Lieve vrienden,
Deze nieuwsbrieven zijn een ‘veilige’ plek voor mij, omdat ik hier met een gerust hart kan vertellen hoe het met ons gaat. Mijn Weekly Thoughts is goed onderwijs, maar in deze nieuwsbrieven wil ik mijn hart en leven delen.
Maandagmorgen zat Chris, onze oudste van 33, maar mentaal slechts 4 jaar oud, in zijn bed in het gezinsvervangend huis, en viel met zijn gezicht op de harde tegelvloer. Vanwege een hersenbloeding op zijn 17e, kan hij zijn linkerarm heel beperkt gebruiken, en daarom kon hij de val niet met die arm opvangen. Hij brak de bovenkant van 4 voortanden, en brak het bot boven zijn voortanden en onder zijn neus.
Gelukkig zijn geen van de tanden zover afgebroken dat het merg open ligt, en de tandarts denkt dat ze alle 4 met behulp van een kroon, behouden kunnen worden. Chris wilde niet dat er een röntgenfoto van zijn mond gemaakt zou worden, dus dat is niet gelukt, maar gelukkig kon de eerste hulp wel een röntgenfoto van zijn hoofd maken.
Chris wil niet dat er ook maar iemand in zijn mond komt, daarom moeten we een tandarts zoeken die hem via een infuus laat slapen, zodat de foto’s wel gemaakt kunnen worden, evenals de wortelkanaalbehandelingen, de kronen en wat nog meer nodig is. De kosten van de tandarts bedragen 1289 dollar per uur, en de verwachte behandelingsduur is 3 a 4 uur. Het is niet mijn bedoeling om geld hiervoor te vragen, ik deel gewoon onze afgelopen week, al moet ik eerlijk toegeven dat we dat geld niet klaar hebben liggen.
In Amy Grant’s prachtige nieuwe album “How Mercy Looks From Here”, staat een lied getiteld ‘If I could see (what the angels see)’. Eén regel in dat lied vat deze week perfect samen: “Als ik kon horen wat engelen horen, het donderend geluid van een verbrijzelde traan.”
Dat vat het samen voor ons. Alleen de Heer kent de pijn waar een ouder doorheen gaat als hun kind pijn lijdt.
Sommigen van jullie maken grotere uitdagingen mee dan wat wij hebben gehad de afgelopen week, dus ik wil die zeker niet minimaliseren en dat gelijk stellen met onze, in verhouding kleine, crises. Ik deel gewoon wat van onze wereld.
Zondagavond voelde ik mij geleid voor bescherming van zijn tanden te bidden toen ik wegging bij het huis waar Chris woont – te bidden voor bescherming van zijn tanden was zo sterk, dat ik het hardop uitsprak en in tongen. Toen gebeurde dit, de volgende ochtend om 7 uur. Barb en ik vragen ons af hoe we dit gemist konden hebben.
Had ik meer moeten weten, zondagavond, toen ik geleid werd te bidden voor hem? Hadden Barb en ik die avond, in plaats van te lezen, samen moeten bidden – al voelden we ons geen van beiden geleid om verder te bidden. Heeft de Heer Chris verteld dat niet te doen en was hij ongehoorzaam? We weten het niet.
Het lichtknopje zit net boven het voeteneind van het bed van Chris. Hij zat in bed en duwde zichzelf naar het eind van het bed om de lamp aan te doen. Twee weken geleden was hij op dezelfde manier gevallen. Wij waren toen op reis, en gelukkig had hij alleen een bloedneus en een kapotte lip. Kennelijk hadden we toen zijn bed op een andere plek moeten zetten, zodat dit niet weer zou kunnen gebeuren. Nu hebben we dat wel gedaan.
We weten dat het voor de Heer niet onverwacht kwam, en misschien heeft mijn gebed op zondagavond ervoor gezorgd dat er niets erger gebeurde. We moeten het hoe en waarom aan de kant zetten en doen in het natuurlijke wat mogelijk is, zodat dit niet opnieuw zal gebeuren. Als het werk aan zijn tanden klaar is, zal hij hier thuis zijn, zodat we een paar dagen voor hem kunnen zorgen. Mensen die voor familieleden zorg dragen die dat zelf niet kunnen, dragen een altijd aanwezige last die emotioneel en fysiek en financieel uitputtend is. het geluid van een verbrijzelde traan.
Dus hebben we de Heer vergeving gevraagd niet eerder opmerkzaam geweest te zijn en dat we zijn bed de eerste keer niet verplaatst hebben. Dat gedaan hebbende, moeten we het hoe en het waarom van ons afzetten, de vragen die er zijn, en verder met ons leven met een offer van lofprijs.
We zijn dankbaar voor de kleine dingen die de genade van de Heer laten zien, al zijn die kleine dingen niet altijd zo voor de hand liggend: het is niet gebeurd tijdens een reis. Barb en ik waren allebei al om 6.10 uur wakker die ochtend, dus konden we direct naar de eerste hulp gaan. Nu reizen we ook niet dus kan hij een tijdje bij ons zijn en kunnen we voor hem zorgen. We werden verwezen naar een goede tandarts. Zijn tanden waren niet compleet afgebroken, ze kunnen behouden blijven, en de fractuur in het bot is klein en geneest vanzelf. Voor deze dingen zijn we dankbaar.
Als er dingen gebeuren hebben we allemaal vragen die alleen beantwoord kunnen worden ‘aan de andere kant.’ We moeten allemaal de keus maken te kijken naar genade ook al is dat op het eerste gezicht niet zo duidelijk. Allemaal moeten we heel bewust dank zeggen voor wat we wel hebben. En zoals Barb deze ochtend zei: “We kunnen troost vinden in de waarheid dat dit alles tijdelijk is, en de eeuwigheid ligt voor ons waar Chris gezond zal zijn.”
We kijken uit naar die tijd die komen gaat!
Wat ons betreft, willen jullie voor Chris bidden, want het enige wat hij weet is dat zijn tanden pijn doen en dat hij naar de tandarts moet, al kan het bij elkaar 2-3 weken duren. Bidt voor wijsheid voor ons en leiding in dit proces. Dank dat jullie in ons leven zijn, we voelen ons door het netwerk gesteund en vertroost door jullie allemaal, onze vrienden.
Zegen,
John en Barb / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Deze nieuwsbrieven zijn een ‘veilige’ plek voor mij, omdat ik hier met een gerust hart kan vertellen hoe het met ons gaat. Mijn Weekly Thoughts is goed onderwijs, maar in deze nieuwsbrieven wil ik mijn hart en leven delen.
Maandagmorgen zat Chris, onze oudste van 33, maar mentaal slechts 4 jaar oud, in zijn bed in het gezinsvervangend huis, en viel met zijn gezicht op de harde tegelvloer. Vanwege een hersenbloeding op zijn 17e, kan hij zijn linkerarm heel beperkt gebruiken, en daarom kon hij de val niet met die arm opvangen. Hij brak de bovenkant van 4 voortanden, en brak het bot boven zijn voortanden en onder zijn neus.
Gelukkig zijn geen van de tanden zover afgebroken dat het merg open ligt, en de tandarts denkt dat ze alle 4 met behulp van een kroon, behouden kunnen worden. Chris wilde niet dat er een röntgenfoto van zijn mond gemaakt zou worden, dus dat is niet gelukt, maar gelukkig kon de eerste hulp wel een röntgenfoto van zijn hoofd maken.
Chris wil niet dat er ook maar iemand in zijn mond komt, daarom moeten we een tandarts zoeken die hem via een infuus laat slapen, zodat de foto’s wel gemaakt kunnen worden, evenals de wortelkanaalbehandelingen, de kronen en wat nog meer nodig is. De kosten van de tandarts bedragen 1289 dollar per uur, en de verwachte behandelingsduur is 3 a 4 uur. Het is niet mijn bedoeling om geld hiervoor te vragen, ik deel gewoon onze afgelopen week, al moet ik eerlijk toegeven dat we dat geld niet klaar hebben liggen.
In Amy Grant’s prachtige nieuwe album “How Mercy Looks From Here”, staat een lied getiteld ‘If I could see (what the angels see)’. Eén regel in dat lied vat deze week perfect samen: “Als ik kon horen wat engelen horen, het donderend geluid van een verbrijzelde traan.”
Dat vat het samen voor ons. Alleen de Heer kent de pijn waar een ouder doorheen gaat als hun kind pijn lijdt.
Sommigen van jullie maken grotere uitdagingen mee dan wat wij hebben gehad de afgelopen week, dus ik wil die zeker niet minimaliseren en dat gelijk stellen met onze, in verhouding kleine, crises. Ik deel gewoon wat van onze wereld.
Zondagavond voelde ik mij geleid voor bescherming van zijn tanden te bidden toen ik wegging bij het huis waar Chris woont – te bidden voor bescherming van zijn tanden was zo sterk, dat ik het hardop uitsprak en in tongen. Toen gebeurde dit, de volgende ochtend om 7 uur. Barb en ik vragen ons af hoe we dit gemist konden hebben.
Had ik meer moeten weten, zondagavond, toen ik geleid werd te bidden voor hem? Hadden Barb en ik die avond, in plaats van te lezen, samen moeten bidden – al voelden we ons geen van beiden geleid om verder te bidden. Heeft de Heer Chris verteld dat niet te doen en was hij ongehoorzaam? We weten het niet.
Het lichtknopje zit net boven het voeteneind van het bed van Chris. Hij zat in bed en duwde zichzelf naar het eind van het bed om de lamp aan te doen. Twee weken geleden was hij op dezelfde manier gevallen. Wij waren toen op reis, en gelukkig had hij alleen een bloedneus en een kapotte lip. Kennelijk hadden we toen zijn bed op een andere plek moeten zetten, zodat dit niet weer zou kunnen gebeuren. Nu hebben we dat wel gedaan.
We weten dat het voor de Heer niet onverwacht kwam, en misschien heeft mijn gebed op zondagavond ervoor gezorgd dat er niets erger gebeurde. We moeten het hoe en waarom aan de kant zetten en doen in het natuurlijke wat mogelijk is, zodat dit niet opnieuw zal gebeuren. Als het werk aan zijn tanden klaar is, zal hij hier thuis zijn, zodat we een paar dagen voor hem kunnen zorgen. Mensen die voor familieleden zorg dragen die dat zelf niet kunnen, dragen een altijd aanwezige last die emotioneel en fysiek en financieel uitputtend is. het geluid van een verbrijzelde traan.
Dus hebben we de Heer vergeving gevraagd niet eerder opmerkzaam geweest te zijn en dat we zijn bed de eerste keer niet verplaatst hebben. Dat gedaan hebbende, moeten we het hoe en het waarom van ons afzetten, de vragen die er zijn, en verder met ons leven met een offer van lofprijs.
We zijn dankbaar voor de kleine dingen die de genade van de Heer laten zien, al zijn die kleine dingen niet altijd zo voor de hand liggend: het is niet gebeurd tijdens een reis. Barb en ik waren allebei al om 6.10 uur wakker die ochtend, dus konden we direct naar de eerste hulp gaan. Nu reizen we ook niet dus kan hij een tijdje bij ons zijn en kunnen we voor hem zorgen. We werden verwezen naar een goede tandarts. Zijn tanden waren niet compleet afgebroken, ze kunnen behouden blijven, en de fractuur in het bot is klein en geneest vanzelf. Voor deze dingen zijn we dankbaar.
Als er dingen gebeuren hebben we allemaal vragen die alleen beantwoord kunnen worden ‘aan de andere kant.’ We moeten allemaal de keus maken te kijken naar genade ook al is dat op het eerste gezicht niet zo duidelijk. Allemaal moeten we heel bewust dank zeggen voor wat we wel hebben. En zoals Barb deze ochtend zei: “We kunnen troost vinden in de waarheid dat dit alles tijdelijk is, en de eeuwigheid ligt voor ons waar Chris gezond zal zijn.”
We kijken uit naar die tijd die komen gaat!
Wat ons betreft, willen jullie voor Chris bidden, want het enige wat hij weet is dat zijn tanden pijn doen en dat hij naar de tandarts moet, al kan het bij elkaar 2-3 weken duren. Bidt voor wijsheid voor ons en leiding in dit proces. Dank dat jullie in ons leven zijn, we voelen ons door het netwerk gesteund en vertroost door jullie allemaal, onze vrienden.
Zegen,
John en Barb / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed