Lieve vrienden,
Toen ik de Vader zocht over wat Hij dit jaar zal gaan doen in het lichaam van Christus, blijft Hij zeggen dat zij die oren hebben om te horen, zullen horen: dat zij zich zullen richten op de wezenlijke zaken, de dingen die belangrijk zijn en de dingen die dat niet zijn, en te weten wie ze werkelijk zijn, en wie ze niet zijn.
Het begon toen ik voor iemand bad in de huisgemeente in Tulsa, en Hij sprak tegen mij dat zij een tijd binnengaan waarin ze zich moeten focussen op wat werkelijk belangrijk is, en nog wat andere details die ik hen later vertelde. Maar Zijn aanwezigheid bleef, dus ik bleef luisteren en hoorde Hem toen zeggen: “Dit is een jaar van teruggaan naar de basis, van kernzaken, van het wegsnijden van alles wat afleidt en een focussen op de belangrijke dingen.”
Toen Hij sprak was ik in de Geest en zag een boom voor mij. Zijn takken waren door een onzichtbare hand afgekapt, afgesneden bij de stam, er bleef slechts een knobbel over. Maar een paar andere takken waren gesnoeid totdat er nog zo’n 5 meter van de takken over bleef, alsof sommige later weer terug zouden kunnen gaan groeien, en terwijl ik keek, vroeg ik me dat af.
Dit deel vind ik heel interessant. Het was niet het mooiste gezicht, een boomstam met kleine stompjes eraan, maar het gaf wel hoop dat iets van wat weggesneden was, weer terug zou kunnen groeien, maar dan ‘op de juiste manier’ zo te zeggen.
Maar terwijl ik toekeek hoe de takken op de grond vielen, verbaasde ik mij over de rechtheid en schoonheid en sterkte van de eens verborgen stam, omhoog reikend naar de lucht, alhoewel enigszins gehavend door de stompjes takken, de rest ervan was tot aan de stam afgesneden – maar de stam strekte zich hoog uit daar de bovenste takken en bladeren intact gebleven waren, zich reikend naar de zon.
Ik stond versteld hoe sterk de stam was en ik kon mijn ogen er niet vanaf halen. Ik had het idee dat de boom vergeten was hoe sterk en recht en echt het werkelijk was, want op één of andere manier begreep ik dat de boom trots op de takken was geweest en op hoe ze eruit zagen.
Dit was een belangrijk punt. Ik wist op de één of andere manier dat de boom (het lichaam van Christus) niet wist hoe sterk en recht het werkelijk was, want tot zover had de boom al zijn geloof gehad in de takken en in de bedekking van de bladeren. Maar nu het ontdaan was van die bedekking, na de schok het bladerdek kwijt te zijn en de boom nu blootgesteld was en zichtbaar voor iedereen, stond hij versteld en was het blij met zichzelf over de ontdekking hoe sterk hij eigenlijk echt was.
Het was alsof de stam (lichaam van Christus) zichzelf had verborgen achter dingen die niets voorstellen, die slechts een façade zijn, iets wat mensen zien, op het uiterlijk gericht in plaats van geestelijk transparant en echt te zijn. De stam was verborgen door een façade van groei, maar nu dat er niet meer was, bleek hoe fantastisch sterk en mooi hij was. Toen verdween het visioen.
Terwijl ik hierover nadacht, zag ik hetzelfde visioen, maar dan vanuit een ander perspectief. Het was als een filmcamera die zich terugtrekt voor een groter beeld, en terwijl dat gebeurde zag ik dat ik niet naar slechte 1 boom had gekeken – het eerste visioen was 1 boom, het lichaam van Christus.
Maar nu het perspectief veranderde, bemerkte ik dat ik in een bos was, met honderden en honderden bomen die naast elkaar stonden, zoals dat in een bos is. Iedere boom was gesnoeid, op dezelfde manier als het lichaam van Christus als geheel dat was, in het eerste visioen. Maar nu zag ik honderden bomen die allemaal gesnoeid waren, wat duidelijk betekent individuele leden van het lichaam van Christus.
En op de één of andere manier wist ik dat al die bomen, buren in hetzelfde bos, elkaar kenden en ergens een relatie met elkaar hadden, en een gemeenschap vormden, daar ze allemaal door hetzelfde snoeiproces gegaan waren, dus waren ze allemaal gelijk en niemand wilde in het middelpunt van de belangstelling staan – het waren eenvoudig gelijke bomen bij elkaar. Toen verdween het.
Het snoeien wat ik zag (al is dat woord niet sterk genoeg voor wat ik zag) gaat over geestelijke en natuurlijke dingen. Snoeien is niet leuk, tenzij je gericht bent op wat werkelijk belangrijk is, anders zul je treuren over het verlies van de takken. En het gaat over relaties in Christus als wij gesnoeid worden.
Betreffende de natuurlijke kant hiervan, betekent het snoeien economische moeilijkheden, de druk van het leven, stress – een wegsnijden van alles wat extra is, en een opnieuw richten op wat echt belangrijk is. Hetzelfde geldt voor geestelijke snoei. Geestelijke snoei heeft te maken met het ontwikkelen van een karakter dat op Christus lijkt, wat meestal komt door middel van moeilijkheden.
Iemand hoeft niet door moeilijkheden heen te gaan om duidelijke prioriteiten te hebben die in overeenstemming zijn met de Heer en Zijn koninkrijk; men kan iedere beslissing beschouwen als een gelegenheid te groeien, en gaan voor de karakterontwikkeling in plaats van het kiezen van de makkelijkste weg.
Een voorbeeld: in de bijna 4 decennia dat ik in de bediening ben, heb ik met veel mensen gesproken over het hebben van een budget, een budget dat geven inhoudt, iets wegzetten voor zichzelf en het hebben van een plan. Maar velen disciplineren zich niet alhoewel ze weten dat ze dat wel zouden moeten doen, en ook kunnen doen.
Maar er komen tijden waar de geestelijke en economische condities mensen zullen dwingen beslissingen te nemen die ze zelf al gemaakt hadden moeten hebben.
De Vader spreekt tot hen die oren hebben om te horen, en zij kunnen voorbereid zijn, terwijl het anderen zal overvallen, al wisten ze dat ze zich hadden moeten voorbereiden, maar dat niet deden.
Ik bid dat dit resoneer en getuigt in jouw geest – dit teruggaan naar de basics, het focussen op de belangrijke dingen van het leven, en op wie we in Hem zijn. We zijn sterker in Hem dan we beseffen, en voor het lichaam van Christus als geheel zal er dit jaar een wegsnijden van façades zijn van dingen die de ware persoon verbergen. Het houdt in een identificeren van kernzaken, en een gericht zijn daarop. Biddend!
Barb en ik willen jullie danken voor de steun in gebed en financiële gaven. We zijn een kleine bediening, we doen waar we toe geroepen zijn, en we zijn transparant en uit het hart. Woorden kunnen onze dankbaarheid niet uitdrukken voor jullie gebeden en ondersteuning. Bedankt!
Verbouwing / aanpassingen voor Chris – Eén van de leiders van de huiskerk in Tulsa, een architect, maakt de tekeningen voor een aangepaste slaap- en badkamer voor Chris, en ook een ‘plan’ voor als we in staat zijn een kantoortje voor Barb te bouwen en we mijn kantoor kunnen vergroten (op dit moment volgepakt met dozen). Als deze plannen klaar zijn, kan de aannemer ons een prijs noemen en kunnen we verder. We zijn van plan in de lente te beginnen, en wij danken iedereen die gegeven heeft om ons hierin te helpen. We denken dat we ongeveer de helft binnen hebben van wat nodig is, maar over een maand of zo weten we meer.
Zegen voor iedereen, en houd je ogen op Hem gericht!
John en Barb
Toen ik de Vader zocht over wat Hij dit jaar zal gaan doen in het lichaam van Christus, blijft Hij zeggen dat zij die oren hebben om te horen, zullen horen: dat zij zich zullen richten op de wezenlijke zaken, de dingen die belangrijk zijn en de dingen die dat niet zijn, en te weten wie ze werkelijk zijn, en wie ze niet zijn.
Het begon toen ik voor iemand bad in de huisgemeente in Tulsa, en Hij sprak tegen mij dat zij een tijd binnengaan waarin ze zich moeten focussen op wat werkelijk belangrijk is, en nog wat andere details die ik hen later vertelde. Maar Zijn aanwezigheid bleef, dus ik bleef luisteren en hoorde Hem toen zeggen: “Dit is een jaar van teruggaan naar de basis, van kernzaken, van het wegsnijden van alles wat afleidt en een focussen op de belangrijke dingen.”
Toen Hij sprak was ik in de Geest en zag een boom voor mij. Zijn takken waren door een onzichtbare hand afgekapt, afgesneden bij de stam, er bleef slechts een knobbel over. Maar een paar andere takken waren gesnoeid totdat er nog zo’n 5 meter van de takken over bleef, alsof sommige later weer terug zouden kunnen gaan groeien, en terwijl ik keek, vroeg ik me dat af.
Dit deel vind ik heel interessant. Het was niet het mooiste gezicht, een boomstam met kleine stompjes eraan, maar het gaf wel hoop dat iets van wat weggesneden was, weer terug zou kunnen groeien, maar dan ‘op de juiste manier’ zo te zeggen.
Maar terwijl ik toekeek hoe de takken op de grond vielen, verbaasde ik mij over de rechtheid en schoonheid en sterkte van de eens verborgen stam, omhoog reikend naar de lucht, alhoewel enigszins gehavend door de stompjes takken, de rest ervan was tot aan de stam afgesneden – maar de stam strekte zich hoog uit daar de bovenste takken en bladeren intact gebleven waren, zich reikend naar de zon.
Ik stond versteld hoe sterk de stam was en ik kon mijn ogen er niet vanaf halen. Ik had het idee dat de boom vergeten was hoe sterk en recht en echt het werkelijk was, want op één of andere manier begreep ik dat de boom trots op de takken was geweest en op hoe ze eruit zagen.
Dit was een belangrijk punt. Ik wist op de één of andere manier dat de boom (het lichaam van Christus) niet wist hoe sterk en recht het werkelijk was, want tot zover had de boom al zijn geloof gehad in de takken en in de bedekking van de bladeren. Maar nu het ontdaan was van die bedekking, na de schok het bladerdek kwijt te zijn en de boom nu blootgesteld was en zichtbaar voor iedereen, stond hij versteld en was het blij met zichzelf over de ontdekking hoe sterk hij eigenlijk echt was.
Het was alsof de stam (lichaam van Christus) zichzelf had verborgen achter dingen die niets voorstellen, die slechts een façade zijn, iets wat mensen zien, op het uiterlijk gericht in plaats van geestelijk transparant en echt te zijn. De stam was verborgen door een façade van groei, maar nu dat er niet meer was, bleek hoe fantastisch sterk en mooi hij was. Toen verdween het visioen.
Terwijl ik hierover nadacht, zag ik hetzelfde visioen, maar dan vanuit een ander perspectief. Het was als een filmcamera die zich terugtrekt voor een groter beeld, en terwijl dat gebeurde zag ik dat ik niet naar slechte 1 boom had gekeken – het eerste visioen was 1 boom, het lichaam van Christus.
Maar nu het perspectief veranderde, bemerkte ik dat ik in een bos was, met honderden en honderden bomen die naast elkaar stonden, zoals dat in een bos is. Iedere boom was gesnoeid, op dezelfde manier als het lichaam van Christus als geheel dat was, in het eerste visioen. Maar nu zag ik honderden bomen die allemaal gesnoeid waren, wat duidelijk betekent individuele leden van het lichaam van Christus.
En op de één of andere manier wist ik dat al die bomen, buren in hetzelfde bos, elkaar kenden en ergens een relatie met elkaar hadden, en een gemeenschap vormden, daar ze allemaal door hetzelfde snoeiproces gegaan waren, dus waren ze allemaal gelijk en niemand wilde in het middelpunt van de belangstelling staan – het waren eenvoudig gelijke bomen bij elkaar. Toen verdween het.
Het snoeien wat ik zag (al is dat woord niet sterk genoeg voor wat ik zag) gaat over geestelijke en natuurlijke dingen. Snoeien is niet leuk, tenzij je gericht bent op wat werkelijk belangrijk is, anders zul je treuren over het verlies van de takken. En het gaat over relaties in Christus als wij gesnoeid worden.
Betreffende de natuurlijke kant hiervan, betekent het snoeien economische moeilijkheden, de druk van het leven, stress – een wegsnijden van alles wat extra is, en een opnieuw richten op wat echt belangrijk is. Hetzelfde geldt voor geestelijke snoei. Geestelijke snoei heeft te maken met het ontwikkelen van een karakter dat op Christus lijkt, wat meestal komt door middel van moeilijkheden.
Iemand hoeft niet door moeilijkheden heen te gaan om duidelijke prioriteiten te hebben die in overeenstemming zijn met de Heer en Zijn koninkrijk; men kan iedere beslissing beschouwen als een gelegenheid te groeien, en gaan voor de karakterontwikkeling in plaats van het kiezen van de makkelijkste weg.
Een voorbeeld: in de bijna 4 decennia dat ik in de bediening ben, heb ik met veel mensen gesproken over het hebben van een budget, een budget dat geven inhoudt, iets wegzetten voor zichzelf en het hebben van een plan. Maar velen disciplineren zich niet alhoewel ze weten dat ze dat wel zouden moeten doen, en ook kunnen doen.
Maar er komen tijden waar de geestelijke en economische condities mensen zullen dwingen beslissingen te nemen die ze zelf al gemaakt hadden moeten hebben.
De Vader spreekt tot hen die oren hebben om te horen, en zij kunnen voorbereid zijn, terwijl het anderen zal overvallen, al wisten ze dat ze zich hadden moeten voorbereiden, maar dat niet deden.
Ik bid dat dit resoneer en getuigt in jouw geest – dit teruggaan naar de basics, het focussen op de belangrijke dingen van het leven, en op wie we in Hem zijn. We zijn sterker in Hem dan we beseffen, en voor het lichaam van Christus als geheel zal er dit jaar een wegsnijden van façades zijn van dingen die de ware persoon verbergen. Het houdt in een identificeren van kernzaken, en een gericht zijn daarop. Biddend!
Barb en ik willen jullie danken voor de steun in gebed en financiële gaven. We zijn een kleine bediening, we doen waar we toe geroepen zijn, en we zijn transparant en uit het hart. Woorden kunnen onze dankbaarheid niet uitdrukken voor jullie gebeden en ondersteuning. Bedankt!
Verbouwing / aanpassingen voor Chris – Eén van de leiders van de huiskerk in Tulsa, een architect, maakt de tekeningen voor een aangepaste slaap- en badkamer voor Chris, en ook een ‘plan’ voor als we in staat zijn een kantoortje voor Barb te bouwen en we mijn kantoor kunnen vergroten (op dit moment volgepakt met dozen). Als deze plannen klaar zijn, kan de aannemer ons een prijs noemen en kunnen we verder. We zijn van plan in de lente te beginnen, en wij danken iedereen die gegeven heeft om ons hierin te helpen. We denken dat we ongeveer de helft binnen hebben van wat nodig is, maar over een maand of zo weten we meer.
Zegen voor iedereen, en houd je ogen op Hem gericht!
John en Barb
RSS Feed