Issues the church misunderstands; love, judging, 2 of 3
Zaken die de kerk verkeerd begrijpt; liefde, oordelen, 2 van 3
Hallo allemaal,
Handelingen 18 beschrijft de oprichting van het lichaam van Christus in Corinthe, aanvankelijk beginnend in het huis van een Romein genaamd Justus (18:1-11). Zo'n 5 jaar na de oprichting is het lichaam van Christus gegroeid naar vele andere huizen in de stad en daarbuiten. Op dat moment schrijft Paulus zijn eerste brief aan de Corintiërs.
We oordelen niet over iemands hart, maar over de vrucht van hun leven - maar met evenwicht
In hoofdstuk 5 schrijft Paulus aan de gemeente over een man die een onzedelijke relatie had met zijn stiefmoeder. Die zonde was bij iedereen in de gemeente bekend. Ze kwamen bij elkaar in huizen, dus de zonde van de man was bij iedereen bekend, maar niemand confronteerde hem ermee. Aan het einde van hoofdstuk 5, in vers 12-13, doet Paulus deze uitspraak:
“Wat heb ik te maken met het oordelen over mensen buiten het lichaam van Christus? God zal hen oordelen. Moeten jullie niet oordelen over de mensen in jullie kring (van het lichaam van Christus)? Doet wie niet deugt, uit jullie midden weg.” Gelukkig toonden de gemeente en de man berouw, wat Paulus vermeldt in 2Corintiërs 7. Het oordelen van zijn immorele actie die de hele gemeente aanging, bracht de man tot inkeer. Paulus predikte niet 'seeker friendly'. Hij verwachtte van hen die zoeken, dat ze zouden groeien in Christus, dat ze hun leven aan Hem zouden geven, en niet alleen dat ze Jezus aan hun agenda toevoegen in de mate waarin Hij hen zegent.
Door getuige te zijn van de vrucht van hun leven vellen we een oordeel. Deze oordelen stellen grenzen vast waarmee we onszelf beschermen. We stellen grenzen, maar ook deuren die we kunnen openen voor iemand die ons vertrouwen waard is. Dit geldt voor vriendschappen, en ook hoe dicht we bloedverwanten of zelfs collega's bij ons laten komen. Soms sluiten we een deur voor iemand en houden we van hem of haar op een afstand.
"Oordeel niet naar het aanzien. Oordeel met een rechtvaardig oordeel." Johannes 7:24
Jezus had net het punt gemaakt om naar de geest van de wet te kijken, niet naar de letter van de wet. Hij had het voorbeeld gegeven van een baby die op de sabbatdag besneden wordt, waarbij ze de ene wet overtreden om de andere te houden. Toch waren ze boos op Hem omdat Hij een man op de sabbat genas, want ze beschouwden het genezen van de man als 'werk'.
Spreuken 6:30 zegt dit: “Veracht een dief niet als hij steelt omdat hij honger heeft.” Vervolgens staat er een straf op als die dief wordt gepakt en wat hij zal moeten terugbetalen. Beide laten ons zien dat we moeten oordelen, maar dat doen we door rekening te houden met de geest van de wet - de bedoeling erachter en de motieven van die persoon.
Jaren geleden kwam er in een van de huisgemeenten een zwangere 19-jarige, samen met haar vriend en vader van het kind, die nog niet bekeerd was. Ze kwamen regelmatig naar de huiskerk. De jonge vrouw kende de Heer, was weggevallen en tot Hem teruggekeerd - nu zwanger en wekelijks groter wordend, wat iedereen in de huiskerk kon zien; ongehuwd in de huiskerk.
Sommigen wilden hen uit de huiskerk zetten. Mijn advies was om samen te werken met God en wat Hij in hun levens aan het doen was, afgemeten aan: “Is er vooruitgang in hun wandel met de Heer?”. Zo ja, dan wisten we dat God aan het werk was en wilden we Hem niet tegenwerken. Zo niet, stuur ze dan weg omdat ze Christus niet serieus namen.
Is er vooruitgang? Het antwoord was een volmondig 'ja'. Dus het stel mocht blijven en hun groei in de Heer en het feit dat Hij dingen deed om hen te zegenen waren duidelijk - al deze gesprekken vonden plaats zonder dat ze het wisten. Binnen een paar weken was de jongeman wedergeboren en kort daarna waren ze getrouwd. Het laatste wat ik hoorde was dat ze nog steeds getrouwd zijn en samen 3 of 4 kinderen hebben. Barmhartigheid heeft gewonnen. (Mt 9:13; 12:7)
De kerkcultuur begrijpt het hebben van een ruggengraat voor gerechtigheid verkeerd
En terwijl ik dit schrijf, denken zowel christenen als de wereld dat Jezus niet alleen van iedereen houdt (ja), maar ook iedereen accepteert (ja) zonder enige verandering te verwachten (nee). Daar gaat het om. We moeten discipelen maken. Een discipel in de betekenis van die naam is een 'leerling'. Als je niet leert en groeit in Hem, ben je misschien een gelovige, maar geen discipel.
Kwam om het zwaard te brengen
Op één plaats, Mattheüs 10:33-35, stelde Jezus “...Ik ben niet gekomen om vrede op aarde te brengen, maar het zwaard...”.
Hij kwam om een zwaard te brengen, waarin zelfs familieleden tegen elkaar opgezet zullen worden. Die opmerking stond ingeklemd tussen uitspraken dat een discipel van Hem er helemaal voor gaat, alles of niets, geen halfbakken geloof. Het lijkt geaccepteerd dat vandaag de dag iemand in Jezus kan geloven zonder een discipel (leerling) te zijn. In het NT is dat niet het geval. Als je gelooft, BEN je een discipel. Er is geen wedergeboorte zonder groei. Verandering is de norm voor een christen - een constante, levenslange, niet aflatende eis om meer op Christus te lijken.
Natuurlijk was Jezus' uitspraak over het brengen van een zwaard in de familie niet letterlijk bedoeld. Hij maakte duidelijk dat het evangelie gezinnen zou verdelen. We begrijpen daarom hoe dit past bij Hebreeën 4:12-13: “Het Woord van God (de persoon van Jezus is het Woord van God) is een tweesnijdend zwaard en verdeelt ziel en geest, gewrichten en merg, en bekritiseert de gedachten en motieven van het hart. En alle dingen zijn open en bloot voor de ogen van Hem met wie we te maken hebben. Als we dan zien dat we een hogepriester hebben, Jezus...”
Jezus is dat zwaard dat in gezinnen komt, omdat Hij dat zwaard is dat motieven en gedachten ziet en ervoor zorgt dat mensen zichzelf beoordelen, dat ze hun leven veranderen voor gerechtigheid. In relaties, als iemand tot de Heer komt, bekritiseert Hij diens gedachten en motieven en dat kan iemand een andere richting in zijn leven geven.
Het Griekse woord voor 'kritiek' is in feite 'kritikos' en betekent een 'beslissende kritiek'. Dit is het zwaard dat Jezus op aarde brengt. Mensen moeten beslissen voor gerechtigheid, of niet. Voor Hem, of niet.
Betekent verlost zijn dat alle gevolgen van vroegere zonde zijn weggevaagd?
Overweeg: “Die aan een ieder zal vergelden naar zijn daden.” Romeinen 2:6 “Laat je niet misleiden, God spot niet; want wat iemand zaait, dat zal hij ook oogsten.” Galaten 6:7
“...met God wordt niet gespot....” Het woord “bespotten” is het Griekse woord mukteridzo, en het betekent iemand de neus toekeren, alsof je die persoon bespot of uitlacht. Paulus stelt te denken dat we geen gevolgen hoeven te dragen voor onze daden gelijk aan het bespotten van God - Hem arrogant de neus toedraaien - door te denken dat Hij alles heeft verlost, zodat we de gevolgen van slechte beslissingen niet onder ogen hoeven te zien. Paulus zegt dat wat we zaaien, we oogsten. Hij is trouw om ervoor te zorgen dat we dat doen. Het is de enige manier op deze aarde voor ons om te leren over vrije wil, over waarheid en dwaling, leven en dood, actie en gevolgen. We zijn discipelen - leerlingen - dus God verwacht dat we leren.
Geestelijk zijn we verlost. Paulus schrijft echter in Romeinen 8:23 dat we wachten op de verlossing van ons lichaam. Dit betekent dat de dingen van deze aarde, zoals slechte beslissingen die gezaaid zijn, niet worden uitgewist door het bloed van Jezus. We wachten op die dag waarop gerechtigheid over de hele aarde zal zijn, maar voor nu zijn we geestelijk verlost, maar wachten we op de verlossing van ons lichaam.
Dat betekent dat wat op aarde gebeurt, op aarde blijft. Dit sluit aan bij het onderwerp van volgende week. Het onderwerp is 'Issues die de kerk (het lichaam van Christus) verkeerd begrijpt'. Volgende week: het evangelie van 'God wil ons altijd gelukkig en gezegend hebben'. Tot dan, zegen,
John Fenn/AK
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
Zaken die de kerk verkeerd begrijpt; liefde, oordelen, 2 van 3
Hallo allemaal,
Handelingen 18 beschrijft de oprichting van het lichaam van Christus in Corinthe, aanvankelijk beginnend in het huis van een Romein genaamd Justus (18:1-11). Zo'n 5 jaar na de oprichting is het lichaam van Christus gegroeid naar vele andere huizen in de stad en daarbuiten. Op dat moment schrijft Paulus zijn eerste brief aan de Corintiërs.
We oordelen niet over iemands hart, maar over de vrucht van hun leven - maar met evenwicht
In hoofdstuk 5 schrijft Paulus aan de gemeente over een man die een onzedelijke relatie had met zijn stiefmoeder. Die zonde was bij iedereen in de gemeente bekend. Ze kwamen bij elkaar in huizen, dus de zonde van de man was bij iedereen bekend, maar niemand confronteerde hem ermee. Aan het einde van hoofdstuk 5, in vers 12-13, doet Paulus deze uitspraak:
“Wat heb ik te maken met het oordelen over mensen buiten het lichaam van Christus? God zal hen oordelen. Moeten jullie niet oordelen over de mensen in jullie kring (van het lichaam van Christus)? Doet wie niet deugt, uit jullie midden weg.” Gelukkig toonden de gemeente en de man berouw, wat Paulus vermeldt in 2Corintiërs 7. Het oordelen van zijn immorele actie die de hele gemeente aanging, bracht de man tot inkeer. Paulus predikte niet 'seeker friendly'. Hij verwachtte van hen die zoeken, dat ze zouden groeien in Christus, dat ze hun leven aan Hem zouden geven, en niet alleen dat ze Jezus aan hun agenda toevoegen in de mate waarin Hij hen zegent.
Door getuige te zijn van de vrucht van hun leven vellen we een oordeel. Deze oordelen stellen grenzen vast waarmee we onszelf beschermen. We stellen grenzen, maar ook deuren die we kunnen openen voor iemand die ons vertrouwen waard is. Dit geldt voor vriendschappen, en ook hoe dicht we bloedverwanten of zelfs collega's bij ons laten komen. Soms sluiten we een deur voor iemand en houden we van hem of haar op een afstand.
"Oordeel niet naar het aanzien. Oordeel met een rechtvaardig oordeel." Johannes 7:24
Jezus had net het punt gemaakt om naar de geest van de wet te kijken, niet naar de letter van de wet. Hij had het voorbeeld gegeven van een baby die op de sabbatdag besneden wordt, waarbij ze de ene wet overtreden om de andere te houden. Toch waren ze boos op Hem omdat Hij een man op de sabbat genas, want ze beschouwden het genezen van de man als 'werk'.
Spreuken 6:30 zegt dit: “Veracht een dief niet als hij steelt omdat hij honger heeft.” Vervolgens staat er een straf op als die dief wordt gepakt en wat hij zal moeten terugbetalen. Beide laten ons zien dat we moeten oordelen, maar dat doen we door rekening te houden met de geest van de wet - de bedoeling erachter en de motieven van die persoon.
Jaren geleden kwam er in een van de huisgemeenten een zwangere 19-jarige, samen met haar vriend en vader van het kind, die nog niet bekeerd was. Ze kwamen regelmatig naar de huiskerk. De jonge vrouw kende de Heer, was weggevallen en tot Hem teruggekeerd - nu zwanger en wekelijks groter wordend, wat iedereen in de huiskerk kon zien; ongehuwd in de huiskerk.
Sommigen wilden hen uit de huiskerk zetten. Mijn advies was om samen te werken met God en wat Hij in hun levens aan het doen was, afgemeten aan: “Is er vooruitgang in hun wandel met de Heer?”. Zo ja, dan wisten we dat God aan het werk was en wilden we Hem niet tegenwerken. Zo niet, stuur ze dan weg omdat ze Christus niet serieus namen.
Is er vooruitgang? Het antwoord was een volmondig 'ja'. Dus het stel mocht blijven en hun groei in de Heer en het feit dat Hij dingen deed om hen te zegenen waren duidelijk - al deze gesprekken vonden plaats zonder dat ze het wisten. Binnen een paar weken was de jongeman wedergeboren en kort daarna waren ze getrouwd. Het laatste wat ik hoorde was dat ze nog steeds getrouwd zijn en samen 3 of 4 kinderen hebben. Barmhartigheid heeft gewonnen. (Mt 9:13; 12:7)
De kerkcultuur begrijpt het hebben van een ruggengraat voor gerechtigheid verkeerd
En terwijl ik dit schrijf, denken zowel christenen als de wereld dat Jezus niet alleen van iedereen houdt (ja), maar ook iedereen accepteert (ja) zonder enige verandering te verwachten (nee). Daar gaat het om. We moeten discipelen maken. Een discipel in de betekenis van die naam is een 'leerling'. Als je niet leert en groeit in Hem, ben je misschien een gelovige, maar geen discipel.
Kwam om het zwaard te brengen
Op één plaats, Mattheüs 10:33-35, stelde Jezus “...Ik ben niet gekomen om vrede op aarde te brengen, maar het zwaard...”.
Hij kwam om een zwaard te brengen, waarin zelfs familieleden tegen elkaar opgezet zullen worden. Die opmerking stond ingeklemd tussen uitspraken dat een discipel van Hem er helemaal voor gaat, alles of niets, geen halfbakken geloof. Het lijkt geaccepteerd dat vandaag de dag iemand in Jezus kan geloven zonder een discipel (leerling) te zijn. In het NT is dat niet het geval. Als je gelooft, BEN je een discipel. Er is geen wedergeboorte zonder groei. Verandering is de norm voor een christen - een constante, levenslange, niet aflatende eis om meer op Christus te lijken.
Natuurlijk was Jezus' uitspraak over het brengen van een zwaard in de familie niet letterlijk bedoeld. Hij maakte duidelijk dat het evangelie gezinnen zou verdelen. We begrijpen daarom hoe dit past bij Hebreeën 4:12-13: “Het Woord van God (de persoon van Jezus is het Woord van God) is een tweesnijdend zwaard en verdeelt ziel en geest, gewrichten en merg, en bekritiseert de gedachten en motieven van het hart. En alle dingen zijn open en bloot voor de ogen van Hem met wie we te maken hebben. Als we dan zien dat we een hogepriester hebben, Jezus...”
Jezus is dat zwaard dat in gezinnen komt, omdat Hij dat zwaard is dat motieven en gedachten ziet en ervoor zorgt dat mensen zichzelf beoordelen, dat ze hun leven veranderen voor gerechtigheid. In relaties, als iemand tot de Heer komt, bekritiseert Hij diens gedachten en motieven en dat kan iemand een andere richting in zijn leven geven.
Het Griekse woord voor 'kritiek' is in feite 'kritikos' en betekent een 'beslissende kritiek'. Dit is het zwaard dat Jezus op aarde brengt. Mensen moeten beslissen voor gerechtigheid, of niet. Voor Hem, of niet.
Betekent verlost zijn dat alle gevolgen van vroegere zonde zijn weggevaagd?
Overweeg: “Die aan een ieder zal vergelden naar zijn daden.” Romeinen 2:6 “Laat je niet misleiden, God spot niet; want wat iemand zaait, dat zal hij ook oogsten.” Galaten 6:7
“...met God wordt niet gespot....” Het woord “bespotten” is het Griekse woord mukteridzo, en het betekent iemand de neus toekeren, alsof je die persoon bespot of uitlacht. Paulus stelt te denken dat we geen gevolgen hoeven te dragen voor onze daden gelijk aan het bespotten van God - Hem arrogant de neus toedraaien - door te denken dat Hij alles heeft verlost, zodat we de gevolgen van slechte beslissingen niet onder ogen hoeven te zien. Paulus zegt dat wat we zaaien, we oogsten. Hij is trouw om ervoor te zorgen dat we dat doen. Het is de enige manier op deze aarde voor ons om te leren over vrije wil, over waarheid en dwaling, leven en dood, actie en gevolgen. We zijn discipelen - leerlingen - dus God verwacht dat we leren.
Geestelijk zijn we verlost. Paulus schrijft echter in Romeinen 8:23 dat we wachten op de verlossing van ons lichaam. Dit betekent dat de dingen van deze aarde, zoals slechte beslissingen die gezaaid zijn, niet worden uitgewist door het bloed van Jezus. We wachten op die dag waarop gerechtigheid over de hele aarde zal zijn, maar voor nu zijn we geestelijk verlost, maar wachten we op de verlossing van ons lichaam.
Dat betekent dat wat op aarde gebeurt, op aarde blijft. Dit sluit aan bij het onderwerp van volgende week. Het onderwerp is 'Issues die de kerk (het lichaam van Christus) verkeerd begrijpt'. Volgende week: het evangelie van 'God wil ons altijd gelukkig en gezegend hebben'. Tot dan, zegen,
John Fenn/AK
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
RSS Feed