Dag allemaal,
Waar ik ook huiskerken bezoek, altijd krijg ik vragen die mij voor de antwoorden onvermijdelijk terugbrengen naar de gemeente in Corinthe.
De mix
Handelingen 18 vertelt ons dat er in het huis van Justus 3 culturen samen kwamen: Romeinen, Joden, Grieken – die ieder normaal gesproken niet met elkaar zouden omgaan. Dat wil zeggen dat ze allemaal sociale gebruiken waar ze mee opgegroeid waren, overtraden. En toch kwamen ze aanvankelijk samen in het Romeinse huis van Justus om te aanbidden en over de Heer te leren.
Hetzelfde geldt voor huiskerken vandaag de dag: Mensen bezoeken een huiskerk vanuit verschillende achtergronden, nationaliteiten en religieuze gewoontes, om maar niet de sociaal-economische verschillen te noemen.
We weten dat Corinthe als gevolg daarvan, grote problemen had, zoals we zien in de eerste brief van Paulus aan hen – tweedracht, in hoofdstuk 3, twee broeders die elkaar aanklaagden, in hoofdstuk 6, sommigen aten vlees dat aan de afgoden geofferd was en vonden dat ok, terwijl anderen het daar helemaal niet mee eens waren, in hoofdstuk 8 & 10, vrouwen die hun sluier afdeden wat in die cultuur een schande voor hun echtgenoten was, en rijken die niet met de armen wilden eten, in hoofdstuk 11, en ga zo maar door.
Een openbaring voor de één is niet…
Het koninkrijk werkt door openbaring, maar een openbaring aan een Jood dat men gewoon kreeft kan eten in de huiskerk als men dat zou willen, betekent niets voor een Romein of Griek, en het kon zelfs zijn dat hun openbaring aanstoot kon gaan geven aan mede Joodse gelovigen, die nog niet klaar waren om schelpdieren te eten!
Maar soms komt een persoonlijke openbaring zo krachtig binnen, dat die persoon denkt dat IEDEREEN dit moet horen en ook doen.
Mozes ondervond dit, zoals we lezen in Handelingen 7:25, toen hij de Egyptenaar gedood had, want ‘hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand verlossing wilde geven, maar zij zagen het niet in.’
De meeste christenen denken waarschijnlijk dat Mozes de openbaring de bevrijder van Israël te zijn, bij de brandende braamstruik ontving, maar hij had die openbaring al 40 jaar eerder, toen hij nog in Egypte was. Zijn fout was er vanuit te gaan dat de openbaring die God hem gegeven had, Hij ook aan ‘zijn broeders’ gegeven had, en dat zij net zo opgetogen zouden zijn als hij was!
Die fout kostte hem 40 jaar, of 1/3 van zijn leven, want hij probeerde de wil van God in zijn vlees te doen. Zo’n 40 jaar later leerde hij door openbaring dat God hen wilde bevrijden door Zijn hand, en niet doordat Mozes een burgeroorlog zou ontketenen in Egypte door zijn eigen hand. Per slot van rekening krijgt God de eer, niet de mens.
Terug naar Corinthe
Wat ik de afgelopen 11 jaar gezien heb in mijn reizen, van volk to volk, van cultuur tot cultuur, is dat de fout van Mozes relatief vaak voorkomt in huiskerken. Zoals met de hypothetische situatie van een Jood die de openbaring heeft dat hij kreeft kan eten, maar wat niets zegt voor de Romein of Griek, die zijn hele leven gewoon kreeft gegeten heeft, zo ook nemen mensen in huiskerk vergelijkbare dingen aan.
In de vroege jaren van CWOWI hoorde ik dat mensen openbaring kregen over het vieren van het avondmaal en hoe dat gedaan moest worden. Gebaseerd op hun openbaring, wilden zij die openbaring op alle anderen leggen, waardoor het in de huiskerk een twistpunt werd.
Hoe vier je het?
Ik hoorde mensen zeggen dat je echte wijn moet gebruiken, anderen vonden dat het avondmaal onderdeel van een gewone maaltijd moest zijn. Weer anderen vonden dat het iedere week gevierd moest worden, en sommigen vonden dat je zelfgebakken ongezuurd brood moest eten.
En als ik mensen dan vroeg naar het hoe en waarom, zeiden ze vaak: ‘De Heer liet me dit zien…’ of ‘Ik heb het zelf vaak op die manier gedaan en dat zegende mij, dus als we het allemaal zo gaan doen, dan zal iedereen erdoor gezegend worden…’ of andere woorden die men gebruikte om aan te geven dat hun openbaring de juiste was. En het anders te doen, was verkeerd.
Maar zij namen aan dat hun broeders ook zouden inzien hoe God door hun hand hen de ‘juiste manier’ zou leren hoe het avondmaal te vieren, maar zij zagen het niet in. Lol.
Dat is één voorbeeld – ik zou veel voorbeelden kunnen geven van dingen die aanvankelijk begonnen als een ware openbaring, maar die op een of andere manier een dwang gingen worden dat het ‘op die manier’ gedaan moest worden. Zoals het in de geschiedenis vaak gegaan is met een openbaring of beweging van de Geest, kan iemands bevrijdende beweging van de Geest, gebaseerd op openbaring, geleidelijk aan star en een traditie worden, met de verwachting dat anderen volgen. Veel denominaties zijn op die manier begonnen.
De werkelijkheid
De waarheid is dat het Nieuwe Testament bewust (geloof ik) vaag is over hoe huiskerk ‘te doen’. De basics zijn er – roteer huizen en roteer wekelijks wie er leidt, gericht op een gesprek, iedereen kan deelnemen, liefde en beleefdheid als leidraad – maar buiten dat staat niets onverbiddelijk vast, omdat een openbaring aan iemand bedoeld is anderen tot zegen te zijn, maar niet per se een openbaring voor iedereen hoeft te zijn.
Dus zij die een openbaring hebben dat God hen leidt om, laten we zeggen, het avondmaal als onderdeel van een grotere maaltijd te hebben – geweldig, doe het! Verwacht alleen niet dat anderen diezelfde openbaring hebben, en wees niet teleurgesteld door de crackers en het sap dat er de volgende maand ter afsluiting van de bijeenkomst is – dat is hun openbaring, en het is niet fout, het is gewoon niet jouw openbaring.
Hetzelfde kan gelden voor de volgorde van een bijeenkomst, het soort voedsel (als er eten is), hoe en wanneer gebedsverzoeken gedaan worden, welke muziek (band, piano, cd, MP3, geen muziek), liederenboekjes, overheadsheets of niets. Hoe het avondmaal gevierd wordt, of men al of niet een studieboekje kan gebruiken, of dat men zich houdt aan 1 Korintiërs 14:26, enzovoorts.
De sleutel is – kijk naar jouw huiskerk bijeenkomst. Is het net zo vastgeroest, star en voorspelbaar als x gemeente waar je voordien kwam?
Wie er die week leidt, moet de verantwoordelijkheid voor de bijeenkomst houden – en doen wat op hun hart is – en de rest moet over zichzelf heenstappen, zij kunnen leiden hoe God hen leidt, wanneer zij de leiding hebben.
Wees bereid de openbaring van iemand anders te ervaren.
De voorwaarden
De voorwaarde is natuurlijk dat iedere openbaring die iemand zegt te hebben, overeen moet komen met het Woord en de Geest, en tot vrede moet leiden – een openbaring die iemand beweert te hebben een affaire te kunnen hebben, is niet een openbaring van God.
Wat ik hier deel, is geen vergunning om rare dingen te doen, zondige of on-Bijbelse, want huiskerk gaat over wat we met elkaar gemeen hebben en waar we het samen over eens zijn, en is niet een plek om steun van anderen te krijgen over de controversiële onderwerpen die er zijn.
Mijn punt is dat een openbaring van de één niet een openbaring van iemand anders hoeft te zijn, dus laat jouw huiskerk niet zo voorspelbaar worden als het opgaan van de zon. Iedereen die leidt zou een openbaring van de Heer moeten hebben, in hun geest en wat voor hen ook goed lijkt, voor die dienst, met de vrijheid in die openbaring te bewegen.
Serveer kreeft, als dat jouw openbaring is!
En rol niet met je ogen, als dat niet zo is, zeg gewoon
“Mag ik de boter, alsjeblieft.” LOL
Sommige gedachten…zegen!
www.cwowi.org
mail naar: [email protected]
Waar ik ook huiskerken bezoek, altijd krijg ik vragen die mij voor de antwoorden onvermijdelijk terugbrengen naar de gemeente in Corinthe.
De mix
Handelingen 18 vertelt ons dat er in het huis van Justus 3 culturen samen kwamen: Romeinen, Joden, Grieken – die ieder normaal gesproken niet met elkaar zouden omgaan. Dat wil zeggen dat ze allemaal sociale gebruiken waar ze mee opgegroeid waren, overtraden. En toch kwamen ze aanvankelijk samen in het Romeinse huis van Justus om te aanbidden en over de Heer te leren.
Hetzelfde geldt voor huiskerken vandaag de dag: Mensen bezoeken een huiskerk vanuit verschillende achtergronden, nationaliteiten en religieuze gewoontes, om maar niet de sociaal-economische verschillen te noemen.
We weten dat Corinthe als gevolg daarvan, grote problemen had, zoals we zien in de eerste brief van Paulus aan hen – tweedracht, in hoofdstuk 3, twee broeders die elkaar aanklaagden, in hoofdstuk 6, sommigen aten vlees dat aan de afgoden geofferd was en vonden dat ok, terwijl anderen het daar helemaal niet mee eens waren, in hoofdstuk 8 & 10, vrouwen die hun sluier afdeden wat in die cultuur een schande voor hun echtgenoten was, en rijken die niet met de armen wilden eten, in hoofdstuk 11, en ga zo maar door.
Een openbaring voor de één is niet…
Het koninkrijk werkt door openbaring, maar een openbaring aan een Jood dat men gewoon kreeft kan eten in de huiskerk als men dat zou willen, betekent niets voor een Romein of Griek, en het kon zelfs zijn dat hun openbaring aanstoot kon gaan geven aan mede Joodse gelovigen, die nog niet klaar waren om schelpdieren te eten!
Maar soms komt een persoonlijke openbaring zo krachtig binnen, dat die persoon denkt dat IEDEREEN dit moet horen en ook doen.
Mozes ondervond dit, zoals we lezen in Handelingen 7:25, toen hij de Egyptenaar gedood had, want ‘hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand verlossing wilde geven, maar zij zagen het niet in.’
De meeste christenen denken waarschijnlijk dat Mozes de openbaring de bevrijder van Israël te zijn, bij de brandende braamstruik ontving, maar hij had die openbaring al 40 jaar eerder, toen hij nog in Egypte was. Zijn fout was er vanuit te gaan dat de openbaring die God hem gegeven had, Hij ook aan ‘zijn broeders’ gegeven had, en dat zij net zo opgetogen zouden zijn als hij was!
Die fout kostte hem 40 jaar, of 1/3 van zijn leven, want hij probeerde de wil van God in zijn vlees te doen. Zo’n 40 jaar later leerde hij door openbaring dat God hen wilde bevrijden door Zijn hand, en niet doordat Mozes een burgeroorlog zou ontketenen in Egypte door zijn eigen hand. Per slot van rekening krijgt God de eer, niet de mens.
Terug naar Corinthe
Wat ik de afgelopen 11 jaar gezien heb in mijn reizen, van volk to volk, van cultuur tot cultuur, is dat de fout van Mozes relatief vaak voorkomt in huiskerken. Zoals met de hypothetische situatie van een Jood die de openbaring heeft dat hij kreeft kan eten, maar wat niets zegt voor de Romein of Griek, die zijn hele leven gewoon kreeft gegeten heeft, zo ook nemen mensen in huiskerk vergelijkbare dingen aan.
In de vroege jaren van CWOWI hoorde ik dat mensen openbaring kregen over het vieren van het avondmaal en hoe dat gedaan moest worden. Gebaseerd op hun openbaring, wilden zij die openbaring op alle anderen leggen, waardoor het in de huiskerk een twistpunt werd.
Hoe vier je het?
Ik hoorde mensen zeggen dat je echte wijn moet gebruiken, anderen vonden dat het avondmaal onderdeel van een gewone maaltijd moest zijn. Weer anderen vonden dat het iedere week gevierd moest worden, en sommigen vonden dat je zelfgebakken ongezuurd brood moest eten.
En als ik mensen dan vroeg naar het hoe en waarom, zeiden ze vaak: ‘De Heer liet me dit zien…’ of ‘Ik heb het zelf vaak op die manier gedaan en dat zegende mij, dus als we het allemaal zo gaan doen, dan zal iedereen erdoor gezegend worden…’ of andere woorden die men gebruikte om aan te geven dat hun openbaring de juiste was. En het anders te doen, was verkeerd.
Maar zij namen aan dat hun broeders ook zouden inzien hoe God door hun hand hen de ‘juiste manier’ zou leren hoe het avondmaal te vieren, maar zij zagen het niet in. Lol.
Dat is één voorbeeld – ik zou veel voorbeelden kunnen geven van dingen die aanvankelijk begonnen als een ware openbaring, maar die op een of andere manier een dwang gingen worden dat het ‘op die manier’ gedaan moest worden. Zoals het in de geschiedenis vaak gegaan is met een openbaring of beweging van de Geest, kan iemands bevrijdende beweging van de Geest, gebaseerd op openbaring, geleidelijk aan star en een traditie worden, met de verwachting dat anderen volgen. Veel denominaties zijn op die manier begonnen.
De werkelijkheid
De waarheid is dat het Nieuwe Testament bewust (geloof ik) vaag is over hoe huiskerk ‘te doen’. De basics zijn er – roteer huizen en roteer wekelijks wie er leidt, gericht op een gesprek, iedereen kan deelnemen, liefde en beleefdheid als leidraad – maar buiten dat staat niets onverbiddelijk vast, omdat een openbaring aan iemand bedoeld is anderen tot zegen te zijn, maar niet per se een openbaring voor iedereen hoeft te zijn.
Dus zij die een openbaring hebben dat God hen leidt om, laten we zeggen, het avondmaal als onderdeel van een grotere maaltijd te hebben – geweldig, doe het! Verwacht alleen niet dat anderen diezelfde openbaring hebben, en wees niet teleurgesteld door de crackers en het sap dat er de volgende maand ter afsluiting van de bijeenkomst is – dat is hun openbaring, en het is niet fout, het is gewoon niet jouw openbaring.
Hetzelfde kan gelden voor de volgorde van een bijeenkomst, het soort voedsel (als er eten is), hoe en wanneer gebedsverzoeken gedaan worden, welke muziek (band, piano, cd, MP3, geen muziek), liederenboekjes, overheadsheets of niets. Hoe het avondmaal gevierd wordt, of men al of niet een studieboekje kan gebruiken, of dat men zich houdt aan 1 Korintiërs 14:26, enzovoorts.
De sleutel is – kijk naar jouw huiskerk bijeenkomst. Is het net zo vastgeroest, star en voorspelbaar als x gemeente waar je voordien kwam?
Wie er die week leidt, moet de verantwoordelijkheid voor de bijeenkomst houden – en doen wat op hun hart is – en de rest moet over zichzelf heenstappen, zij kunnen leiden hoe God hen leidt, wanneer zij de leiding hebben.
Wees bereid de openbaring van iemand anders te ervaren.
De voorwaarden
De voorwaarde is natuurlijk dat iedere openbaring die iemand zegt te hebben, overeen moet komen met het Woord en de Geest, en tot vrede moet leiden – een openbaring die iemand beweert te hebben een affaire te kunnen hebben, is niet een openbaring van God.
Wat ik hier deel, is geen vergunning om rare dingen te doen, zondige of on-Bijbelse, want huiskerk gaat over wat we met elkaar gemeen hebben en waar we het samen over eens zijn, en is niet een plek om steun van anderen te krijgen over de controversiële onderwerpen die er zijn.
Mijn punt is dat een openbaring van de één niet een openbaring van iemand anders hoeft te zijn, dus laat jouw huiskerk niet zo voorspelbaar worden als het opgaan van de zon. Iedereen die leidt zou een openbaring van de Heer moeten hebben, in hun geest en wat voor hen ook goed lijkt, voor die dienst, met de vrijheid in die openbaring te bewegen.
Serveer kreeft, als dat jouw openbaring is!
En rol niet met je ogen, als dat niet zo is, zeg gewoon
“Mag ik de boter, alsjeblieft.” LOL
Sommige gedachten…zegen!
www.cwowi.org
mail naar: [email protected]
RSS Feed