Dag allemaal,
Een paar maanden lang heb ik niets over huiskerk geschreven, ik was gewoon moe. Maar nu ben ik weer helemaal opgeladen en kijk ik uit naar het ‘reis seizoen’.
Vanuit Colorado komen geaffilieerde leiders naar Tulsa, 22-24 februari. Misschien ga ik naar Arkansas, één van de andere weekeinden in februari. 10 maart zijn we in Hays, KS, de 11e in Omaha, dinsdag de 12e in Cedar Falls, Iowa, de 13/14e in Cannon Falls/Minneapolis. Zaterdag de hele dag een conferentie in Wauseon, Ohio, zondag de 17e in Washington, Indiana – en dan weer naar huis!
Samen komen met een doel
Deel van wat het samenkomen van de gemeente in een huis een ‘kerk’ maakt, is het doel voor de bijeenkomst. In tegenstelling tot een bidstond, Bijbelstudie of een tijd van aanbidding met vrienden, wat kan plaatsvinden wanneer het voor iedereen uitkomt, is een huiskerk ontmoeting een bijeenkomst met een doel, op een regelmatige basis, met toewijding aan elkaar. Aangezien zulke mensen hun schema’s aanpassen om daar te zijn, omdat het belangrijk is voor hen.
Hoewel Keizer Constantijn de zondag uitriep tot officiële dag om samen te komen, in het jaar 321`, kwamen christenen allang daarvoor op de opstandingsdag bij elkaar, zoals we dat zien in Handelingen 20:7: “En toen wij op de eerste dag der week samengekomen waren om brood te breken, hield Paulus een toespraak tot hen…”
Dit was in de havenstad Troas, hedendaags Turkije. Het is dezelfde stad waar Handelingen 16:7-10 noemt dat Paulus daar een gezicht had van een Macedonische man, die hen toeriep: “Steek over naar Macedonië en help ons!”
Mijn punt gaat niet over welke dag we samenkomen, want in Romeinen 14 noemt Paulus gelovigen die de ene dag boven de andere stellen, ‘zwak in het geloof’.
Handelingen is er duidelijk over dat de gelovigen een tijd apart zetten voor elkaar, en ze pasten hun schema’s daarop aan, ze hadden een vaste tijd om samen te komen met de andere discipelen. Het was niet van ‘ik kom als ik niet te moe ben van mijn werk’, noch ‘ik probeer er te zijn als ik de boodschappen gedaan kan hebben’, het had die plek in hun hart dat het zou moeten hebben, het was een belangrijk deel van hun leven.
Ze kwamen samen, zegt Handelingen 20:7, ‘om brood te breken’.
Brood breken wordt 5 maal genoemd in Handelingen en betekende zowel een gezamenlijke maaltijd en/of het avondmaal, wat Jezus vierde als onderdeel van een maaltijd, zoals je misschien wel weet. In de evangeliën en in Handelingen, zelfs in 1 Korintiërs 11, was het avondmaal niet iets dat apart van een maaltijd werd gevierd, met kleine bekertjes met sap en kleine stukjes brood, wat ergens tijdens de ‘dienst’ werd uitgedeeld.
De gemeenschap rond het avondmaal was onderdeel van de gemeenschap der heiligen: iets wat gevierd werd aan het eind van de maaltijd, zoals Jezus dat oorspronkelijk deed. (die 5 keer zijn Handelingen 2:42, 46, 20:7, 11, 27:35)
Telkens als het avondmaal wordt gedeeld, ongeacht hoe, vier ik het. Het doel van deelnemen aan het avondmaal, weerspiegelt het feit dat de heiligen met een doel bijeenkwamen, met intentie, op regelmatige basis.
Als je Handelingen 20:6-12 bestudeert zie je duidelijk hun toewijding aan die bijeenkomsten.
Vers 7 hiervan zegt dat ze samenkwamen op de eerste dag der week om brood te breken, toen Paulus een toespraak hield – en dat tot middernacht. Eutychus viel in slaap in de vensterbank, viel naar beneden en was dood. Paulus ging van de derde verdieping naar beneden, wekte hem op uit de dood, en DAN zegt vers 11:
“En bovengekomen brak hij brood en at, en hij sprak nog lang met hen, tot de morgenstond, en zo vertrok hij.”
Ik zeg hiermee niet dat onze bijeenkomsten in de avond moeten beginnen, dat je iemand uit de dood moet opwekken ( misschien een korte plaspauze toestaan) en dat dan 1 persoon preekt tot de zon opkomt – maar ik wil wel opmerken dat niemand klaagde over hoe lang de bijeenkomst was. LOL
Wat in de praktijk helpt
Wie de bijeenkomst ook leidt, doe het met een doel. Als je om 10.00 uur begint, laat de eerste 15-30 minuten een tijd zijn om bij te praten, want dit is belangrijk. Maar laat het niet 45 of 60 minuten voortduren. Respecteer het feit dat iedereen daar is met een doel en bewust daar wil zijn, dus eer dat door op tijd te beginnen.
Begin met gebed – dit geeft iedereen de gelegenheid zich op de bijeenkomst te richten en het is een goed moment om noden bij de Heer te brengen en dankzegging voor alle goede dingen die gedeeld zijn tijdens het bijpraten.
Als je een leider bent, of als je merkt dat iemand de discussie een andere kant op laat gaan dan waar de Heer naartoe ging, of wanneer iemand domineert en maar door gaat ergens over – wees niet bang er tussen te komen en leidt het terug naar het doel voor de bijeenkomst dat jij in je hart had.
Dit kan tactisch gedaan worden. ‘Dat is een goed punt, maar laten we verder gaan met waar we mee begonnen waren’ of ‘Dank je wel, maar ik denk dat het punt dat de Heer op mijn hart heeft gelegd, dit is….” leidt het voorzichtig de goede kant op, en allen die gevoelig zijn voor waar de Geest heen wilde, zullen dankbaar zijn daarvoor.
En denk eraan, dat het niet om aantallen gaat, maar het gaat erom dat de Heer kan doen wat Hij wil in een samenkomst. Dit kan vele facetten hebben. De omgang met elkaar is waardevol, tijdens een maaltijd of avondmaal, als je ervoor kiest dat dan te vieren, de aanbidding, gebed, onderwijs – het gaat er niet per se om wat onderwezen wordt, maar meer wat je ‘pakt’.
Dit zijn wat gedachten…..kom met een doel samen, wees niet bang te leiden met een doel, begin op tijd, laat de Heer Zijn gang gaan…..onze bijeenkomsten zijn het waard een hogere plaats te krijgen in onze prioriteitenlijst, want als we samenkomen in Zijn naam, is Hij in ons midden!
Zegen,
John / vertaling AHJ
Een paar maanden lang heb ik niets over huiskerk geschreven, ik was gewoon moe. Maar nu ben ik weer helemaal opgeladen en kijk ik uit naar het ‘reis seizoen’.
Vanuit Colorado komen geaffilieerde leiders naar Tulsa, 22-24 februari. Misschien ga ik naar Arkansas, één van de andere weekeinden in februari. 10 maart zijn we in Hays, KS, de 11e in Omaha, dinsdag de 12e in Cedar Falls, Iowa, de 13/14e in Cannon Falls/Minneapolis. Zaterdag de hele dag een conferentie in Wauseon, Ohio, zondag de 17e in Washington, Indiana – en dan weer naar huis!
Samen komen met een doel
Deel van wat het samenkomen van de gemeente in een huis een ‘kerk’ maakt, is het doel voor de bijeenkomst. In tegenstelling tot een bidstond, Bijbelstudie of een tijd van aanbidding met vrienden, wat kan plaatsvinden wanneer het voor iedereen uitkomt, is een huiskerk ontmoeting een bijeenkomst met een doel, op een regelmatige basis, met toewijding aan elkaar. Aangezien zulke mensen hun schema’s aanpassen om daar te zijn, omdat het belangrijk is voor hen.
Hoewel Keizer Constantijn de zondag uitriep tot officiële dag om samen te komen, in het jaar 321`, kwamen christenen allang daarvoor op de opstandingsdag bij elkaar, zoals we dat zien in Handelingen 20:7: “En toen wij op de eerste dag der week samengekomen waren om brood te breken, hield Paulus een toespraak tot hen…”
Dit was in de havenstad Troas, hedendaags Turkije. Het is dezelfde stad waar Handelingen 16:7-10 noemt dat Paulus daar een gezicht had van een Macedonische man, die hen toeriep: “Steek over naar Macedonië en help ons!”
Mijn punt gaat niet over welke dag we samenkomen, want in Romeinen 14 noemt Paulus gelovigen die de ene dag boven de andere stellen, ‘zwak in het geloof’.
Handelingen is er duidelijk over dat de gelovigen een tijd apart zetten voor elkaar, en ze pasten hun schema’s daarop aan, ze hadden een vaste tijd om samen te komen met de andere discipelen. Het was niet van ‘ik kom als ik niet te moe ben van mijn werk’, noch ‘ik probeer er te zijn als ik de boodschappen gedaan kan hebben’, het had die plek in hun hart dat het zou moeten hebben, het was een belangrijk deel van hun leven.
Ze kwamen samen, zegt Handelingen 20:7, ‘om brood te breken’.
Brood breken wordt 5 maal genoemd in Handelingen en betekende zowel een gezamenlijke maaltijd en/of het avondmaal, wat Jezus vierde als onderdeel van een maaltijd, zoals je misschien wel weet. In de evangeliën en in Handelingen, zelfs in 1 Korintiërs 11, was het avondmaal niet iets dat apart van een maaltijd werd gevierd, met kleine bekertjes met sap en kleine stukjes brood, wat ergens tijdens de ‘dienst’ werd uitgedeeld.
De gemeenschap rond het avondmaal was onderdeel van de gemeenschap der heiligen: iets wat gevierd werd aan het eind van de maaltijd, zoals Jezus dat oorspronkelijk deed. (die 5 keer zijn Handelingen 2:42, 46, 20:7, 11, 27:35)
Telkens als het avondmaal wordt gedeeld, ongeacht hoe, vier ik het. Het doel van deelnemen aan het avondmaal, weerspiegelt het feit dat de heiligen met een doel bijeenkwamen, met intentie, op regelmatige basis.
Als je Handelingen 20:6-12 bestudeert zie je duidelijk hun toewijding aan die bijeenkomsten.
Vers 7 hiervan zegt dat ze samenkwamen op de eerste dag der week om brood te breken, toen Paulus een toespraak hield – en dat tot middernacht. Eutychus viel in slaap in de vensterbank, viel naar beneden en was dood. Paulus ging van de derde verdieping naar beneden, wekte hem op uit de dood, en DAN zegt vers 11:
“En bovengekomen brak hij brood en at, en hij sprak nog lang met hen, tot de morgenstond, en zo vertrok hij.”
Ik zeg hiermee niet dat onze bijeenkomsten in de avond moeten beginnen, dat je iemand uit de dood moet opwekken ( misschien een korte plaspauze toestaan) en dat dan 1 persoon preekt tot de zon opkomt – maar ik wil wel opmerken dat niemand klaagde over hoe lang de bijeenkomst was. LOL
Wat in de praktijk helpt
Wie de bijeenkomst ook leidt, doe het met een doel. Als je om 10.00 uur begint, laat de eerste 15-30 minuten een tijd zijn om bij te praten, want dit is belangrijk. Maar laat het niet 45 of 60 minuten voortduren. Respecteer het feit dat iedereen daar is met een doel en bewust daar wil zijn, dus eer dat door op tijd te beginnen.
Begin met gebed – dit geeft iedereen de gelegenheid zich op de bijeenkomst te richten en het is een goed moment om noden bij de Heer te brengen en dankzegging voor alle goede dingen die gedeeld zijn tijdens het bijpraten.
Als je een leider bent, of als je merkt dat iemand de discussie een andere kant op laat gaan dan waar de Heer naartoe ging, of wanneer iemand domineert en maar door gaat ergens over – wees niet bang er tussen te komen en leidt het terug naar het doel voor de bijeenkomst dat jij in je hart had.
Dit kan tactisch gedaan worden. ‘Dat is een goed punt, maar laten we verder gaan met waar we mee begonnen waren’ of ‘Dank je wel, maar ik denk dat het punt dat de Heer op mijn hart heeft gelegd, dit is….” leidt het voorzichtig de goede kant op, en allen die gevoelig zijn voor waar de Geest heen wilde, zullen dankbaar zijn daarvoor.
En denk eraan, dat het niet om aantallen gaat, maar het gaat erom dat de Heer kan doen wat Hij wil in een samenkomst. Dit kan vele facetten hebben. De omgang met elkaar is waardevol, tijdens een maaltijd of avondmaal, als je ervoor kiest dat dan te vieren, de aanbidding, gebed, onderwijs – het gaat er niet per se om wat onderwezen wordt, maar meer wat je ‘pakt’.
Dit zijn wat gedachten…..kom met een doel samen, wees niet bang te leiden met een doel, begin op tijd, laat de Heer Zijn gang gaan…..onze bijeenkomsten zijn het waard een hogere plaats te krijgen in onze prioriteitenlijst, want als we samenkomen in Zijn naam, is Hij in ons midden!
Zegen,
John / vertaling AHJ
RSS Feed