Final thoughts, the Holy Spirit
Laatste gedachten, de Heilige Geest
Hallo allemaal,
Enkele laatste gedachten over de Heilige Geest.
Op de Pinksterdag verhuisde God uit de tempel naar de mensen toe.
Kun je je voorstellen hoe deze Joodse mensen zich moesten aanpassen aan het idee dat de grote IK BEN nu in hen woonde?
Hun hele leven was hen (terecht) geleerd over Gods aanwezigheid die neerdaalde op de tabernakel van Mozes. Hoe de grote IK BEN van aangezicht tot aangezicht met Mozes had gesproken zoals een man met zijn vriend praat. (Exodus 33:11)
Ze hadden geleerd door welke offers ze tot Hem konden naderen en hoe de Heilige Geest op de profeet, priester en koning was, maar niet op de gewone man.
Het evangelie van Johannes onthult hun begrip van Christus, die voorafbestond met de Vader, die Zichzelf ontdoet van alle rechten en privileges en macht als Gods Zoon, die de hemel verlaat, om de baby en de mens Jezus te worden.
Gods Woord, het Woord van de kracht van de Vader, dat woord dat sprak tot Adam, Abraham, Mozes en alle profeten, werd een mens en leefde onder hen. (Johannes 1:14)
Nu begrepen ze het
Toen Jezus opsteeg naar de hemel, moest Hij Zijn wil besturen. De Geest van de Vader is het middel waarmee Hij dat doet. Nu Hij opgevaren is, is Hij niet langer beperkt tot één plaats en tijd, zoals toen Hij in het vlees in de evangeliën leefde. Hij kan overal zijn, in Zijn verheerlijkte lichaam. Door de Geest van de Vader weet Jezus alles en houdt Hij wereldwijd toezicht op Zijn lichaam.
De Heilige Geest is tegelijkertijd in de hemel en in ons. Als de Heer met ons omgaat over iets in ons hart, onze emoties, dan doet Hij dat vanuit ons binnenste, maar net zo goed in de hemel.
Als we vrede in onze geest ontvangen over iets in ons leven, is dat omdat de Heilige Geest in de hemel vrede van de Vader of Heer over onze situatie heeft geleerd of gehoord. Als jij vrede in je geest hebt, is dat omdat er in de hemel ook vrede over is. Dezelfde tijd, geen vertraging, onmiddellijke communicatie. Vrede in je geest hier is omdat de Heer en Vader er 'vrede' over zeggen.
Tempel denken
Handelingen 2:46 vertelt ons dat ze 'dagelijks in de tempel en van huis tot huis' waren. Wat een aanpassing van hun leven! Ze gingen naar de tempel zoals ze hun hele leven hadden gedaan, maar Gods aanwezigheid was er niet meer.
Wat een conflict bestond er in hun gedachten! Nu gingen ze naar de tempel om van de apostelen te leren over Christus in hen, terwijl ze zich daar op het tempelterrein realiseerden dat de IK BEN, die eens achter het voorhangsel tussen de cherubijnen op de Ark van het Verbond woonde, nu in hen woont! Hoe zo'n liefde te doorgronden!
Maar die gelukkige dagen met één voet in de tempel en één voet in huizen waren van korte duur
Handelingen 8:1 vertelt ons dat Saulus van Tarsus en anderen deze nieuwe gelovigen zo vervolgden dat: "Ze allen verstrooid werden in de streken van Judea en Samaria, behalve de apostelen."
De tijd tussen Pinksteren in Handelingen 2 en het vertrek van elke gelovige uit Jeruzalem, was ongeveer een jaar, niet meer dan ongeveer 18 maanden. Bedenk, in Handelingen 2 hebben we Pinksteren, in 3 & 4 worden Petrus en Johannes voor de autoriteiten gebracht. In 5 sterven Ananias en Sapphira. In 6 worden dienaren aangesteld om het voedsel uit te delen aan de weduwen. Heel hoofdstuk 7 gaat over de verdediging en dood van Stefanus.
Al deze dingen gebeurden binnen ongeveer een jaar. Met hun leven in gevaar verlieten ze allemaal de stad. Ik heb schattingen gezien van 10.000 mensen. Plotseling waren ze weg, ze gingen niet meer dagelijks naar de tempel. Nu kwamen ze bij elkaar in huizen om te leren over Christus in hen, de grote IK BEN die door de Geest van de Vader in hen woont.
Nadat Saulus van Tarsus gered werd en de apostel Paulus werd,
begonnen de mensen terug te keren naar de stad, maar we zien nooit meer uitspraken in Handelingen over hen die 'dagelijks in de tempel' waren. Ze hadden de tempel niet langer nodig. De werkelijkheid van Christus in hen was volledig tot hen doorgedrongen. Ze hadden de openbaring, versterkt door de openbaringen waar Paulus over schreef - Christus in jou, de gezindheid van Christus hebben voor elke situatie, rechtvaardig zijn in Hem, hoe de Geest de Vader zoekt naar wat Hij voor ons heeft voorbereid, en nog veel meer.
Ik geloof dat de Heer een jaar toestond tussen Pinksteren en hun vertrek naar andere streken, wat betekende dat ze helemaal geen toegang meer hadden tot de tempel, zodat ze zich konden aanpassen aan de nieuwtestamentische realiteit.
Vandaag de dag zien we hetzelfde.
Christenen zijn hun hele leven opgevoed dat de kerk 'Gods huis' is en dat Zijn aanwezigheid daar sterker is, sterker op leiders, en om gezegend te worden moeten ze naar het gebouw gaan om God te ontmoeten.
Maar dan hebben ze hun eigen 'Pinksteropenbaring'. God woont niet in een gebouw. Christus is in hen, in hun vrienden, in hun buren, in hun collega's en familie, in allen die geloven. Waarom naar de tempel gaan? Welke relevantie heeft het voor een christen wiens prioriteit het is om ervoor te zorgen dat zijn broeder en zuster gevoed, gekleed, bezocht en verzorgd worden?
En hier is het grote verschil tussen het Christus in ons denken en het tempel denken: De tempel is gericht op de 'leider aan de top'. Alle macht gaat naar de persoon aan de top. In het 'Christus in jou'-denken stelt het leiderschap iedereen in staat om naar zijn eigen geloof te leven.
Zoals velen van jullie weten, is een van onze belangrijkste pijlers:
"Niet dat wij heerschappij zouden hebben over uw geloof, maar wij zijn helpers van uw vreugde. Want door uw eigen geloof staat u." II Korintiërs 1:24
Het tempelsysteem richt zich niet op de Heilige Geest in elke persoon. Het richt zich op de Heilige Geest die de persoon of mensen aan de top beweegt. In thuisbijeenkomsten gaat het om wat Christus in elke persoon aan het doen is, ongeacht hun leeftijd, hun sociaaleconomische status of hun verleden.
Samenkomsten gaan over het bekrachtigen van elke persoon om voor Christus te leven,
Het gaat over het voortzetten van het discipelschapsproces in hun leven. Bijeenkomsten gaan over het zien van de Heilige Geest, Gods aanwezigheid, in ons midden. Toen Paulus de Galaten schreef vroeg hij:
"Als God wonderen doet in uw midden, doet Hij dat dan door de Geest of door het horen van de (Mozaïsche) wet?"
Toen hij zijn eerste brief aan de Korintiërs schreef, stelde hij in 14:26:
"Hoe is het broeders en zusters, als u samenkomt heeft ieder van u een Psalm (aanbidding), een ander een openbaring (iets wat God hen persoonlijk heeft laten zien), weer een ander een onderwijzing (iets wat God hen heeft geleerd), of tongentaal en uitlegging. Laat alles gedaan worden om elkaar op te bouwen."
De vraag dringt zich op: "Lijkt jouw kerkdienst op wat Paulus beschreef?" Zijn wonderen algemeen? Zijn de gaven van de Geest gemeenschappelijk? Mag iedereen delen wat Christus in hem aan het doen is - aanbiddingslied, openbaring, onderwijs, bewegen in de gaven?
Ik heb het niet over mensen die bij elke dienst uit een rolstoel komen, maar over verhoorde gebeden, gezien en gehoord door een groep mensen die voor je gebeden hebben om dat antwoord, dat wonder, in je leven te zien. Sta je dicht genoeg bij mensen om die nabijheid te hebben, om te zien wat God aan het doen is, hoe Hij het leven beantwoordt?
Waarom niet?
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/AK
http://www.cwowi.org
e-mail me op [email protected]
Laatste gedachten, de Heilige Geest
Hallo allemaal,
Enkele laatste gedachten over de Heilige Geest.
Op de Pinksterdag verhuisde God uit de tempel naar de mensen toe.
Kun je je voorstellen hoe deze Joodse mensen zich moesten aanpassen aan het idee dat de grote IK BEN nu in hen woonde?
Hun hele leven was hen (terecht) geleerd over Gods aanwezigheid die neerdaalde op de tabernakel van Mozes. Hoe de grote IK BEN van aangezicht tot aangezicht met Mozes had gesproken zoals een man met zijn vriend praat. (Exodus 33:11)
Ze hadden geleerd door welke offers ze tot Hem konden naderen en hoe de Heilige Geest op de profeet, priester en koning was, maar niet op de gewone man.
Het evangelie van Johannes onthult hun begrip van Christus, die voorafbestond met de Vader, die Zichzelf ontdoet van alle rechten en privileges en macht als Gods Zoon, die de hemel verlaat, om de baby en de mens Jezus te worden.
Gods Woord, het Woord van de kracht van de Vader, dat woord dat sprak tot Adam, Abraham, Mozes en alle profeten, werd een mens en leefde onder hen. (Johannes 1:14)
Nu begrepen ze het
Toen Jezus opsteeg naar de hemel, moest Hij Zijn wil besturen. De Geest van de Vader is het middel waarmee Hij dat doet. Nu Hij opgevaren is, is Hij niet langer beperkt tot één plaats en tijd, zoals toen Hij in het vlees in de evangeliën leefde. Hij kan overal zijn, in Zijn verheerlijkte lichaam. Door de Geest van de Vader weet Jezus alles en houdt Hij wereldwijd toezicht op Zijn lichaam.
De Heilige Geest is tegelijkertijd in de hemel en in ons. Als de Heer met ons omgaat over iets in ons hart, onze emoties, dan doet Hij dat vanuit ons binnenste, maar net zo goed in de hemel.
Als we vrede in onze geest ontvangen over iets in ons leven, is dat omdat de Heilige Geest in de hemel vrede van de Vader of Heer over onze situatie heeft geleerd of gehoord. Als jij vrede in je geest hebt, is dat omdat er in de hemel ook vrede over is. Dezelfde tijd, geen vertraging, onmiddellijke communicatie. Vrede in je geest hier is omdat de Heer en Vader er 'vrede' over zeggen.
Tempel denken
Handelingen 2:46 vertelt ons dat ze 'dagelijks in de tempel en van huis tot huis' waren. Wat een aanpassing van hun leven! Ze gingen naar de tempel zoals ze hun hele leven hadden gedaan, maar Gods aanwezigheid was er niet meer.
Wat een conflict bestond er in hun gedachten! Nu gingen ze naar de tempel om van de apostelen te leren over Christus in hen, terwijl ze zich daar op het tempelterrein realiseerden dat de IK BEN, die eens achter het voorhangsel tussen de cherubijnen op de Ark van het Verbond woonde, nu in hen woont! Hoe zo'n liefde te doorgronden!
Maar die gelukkige dagen met één voet in de tempel en één voet in huizen waren van korte duur
Handelingen 8:1 vertelt ons dat Saulus van Tarsus en anderen deze nieuwe gelovigen zo vervolgden dat: "Ze allen verstrooid werden in de streken van Judea en Samaria, behalve de apostelen."
De tijd tussen Pinksteren in Handelingen 2 en het vertrek van elke gelovige uit Jeruzalem, was ongeveer een jaar, niet meer dan ongeveer 18 maanden. Bedenk, in Handelingen 2 hebben we Pinksteren, in 3 & 4 worden Petrus en Johannes voor de autoriteiten gebracht. In 5 sterven Ananias en Sapphira. In 6 worden dienaren aangesteld om het voedsel uit te delen aan de weduwen. Heel hoofdstuk 7 gaat over de verdediging en dood van Stefanus.
Al deze dingen gebeurden binnen ongeveer een jaar. Met hun leven in gevaar verlieten ze allemaal de stad. Ik heb schattingen gezien van 10.000 mensen. Plotseling waren ze weg, ze gingen niet meer dagelijks naar de tempel. Nu kwamen ze bij elkaar in huizen om te leren over Christus in hen, de grote IK BEN die door de Geest van de Vader in hen woont.
Nadat Saulus van Tarsus gered werd en de apostel Paulus werd,
begonnen de mensen terug te keren naar de stad, maar we zien nooit meer uitspraken in Handelingen over hen die 'dagelijks in de tempel' waren. Ze hadden de tempel niet langer nodig. De werkelijkheid van Christus in hen was volledig tot hen doorgedrongen. Ze hadden de openbaring, versterkt door de openbaringen waar Paulus over schreef - Christus in jou, de gezindheid van Christus hebben voor elke situatie, rechtvaardig zijn in Hem, hoe de Geest de Vader zoekt naar wat Hij voor ons heeft voorbereid, en nog veel meer.
Ik geloof dat de Heer een jaar toestond tussen Pinksteren en hun vertrek naar andere streken, wat betekende dat ze helemaal geen toegang meer hadden tot de tempel, zodat ze zich konden aanpassen aan de nieuwtestamentische realiteit.
Vandaag de dag zien we hetzelfde.
Christenen zijn hun hele leven opgevoed dat de kerk 'Gods huis' is en dat Zijn aanwezigheid daar sterker is, sterker op leiders, en om gezegend te worden moeten ze naar het gebouw gaan om God te ontmoeten.
Maar dan hebben ze hun eigen 'Pinksteropenbaring'. God woont niet in een gebouw. Christus is in hen, in hun vrienden, in hun buren, in hun collega's en familie, in allen die geloven. Waarom naar de tempel gaan? Welke relevantie heeft het voor een christen wiens prioriteit het is om ervoor te zorgen dat zijn broeder en zuster gevoed, gekleed, bezocht en verzorgd worden?
En hier is het grote verschil tussen het Christus in ons denken en het tempel denken: De tempel is gericht op de 'leider aan de top'. Alle macht gaat naar de persoon aan de top. In het 'Christus in jou'-denken stelt het leiderschap iedereen in staat om naar zijn eigen geloof te leven.
Zoals velen van jullie weten, is een van onze belangrijkste pijlers:
"Niet dat wij heerschappij zouden hebben over uw geloof, maar wij zijn helpers van uw vreugde. Want door uw eigen geloof staat u." II Korintiërs 1:24
Het tempelsysteem richt zich niet op de Heilige Geest in elke persoon. Het richt zich op de Heilige Geest die de persoon of mensen aan de top beweegt. In thuisbijeenkomsten gaat het om wat Christus in elke persoon aan het doen is, ongeacht hun leeftijd, hun sociaaleconomische status of hun verleden.
Samenkomsten gaan over het bekrachtigen van elke persoon om voor Christus te leven,
Het gaat over het voortzetten van het discipelschapsproces in hun leven. Bijeenkomsten gaan over het zien van de Heilige Geest, Gods aanwezigheid, in ons midden. Toen Paulus de Galaten schreef vroeg hij:
"Als God wonderen doet in uw midden, doet Hij dat dan door de Geest of door het horen van de (Mozaïsche) wet?"
Toen hij zijn eerste brief aan de Korintiërs schreef, stelde hij in 14:26:
"Hoe is het broeders en zusters, als u samenkomt heeft ieder van u een Psalm (aanbidding), een ander een openbaring (iets wat God hen persoonlijk heeft laten zien), weer een ander een onderwijzing (iets wat God hen heeft geleerd), of tongentaal en uitlegging. Laat alles gedaan worden om elkaar op te bouwen."
De vraag dringt zich op: "Lijkt jouw kerkdienst op wat Paulus beschreef?" Zijn wonderen algemeen? Zijn de gaven van de Geest gemeenschappelijk? Mag iedereen delen wat Christus in hem aan het doen is - aanbiddingslied, openbaring, onderwijs, bewegen in de gaven?
Ik heb het niet over mensen die bij elke dienst uit een rolstoel komen, maar over verhoorde gebeden, gezien en gehoord door een groep mensen die voor je gebeden hebben om dat antwoord, dat wonder, in je leven te zien. Sta je dicht genoeg bij mensen om die nabijheid te hebben, om te zien wat God aan het doen is, hoe Hij het leven beantwoordt?
Waarom niet?
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/AK
http://www.cwowi.org
e-mail me op [email protected]
RSS Feed