampen werd genoemd ‘het Licht der Wereld.’ Het was gedurende het Loofhuttenfeest, het Feest der Lichten, dat die lamp, het Licht der Wereld, met groot ceremonieel werd aangestoken, de olie en het lont van de doeken opbrandend. Dat teken, de olie die de Heilige Geest representeert, en de ‘lont’ die Christus voorstelt, die later zou ‘branden’ als het laatste offer aan het kruis, dat was het teken aan de priesters-herders.
En deze hele serie over Abram, die uit het repeterende wiel van religieuze handelingen stapt, naar het werkelijk kennen van God, wordt nu afgesloten met het Woord van de Heer, die door de eeuwen heen aan de mensen verscheen, en nu vlees geworden is en onder ons woont, zodat wij God mogen leren kennen.
Dat is waarom Lucas 2:13-14 zegt, direct nadat de engel de herders het teken van de doeken noemt, “En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: Ere zij God in de hoge en vrede op aarde bij mensen des welbehagens.”
Dat zegt niet dat wij allemaal nu vrede met elkaar hebben – het hemelse leger zegt: Ere zij God, Hij zegt nu dat er vrede en een welbehagen (goede wil) is naar de mensen toe. Het Woord werd vlees – de afstraling van de Vader en Zijn liefde voor ons, belichaamd eens en voor altijd in Christus Jezus.
Verbazingwekkende genade. En daarom is het door geloof, niet door rituelen, dat we Zijn genade mogen ontvangen.
Amen en Gezegend Kerstfeest!
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
RSS Feed