Dag allemaal,
Ik heb je mee op de reis genomen die ik zelf gemaakt heb, om de betekenis te ontdekken van wat staat in Romeinen 4:16 ‘daarom is het uit geloof, opdat het zou zijn naar genade’. Zoals ik vorige week al zei, ben ik al heel lang met dat vers bezig, maar nu wil ik delen hoe ik de betekenis ervan geleerd heb.
Vorige week ging het over de smorgasbord van goden die Abram’ s buren hadden, en die men gewoon was te manipuleren en te sussen. We zagen hoe de Heer aan Abram verscheen, en liet zien dat Hij niet gemanipuleerd kan worden, en dat Hij, in tegenstelling tot de goden, onvoorspelbaar is.
Van religie naar geloof
Toen Adam wegliep van de voorspelbare, te manipuleren goden om met de Allerhoogste God te wandelen, liet hij religieuze inspanningen iets te doen om God tevreden te stellen, achter zich. Deze God kon niet gemanipuleerd worden. Hij was onafhankelijk. Hij was onvoorspelbaar.
Toen God Abram weghaalde uit de rituelen van religie, legde Hij de basis voor wat we vandaag hebben. Dat is omdat zodra iemand rituelen achter zich laat, er een één op één relatie met God nodig is. Abram kon niet langer offers geven aan de maan of sterren om zo te voorspellen dat zijn zaken voorspoedig zouden zijn, alleen God kon dat. Als Abram dus Zijn zegen wilde om te weten of zijn zaken gezegend zouden worden, was het nodig om Hem te kennen.
De vriend van God
Als God Zichzelf aan Abram zou openbaren als slechts één van de vele goden, alhoewel de grootste van die alle, zou Abram doorgegaan zijn in een religie van rituelen, proberen God te manipuleren en tevreden te stellen. Om de toekomst van zijn zaken te kunnen beïnvloeden door X te doen, zodat God Y zou doen.
Toen hij zichzelf afscheidde van religie om God te kennen en met Hem te wandelen, stopten alle pogingen Hem te manipuleren, omdat hij Hem daadwerkelijk kende. Vrienden manipuleren elkaar niet. Hij is de enige die in het Oude testament een vriend van God genoemd wordt. Mozes niet, Elia niet, noch Noach of Enoch of Adam. Alleen Abram wordt een vriend van God genoemd. Hij is de vader van ons geloof omdat hij uit de religie brak naar een relatie, en van een relatie naar vriendschap ging. Hij wandelde in Nieuw Testamentische realiteit.
Velen van ons kennen de Heer lang genoeg om gezien te hebben, en misschien zelf wel deel gehad hebbende, in verschillende religieuze daden, proberen God te manipuleren, om de toekomst van ons leven te beïnvloeden. Daarmee deden we hetzelfde als de buren van Abram, want als het iets is, religie (vals of op werken gebaseerd) is voorspelbaar.
Religie is eigenlijk een zaak van de controle behouden, wat terug gaat naar de priesteressen van Ur – je moet in de tempel zijn als de deuren open gaan om het juiste offer te geven, of om de juiste dingen te zeggen, anders word je niet gezegend – naar vandaag, waar religie je kleding bepaalt, je tijd, je geld, je woorden en zelfs met wie je wel of niet mag omgaan. (Zeker niet met die familie die weg zijn gegaan uit de kerk, je weet toch dat zij demonen hebbenJ)
100 - voudige vergoeding
Hoe was dat voor mij? Het was 1978-’79, het eerste jaar dat Barb en ik getrouwd waren. Ik werkte voor de PTL Club in Charlotte, North Carolina – Jim en Tammy Bakker – bij Heritage USA. Mijn salaris bedroeg 150$ per week, waarvan ik 111.50$ mee naar huis nam. We gaven tienden, 11.50$ of 15.00$, wat afhing of we die 3.50$ ‘extra’ nodig hadden. In die tijd kon je naar de Red Lobster restaurant gaan en voor 2.89$ een popcorn garnalen special eten zoveel je op kon. Dit was echt heel wat voor ons, want de meeste maaltijden bestonden toen uit crackers, met een gesneden uitje en een klein plakje kaas erop wat even in de oven ging zodat de kaas smolt, en dan wat mosterd erbij – dat was onze maaltijd. Heel vaak.
Toen hoorden we onderwijs over de ‘100-voudige vergoeding’, waarin iemand Marcus 4:20 uit de context nam, en claimde dat het hier over geld ging. Men zei dat als je aan God gaf, Hij jou 100-voudig terug zou geven. Wij waren 20 jaar oud, wat wisten wij toen? Dus gaven we 15$ per week, en we verwachtten op een dag 1500$ terug te krijgen. Dat is nooit gebeurd, en het voelde ook niet goed in onze geest. Iets klopte niet.
Barb onderscheidde het: “We gaven altijd onze tiende omdat we van de Heer houden en van Zijn volk. Nu geven we tienden omdat we iets terug verwachten. We zijn van geven uit liefde, naar geven om te krijgen, gegaan, en dat is fout.” Dus een gebed van bekering en een aanpassing in ons hart, en sindsdien hebben we alleen nog uit liefde gegeven. Genade helpt ons om de juiste dingen te doen, het is niet een goedkeuring om niet te geven/niet de juiste dingen te doen. Het geeft ons de kracht het juiste te doen met een oprecht hart.
Rituelen komen veelvuldig voor in het moderne ‘geloof.’ 100-voudige vergoeding, x gebed voor de komende 30 dagen bidden om resultaten te zien, mensen in een stadion bij elkaar brengen om het zo luid mogelijk naar God uit te roepen (naar God die toch in hen woont en die hun gedachten kent nog voordat ze die denken) om opwekking te geven. Op een vreemde manier maken we God dan onze tegenstander. Het positief belijden – veel christenen zijn als de inwoners van Ur, ze proberen God te manipuleren!
Alles is mogelijk
Toen Abram in Ur woonde, kenden de inwoners van Ur de motieven van iedere God. Er was een god die het graan zegende, een god voor het vee. Een god voor de zakendeals. Een god die geneest, een god die beschermt, een god als men een baby wilde, een god voor de doden. Iedere god had een specifiek doel en daarom kende men de motieven van iedere god. Zij konden die goden manipuleren en sussen, naar gelang de situatie.
Toen God liet zien dat Hij niet zo was als één van die goden, dat Hij niet gemanipuleerd kon worden door rituelen, maar dat Hij een persoonlijke relatie wil, toonde Hij onvoorspelbaar te zijn – en dat schokte Abram’ s wereld. Het is echter dat feit dat hij niet gemanipuleerd kan worden, dat geloof mogelijk maakt. Als Abram X kon doen, zodat God Y zou doen, is er geen geloof voor nodig, nog mogelijk. Het is slechts een ritueel – op werken gebaseerde redding, niet redding gebaseerd op een relatie.
Omdat Gods motieven en gedachten niet voorspelt en ontdekt kunnen worden door rituelen, is alles mogelijk. In Ur, X offer gaf Y resultaat – altijd, niet meer en niet minder. Omdat God niet gemanipuleerd kan worden door X, zijn er geen grenzen – alles is werkelijk mogelijk. Vóór Abram had geloof geen plek binnen de religie.
Wat een risico
Als deze God, die aan Abram verscheen om hem weg te halen uit deze voorspelbare, op ritueel gebaseerde religie, naar een relatie, een slechte God was, riskeerde Abram catastrofes. In de rituelen van de goden wist hij tenminste wat hij kon verwachten. Een lam geofferd in het lammeren seizoen levert wel 50 gezond geboren lammetjes op, zo ongeveer. God nu werkelijk kennen hield in dat Abram alles te verliezen had want het feit dat er geen bovengrens was, hield ook in dat er geen minimum was waarvan hij wist dat hij dat zou krijgen.
Met het offeren van één lam, om er 50 te krijgen, wist hij dat hij zeker een minimum van 45 lammetjes zou krijgen. Maar zonder ritueel wat eigenlijk diende om Abram vertrouwen in het ritueel te geven en in het verlengde daarvan vertrouwen in de god, moest hij het karakter van God Zelf vertrouwen. Hij kan maar beter een goede God zijn!
De manier waarop de Heer Abram Zijn goedheid liet zien, was de conceptie en geboorte van Izaäk. Abram was een sterke persoonlijkheid, want toen de Heer aan hem verscheen in Genesis 15:1, vraagt Abram in vers 2:
“Wat zult U mij geven, daar ik kinderloos heenga?” dat is vrijmoedig. Dat is sterk. Dat is vol vertrouwen.
Bij deze God, doet het individu er echt toe, wat opnieuw benadrukt dat God relatie met ons wil, en geen ritueel.
Dat sterke gevoel van eigenwaarde maakte Abram zo’n vriend van God. Wie ander durfde God te kennen? Bedenk dat de Heer aan Abraham verscheen, Izaäk en Jacob – terwijl mensen om hen heen allerlei religieuze handelingen verrichtten om de goden te manipuleren om het gewas te zegenen, of het vee, of het leven. Wat een durf van Jacob om te worstelen met God! Wat een durf van zijn grootvader om te vragen: “Wat zult U mij geven?”
Robots
Religie neemt het individu weg om robotachtige drones te maken. Do X en God doet Y. Wil je gezegend worden, kom zondag avond EN woensdag avond zodat God weet dat je een dringende nood hebt. Laat je haar lang, zodat je God niet kwetst. Geef om te krijgen, laat de grote profeet met God spreken namens jou en je dan een woord geven – allemaal rituelen, manipulatie, en daar is niets individueels aan – en het is niet nodig God werkelijk te kennen. Maar dat is juist datgene wat Abram introduceerde – hij was een vriend van God.
Het individu doet er toe. Nu snel naar onze tijd, God woont nu in ons. Jezus vertelde de discipelen (en allen die in gehoorzaamheid met Hem willen wandelen) “Ik noem jullie nu mijn vrienden”. DAT is hoezeer Hij het individu waardeert, hoe veel Hij jou waardeert als een uniek persoon, als een kind van Hem. Hij waardeert een ieder van ons genoeg om in ons te komen wonen! Hoe durven we terug te deinzen naar de praktijken van Ur, Hem behandelen alsof Hij ‘daar ergens’ is, iemand die we kunnen manipuleren – nee! Hij is in ons! (Joh. 15:15)
De beloning voor het risico dat Abram durfde te nemen het karakter van God te vertrouwen, was Izaäk. Gods goedheid werd bewezen toen Hij Sarai dat ene gaf waarvan zij wist dat ze nooit kon hebben, maar wel het meest verlangde: een zoon. In feite, Hebr. 11:11 zegt dat Sara kracht ontving om moeder te worden, en dat ondanks haar hoge leeftijd, daar ze Hem die het beloofd had, betrouwbaar achtte. Ze oordeelde dat hij betrouwbaar was. Alleen vrienden kennen elkaar goed genoeg om beoordelingen te maken over hun karakter. Hoe bijzonder. Geen ritueel te bekennen, ze kenden elkaar.
Als God goed is, wat hij bewees aan Abraham en Sarah, dan is er veiligheid in de onzekerheid God niet te kunnen manipuleren. Er is veiligheid in het niet kennen van al Zijn bedoelingen. Er is veiligheid in het vertrouwen op Zijn beloftes. Het feit dat Hij niet gemanipuleerd kan worden, niet voorspelbaar is, wiens motieven niet onderkend kunnen worden, maken Hem veilig omdat Hij Goed is.
Daarom is het uit geloof, opdat het zou zijn naar Zijn genade.
Voor de eerste keer in de religieuze geschiedenis van de mens zijn geweldige en grote successen mogelijk voor het individu, of echt, verschrikkelijk falen, gebaseerd op iemands wandel met God. Voor altijd van de tredmolen van voorspelbare rituelen af, is de mens bevrijd God te kennen, om het onmogelijke te dromen. Geloof ondermijnt en veroudert rituelen en tempels, het maakt het irrelevant, wetend dat Christus in ons is, en Hij is de hoop der heerlijkheid.
Volgende week meer,
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
Ik heb je mee op de reis genomen die ik zelf gemaakt heb, om de betekenis te ontdekken van wat staat in Romeinen 4:16 ‘daarom is het uit geloof, opdat het zou zijn naar genade’. Zoals ik vorige week al zei, ben ik al heel lang met dat vers bezig, maar nu wil ik delen hoe ik de betekenis ervan geleerd heb.
Vorige week ging het over de smorgasbord van goden die Abram’ s buren hadden, en die men gewoon was te manipuleren en te sussen. We zagen hoe de Heer aan Abram verscheen, en liet zien dat Hij niet gemanipuleerd kan worden, en dat Hij, in tegenstelling tot de goden, onvoorspelbaar is.
Van religie naar geloof
Toen Adam wegliep van de voorspelbare, te manipuleren goden om met de Allerhoogste God te wandelen, liet hij religieuze inspanningen iets te doen om God tevreden te stellen, achter zich. Deze God kon niet gemanipuleerd worden. Hij was onafhankelijk. Hij was onvoorspelbaar.
Toen God Abram weghaalde uit de rituelen van religie, legde Hij de basis voor wat we vandaag hebben. Dat is omdat zodra iemand rituelen achter zich laat, er een één op één relatie met God nodig is. Abram kon niet langer offers geven aan de maan of sterren om zo te voorspellen dat zijn zaken voorspoedig zouden zijn, alleen God kon dat. Als Abram dus Zijn zegen wilde om te weten of zijn zaken gezegend zouden worden, was het nodig om Hem te kennen.
De vriend van God
Als God Zichzelf aan Abram zou openbaren als slechts één van de vele goden, alhoewel de grootste van die alle, zou Abram doorgegaan zijn in een religie van rituelen, proberen God te manipuleren en tevreden te stellen. Om de toekomst van zijn zaken te kunnen beïnvloeden door X te doen, zodat God Y zou doen.
Toen hij zichzelf afscheidde van religie om God te kennen en met Hem te wandelen, stopten alle pogingen Hem te manipuleren, omdat hij Hem daadwerkelijk kende. Vrienden manipuleren elkaar niet. Hij is de enige die in het Oude testament een vriend van God genoemd wordt. Mozes niet, Elia niet, noch Noach of Enoch of Adam. Alleen Abram wordt een vriend van God genoemd. Hij is de vader van ons geloof omdat hij uit de religie brak naar een relatie, en van een relatie naar vriendschap ging. Hij wandelde in Nieuw Testamentische realiteit.
Velen van ons kennen de Heer lang genoeg om gezien te hebben, en misschien zelf wel deel gehad hebbende, in verschillende religieuze daden, proberen God te manipuleren, om de toekomst van ons leven te beïnvloeden. Daarmee deden we hetzelfde als de buren van Abram, want als het iets is, religie (vals of op werken gebaseerd) is voorspelbaar.
Religie is eigenlijk een zaak van de controle behouden, wat terug gaat naar de priesteressen van Ur – je moet in de tempel zijn als de deuren open gaan om het juiste offer te geven, of om de juiste dingen te zeggen, anders word je niet gezegend – naar vandaag, waar religie je kleding bepaalt, je tijd, je geld, je woorden en zelfs met wie je wel of niet mag omgaan. (Zeker niet met die familie die weg zijn gegaan uit de kerk, je weet toch dat zij demonen hebbenJ)
100 - voudige vergoeding
Hoe was dat voor mij? Het was 1978-’79, het eerste jaar dat Barb en ik getrouwd waren. Ik werkte voor de PTL Club in Charlotte, North Carolina – Jim en Tammy Bakker – bij Heritage USA. Mijn salaris bedroeg 150$ per week, waarvan ik 111.50$ mee naar huis nam. We gaven tienden, 11.50$ of 15.00$, wat afhing of we die 3.50$ ‘extra’ nodig hadden. In die tijd kon je naar de Red Lobster restaurant gaan en voor 2.89$ een popcorn garnalen special eten zoveel je op kon. Dit was echt heel wat voor ons, want de meeste maaltijden bestonden toen uit crackers, met een gesneden uitje en een klein plakje kaas erop wat even in de oven ging zodat de kaas smolt, en dan wat mosterd erbij – dat was onze maaltijd. Heel vaak.
Toen hoorden we onderwijs over de ‘100-voudige vergoeding’, waarin iemand Marcus 4:20 uit de context nam, en claimde dat het hier over geld ging. Men zei dat als je aan God gaf, Hij jou 100-voudig terug zou geven. Wij waren 20 jaar oud, wat wisten wij toen? Dus gaven we 15$ per week, en we verwachtten op een dag 1500$ terug te krijgen. Dat is nooit gebeurd, en het voelde ook niet goed in onze geest. Iets klopte niet.
Barb onderscheidde het: “We gaven altijd onze tiende omdat we van de Heer houden en van Zijn volk. Nu geven we tienden omdat we iets terug verwachten. We zijn van geven uit liefde, naar geven om te krijgen, gegaan, en dat is fout.” Dus een gebed van bekering en een aanpassing in ons hart, en sindsdien hebben we alleen nog uit liefde gegeven. Genade helpt ons om de juiste dingen te doen, het is niet een goedkeuring om niet te geven/niet de juiste dingen te doen. Het geeft ons de kracht het juiste te doen met een oprecht hart.
Rituelen komen veelvuldig voor in het moderne ‘geloof.’ 100-voudige vergoeding, x gebed voor de komende 30 dagen bidden om resultaten te zien, mensen in een stadion bij elkaar brengen om het zo luid mogelijk naar God uit te roepen (naar God die toch in hen woont en die hun gedachten kent nog voordat ze die denken) om opwekking te geven. Op een vreemde manier maken we God dan onze tegenstander. Het positief belijden – veel christenen zijn als de inwoners van Ur, ze proberen God te manipuleren!
Alles is mogelijk
Toen Abram in Ur woonde, kenden de inwoners van Ur de motieven van iedere God. Er was een god die het graan zegende, een god voor het vee. Een god voor de zakendeals. Een god die geneest, een god die beschermt, een god als men een baby wilde, een god voor de doden. Iedere god had een specifiek doel en daarom kende men de motieven van iedere god. Zij konden die goden manipuleren en sussen, naar gelang de situatie.
Toen God liet zien dat Hij niet zo was als één van die goden, dat Hij niet gemanipuleerd kon worden door rituelen, maar dat Hij een persoonlijke relatie wil, toonde Hij onvoorspelbaar te zijn – en dat schokte Abram’ s wereld. Het is echter dat feit dat hij niet gemanipuleerd kan worden, dat geloof mogelijk maakt. Als Abram X kon doen, zodat God Y zou doen, is er geen geloof voor nodig, nog mogelijk. Het is slechts een ritueel – op werken gebaseerde redding, niet redding gebaseerd op een relatie.
Omdat Gods motieven en gedachten niet voorspelt en ontdekt kunnen worden door rituelen, is alles mogelijk. In Ur, X offer gaf Y resultaat – altijd, niet meer en niet minder. Omdat God niet gemanipuleerd kan worden door X, zijn er geen grenzen – alles is werkelijk mogelijk. Vóór Abram had geloof geen plek binnen de religie.
Wat een risico
Als deze God, die aan Abram verscheen om hem weg te halen uit deze voorspelbare, op ritueel gebaseerde religie, naar een relatie, een slechte God was, riskeerde Abram catastrofes. In de rituelen van de goden wist hij tenminste wat hij kon verwachten. Een lam geofferd in het lammeren seizoen levert wel 50 gezond geboren lammetjes op, zo ongeveer. God nu werkelijk kennen hield in dat Abram alles te verliezen had want het feit dat er geen bovengrens was, hield ook in dat er geen minimum was waarvan hij wist dat hij dat zou krijgen.
Met het offeren van één lam, om er 50 te krijgen, wist hij dat hij zeker een minimum van 45 lammetjes zou krijgen. Maar zonder ritueel wat eigenlijk diende om Abram vertrouwen in het ritueel te geven en in het verlengde daarvan vertrouwen in de god, moest hij het karakter van God Zelf vertrouwen. Hij kan maar beter een goede God zijn!
De manier waarop de Heer Abram Zijn goedheid liet zien, was de conceptie en geboorte van Izaäk. Abram was een sterke persoonlijkheid, want toen de Heer aan hem verscheen in Genesis 15:1, vraagt Abram in vers 2:
“Wat zult U mij geven, daar ik kinderloos heenga?” dat is vrijmoedig. Dat is sterk. Dat is vol vertrouwen.
Bij deze God, doet het individu er echt toe, wat opnieuw benadrukt dat God relatie met ons wil, en geen ritueel.
Dat sterke gevoel van eigenwaarde maakte Abram zo’n vriend van God. Wie ander durfde God te kennen? Bedenk dat de Heer aan Abraham verscheen, Izaäk en Jacob – terwijl mensen om hen heen allerlei religieuze handelingen verrichtten om de goden te manipuleren om het gewas te zegenen, of het vee, of het leven. Wat een durf van Jacob om te worstelen met God! Wat een durf van zijn grootvader om te vragen: “Wat zult U mij geven?”
Robots
Religie neemt het individu weg om robotachtige drones te maken. Do X en God doet Y. Wil je gezegend worden, kom zondag avond EN woensdag avond zodat God weet dat je een dringende nood hebt. Laat je haar lang, zodat je God niet kwetst. Geef om te krijgen, laat de grote profeet met God spreken namens jou en je dan een woord geven – allemaal rituelen, manipulatie, en daar is niets individueels aan – en het is niet nodig God werkelijk te kennen. Maar dat is juist datgene wat Abram introduceerde – hij was een vriend van God.
Het individu doet er toe. Nu snel naar onze tijd, God woont nu in ons. Jezus vertelde de discipelen (en allen die in gehoorzaamheid met Hem willen wandelen) “Ik noem jullie nu mijn vrienden”. DAT is hoezeer Hij het individu waardeert, hoe veel Hij jou waardeert als een uniek persoon, als een kind van Hem. Hij waardeert een ieder van ons genoeg om in ons te komen wonen! Hoe durven we terug te deinzen naar de praktijken van Ur, Hem behandelen alsof Hij ‘daar ergens’ is, iemand die we kunnen manipuleren – nee! Hij is in ons! (Joh. 15:15)
De beloning voor het risico dat Abram durfde te nemen het karakter van God te vertrouwen, was Izaäk. Gods goedheid werd bewezen toen Hij Sarai dat ene gaf waarvan zij wist dat ze nooit kon hebben, maar wel het meest verlangde: een zoon. In feite, Hebr. 11:11 zegt dat Sara kracht ontving om moeder te worden, en dat ondanks haar hoge leeftijd, daar ze Hem die het beloofd had, betrouwbaar achtte. Ze oordeelde dat hij betrouwbaar was. Alleen vrienden kennen elkaar goed genoeg om beoordelingen te maken over hun karakter. Hoe bijzonder. Geen ritueel te bekennen, ze kenden elkaar.
Als God goed is, wat hij bewees aan Abraham en Sarah, dan is er veiligheid in de onzekerheid God niet te kunnen manipuleren. Er is veiligheid in het niet kennen van al Zijn bedoelingen. Er is veiligheid in het vertrouwen op Zijn beloftes. Het feit dat Hij niet gemanipuleerd kan worden, niet voorspelbaar is, wiens motieven niet onderkend kunnen worden, maken Hem veilig omdat Hij Goed is.
Daarom is het uit geloof, opdat het zou zijn naar Zijn genade.
Voor de eerste keer in de religieuze geschiedenis van de mens zijn geweldige en grote successen mogelijk voor het individu, of echt, verschrikkelijk falen, gebaseerd op iemands wandel met God. Voor altijd van de tredmolen van voorspelbare rituelen af, is de mens bevrijd God te kennen, om het onmogelijke te dromen. Geloof ondermijnt en veroudert rituelen en tempels, het maakt het irrelevant, wetend dat Christus in ons is, en Hij is de hoop der heerlijkheid.
Volgende week meer,
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
RSS Feed