How to be independent of circumstances, 3 of 3
Hoe onafhankelijk te zijn van omstandigheden, 3 van 3
Hallo allemaal,
Waar we vandaag naar willen kijken is: Hoe kwam Paulus zover dat hij zich onafhankelijk van omstandigheden kon voelen?
Ik deelde ons verhaal in deel 1, en het is niet iets wat ik iemand ooit zou toewensen. Tegelijkertijd smeedde het iets heel dieps in ons in onze wandel met de Heer. Jezus zei in Johannes 16:33:
“Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij vrede moogt hebben. In deze wereld zullen jullie verdrukking hebben. Maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.”
Die uitspraak is de sleutel om ingewijd te worden in het mysterie van hoe we onafhankelijk van omstandigheden kunnen zijn. Jezus zei 'deze dingen heb ik tot jullie gesproken...'. Dus we stoppen; wat heeft Hij tot ons gesproken, ons laten zien, aan ons geopenbaard, ons heeft laten waarnemen of doen onderscheiden in onze geest. Welke openbaring heb jij van Hem gekregen over jouw situatie? Wat is het laatste waarvan je weet dat de Heer het aan jou heeft gecommuniceerd?
Wat heeft Hij aan jou meegedeeld toen je toen geloof kwam?
Of wat zei Hij op een ander moeilijk moment? “Deze dingen heb ik tot u gesproken..... opdat u vrede hebt.” De reden om ons te herinneren wat Hij heeft gezegd of ons heeft laten zien, is dat we vrede zullen hebben. Door vast te houden aan wat we weten wat Hij rechtstreeks tot ons heeft gesproken, is wat ons vrede brengt.
Jezus vervolgde: “In deze wereld zul je beproeving hebben.” Het woord voor 'wereld' hier is 'kosmos' en betekent het systeem van de wereld. Jakobus 4:4 zegt dat we geestelijke overspeligen zijn als we het systeem van de wereld liefhebben. Het verwijst naar de cultuur, de wegen van de wereld, die in strijd zijn met God en Zijn wegen. In het systeem van de wereld zei Jezus dat je 'verdrukking' zult hebben. De stam van het woord in het Grieks is 'druk'. In dit wereldsysteem zul je druk hebben. Het wordt ook vertaald als vervolging, nood, kwelling. Dat vat het wel samen, toch?
Maar dan legt Jezus een verantwoordelijkheid op ons: het is aan ons om 'goede moed te hebben'.
Tot op dat moment deed Hij alleen maar uitspraken. Ik heb jullie al deze dingen verteld zodat jullie vrede kunnen hebben. In de wereld zul je druk hebben. Ja, dat begrijpen we. Maar dan zegt Hij dat we iets moeten doen: “Wees blij, Ik heb de kosmos/het systeem van de wereld overwonnen.”
Het Griekse woord hier voor goede moed is 'tharsos' en betekent 'moed vatten' en 'vrijmoedig zijn'. Jezus vertelt ons dat we te midden van de druk die de wereld op ons uitoefent, moed moeten vatten, stoutmoedig moeten zijn, omdat we ons herinneren wat Hij ons eerder heeft verteld. DAT is de enige manier om onafhankelijk te worden van de omstandigheden. Die onafhankelijkheid zit in onze gedachten en emoties - de omstandigheden zullen zichzelf uitspelen - maar van binnen kunnen we onafhankelijk van ze zijn. Ze zullen hun verloop hebben, maar in Christus zijn wij zijn in vrede.
Voordat Paulus zou schrijven dat hij in elke omstandigheid met kracht kon zegevieren door Hem die hem kracht geeft, ging hij door een tijd waarin hij zich voelde als een olijf in een olijvenpers die werd uitgeperst. In 2Corintiërs 1:8-11 schrijft hij in zijn 2e brief aan de Corintiërs over zijn tijd in Azië - wat in de buurt van Efeze zou zijn, waar een oproer was en hij met spoed de stad uit moest.
In Handelingen 20:1-6 staat dat Paulus Efeze verliet om terug te gaan naar zijn vrienden in Filippi en omgeving.
De verzen 3-6 onthullen dat ongelovige Joden een hinderlaag planden, waar hij achter kwam, dus ging hij terug naar Filippi en vertrok van daaruit naar Troas, aan de kust van het huidige Turkije - dezelfde haven van waaruit hij zo’n 3 jaar eerder, in Handelingen 16:8-11,voor het eerst naar Lydië en de Filippenzen was gevaren!
Het was in Filippi, te midden van deze goede vrienden en aanhangers van zijn bediening, dat Paulus zijn 2e brief aan de Corintiërs schreef. In 1:8-11 sprak hij over zijn tijd in Azië - Efeze - en zijn emotionele toestand.
“Ik wil niet dat jullie onwetend zijn van de druk waarmee we in Azië (Efeze) werden geconfronteerd, waar we boven ons vermogen werden neergedrukt, volkomen verloren en wanhopig, zelfs wanhopig aan het leven waren. (v9) Wij hadden het doodvonnis over ons, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God die de doden opwekt....” Paulus gebruikte de druk als een hulpmiddel om zich te wenden tot de Vader die de doden opwekt.
De woorden die Paulus gebruikte om die druk te beschrijven, werden ook gebruikt om een olijfpers te beschrijven die olijven uitperst tot er olie uitloopt - Paulus zei dat zijn levenskracht werd uitgeperst. Hij wanhoopte aan het leven. Het woord 'doodvonnis' was een letterlijk doodvonnis. Eerst de opstand in Efeze, toen de Joden die vastbesloten waren om hem te doden, zodat hij een doodvonnis had binnen het Joodse systeem EN van de Griekse leiders in Efeze.
Maar hier zien we dat Paulus deed wat Jezus in Johannes 16:33 zei dat hij moest doen.
Toen hij absoluut machteloos was, moest hij zich richten tot Degene die de doden opwekt. Hij moest dat doen. Er was geen speciale zalving om hem te helpen. Er was geen 'bid om een beweging van God' - hij moest zichzelf emotioneel, in zijn gedachten, laten richten op Degene die de doden opwekt.
Jakobus schreef hetzelfde in Jakobus 1:2, toen hij schreef: “Prijs jezelf gelukkig als je in verschillende beproevingen, testen, verzoekingen terechtkomt...”. (Hetzelfde Griekse woord betekent alle 3 deze dingen)
Ook hier is het aan ons om temidden van die druk 'er vreugde in te scheppen'. Vreugde is een vrucht van de geest, geen emotie. Hij zei niet dat je blij moet zijn, dat is een emotie. Hij zei 'houdt het voor enkel vreugde'. In Galaten 5:22-23 zei Paulus dat de vrucht van de geest liefde, vreugde, vrede .... is.
De context is de werken van het menselijk vlees en de vrucht van de wedergeboren geest. Velen denken ten onrechte (mijn mening) dat dit de vrucht van de Heilige Geest is. Dat is niet zo, dat is niet de context en het wordt ook niet weerspiegeld in het algemene punt dat Paulus maakt. Hij vergelijkt het strijden van het vlees met de geest. De Heilige Geest IS liefde, vreugde, vrede .... maar van Hem komen deze eigenschappen naar de menselijke geest - de vrucht van onze geest. Vruchten zijn de voortplantingsmiddelen van een plant. Het is wat gezien wordt. Het heeft zaden om meer van dat fruit te maken. De vrucht van onze geest is wat mensen zien als we moeilijke tijden doormaken.
Paulus zegt dat als mensen de liefde, vreugde, vrede, zachtmoedigheid en dergelijke van onze geest zien, die de overwinning heeft over de werken van ons vlees, zelfs onder druk van de wereld, ze die vrucht kunnen plukken voor hun eigen leven. Op die manier verspreidt het woord van Christus in ons zich, wanneer anderen deelnemen aan de vruchten die uit onze geest komen.
Jakobus zei dat we er vreugde in moeten scheppen. Jezus zei dat we 'goede moed moeten hebben'. Paulus schreef hoe hij was ingewijd in dit grote mysterie - hij leerde iets nieuws, ging een nieuwe dimensie in zijn leven binnen. Toen hij keek naar Degene die de doden opwekt, realiseerde hij zich in zichzelf dat hij volledig onafhankelijk was van zijn omstandigheden. Hij was vrij van binnen, hoewel de omstandigheden zichzelf zouden moeten uitspelen.
En het is in die vastberadenheid om moed te vatten, die vastberadenheid om het allemaal als vreugde te beschouwen, die vastberadenheid om te kijken naar Hem die de doden opwekt, dat we worden ingewijd in een diepte van onze wandel met Christus die op geen enkele andere manier kan komen.
Ik heb hier kort over geschreven in ‘Gods seizoenen najagen’. Hoe ik tijdens een bezoek van de Heer, na alles te hebben meegemaakt wat ik in deel 1 van deze serie heb beschreven, een zekere kameraadschap met Hem voelde, en Hij met mij. In je stille tijd met Hem, in aanbidding, in die tijd dat je Zijn aanwezigheid in je voelt, concentreer je dan op wat je gemeenschappelijk hebt met Hem. Zijn mensen boos op je hoewel je niets verkeerd hebt gedaan? Dat overkwam de Heer ook - concentreer je op dat gemeenschappelijke.
Heb je verraad ervaren? Hij ook. Richt je op dat gemeenschappelijke. Wanneer je voor Hem staat, wanneer je in aanbidding bent, wat is de essentie van wat je ervaart en concentreer je vervolgens op hoe Jezus daar ook doorheen is gegaan - dat is waar je van de druk van het systeem van de wereld tegen jou, gaat naar Hem die uit de dood is opgewekt; naar de vreugde in je geest, naar de moed in je geest. Daar, wanneer je je richt op wat jij en Jezus gemeen hebben in jullie levenservaringen, kun je je gedachten en emoties naar Hem verschuiven - en zul je een overweldigende vrede in je geest voelen die je erdoorheen zal dragen!
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan,
zegen,
John Fenn/AK
cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
Hoe onafhankelijk te zijn van omstandigheden, 3 van 3
Hallo allemaal,
Waar we vandaag naar willen kijken is: Hoe kwam Paulus zover dat hij zich onafhankelijk van omstandigheden kon voelen?
Ik deelde ons verhaal in deel 1, en het is niet iets wat ik iemand ooit zou toewensen. Tegelijkertijd smeedde het iets heel dieps in ons in onze wandel met de Heer. Jezus zei in Johannes 16:33:
“Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij vrede moogt hebben. In deze wereld zullen jullie verdrukking hebben. Maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.”
Die uitspraak is de sleutel om ingewijd te worden in het mysterie van hoe we onafhankelijk van omstandigheden kunnen zijn. Jezus zei 'deze dingen heb ik tot jullie gesproken...'. Dus we stoppen; wat heeft Hij tot ons gesproken, ons laten zien, aan ons geopenbaard, ons heeft laten waarnemen of doen onderscheiden in onze geest. Welke openbaring heb jij van Hem gekregen over jouw situatie? Wat is het laatste waarvan je weet dat de Heer het aan jou heeft gecommuniceerd?
Wat heeft Hij aan jou meegedeeld toen je toen geloof kwam?
Of wat zei Hij op een ander moeilijk moment? “Deze dingen heb ik tot u gesproken..... opdat u vrede hebt.” De reden om ons te herinneren wat Hij heeft gezegd of ons heeft laten zien, is dat we vrede zullen hebben. Door vast te houden aan wat we weten wat Hij rechtstreeks tot ons heeft gesproken, is wat ons vrede brengt.
Jezus vervolgde: “In deze wereld zul je beproeving hebben.” Het woord voor 'wereld' hier is 'kosmos' en betekent het systeem van de wereld. Jakobus 4:4 zegt dat we geestelijke overspeligen zijn als we het systeem van de wereld liefhebben. Het verwijst naar de cultuur, de wegen van de wereld, die in strijd zijn met God en Zijn wegen. In het systeem van de wereld zei Jezus dat je 'verdrukking' zult hebben. De stam van het woord in het Grieks is 'druk'. In dit wereldsysteem zul je druk hebben. Het wordt ook vertaald als vervolging, nood, kwelling. Dat vat het wel samen, toch?
Maar dan legt Jezus een verantwoordelijkheid op ons: het is aan ons om 'goede moed te hebben'.
Tot op dat moment deed Hij alleen maar uitspraken. Ik heb jullie al deze dingen verteld zodat jullie vrede kunnen hebben. In de wereld zul je druk hebben. Ja, dat begrijpen we. Maar dan zegt Hij dat we iets moeten doen: “Wees blij, Ik heb de kosmos/het systeem van de wereld overwonnen.”
Het Griekse woord hier voor goede moed is 'tharsos' en betekent 'moed vatten' en 'vrijmoedig zijn'. Jezus vertelt ons dat we te midden van de druk die de wereld op ons uitoefent, moed moeten vatten, stoutmoedig moeten zijn, omdat we ons herinneren wat Hij ons eerder heeft verteld. DAT is de enige manier om onafhankelijk te worden van de omstandigheden. Die onafhankelijkheid zit in onze gedachten en emoties - de omstandigheden zullen zichzelf uitspelen - maar van binnen kunnen we onafhankelijk van ze zijn. Ze zullen hun verloop hebben, maar in Christus zijn wij zijn in vrede.
Voordat Paulus zou schrijven dat hij in elke omstandigheid met kracht kon zegevieren door Hem die hem kracht geeft, ging hij door een tijd waarin hij zich voelde als een olijf in een olijvenpers die werd uitgeperst. In 2Corintiërs 1:8-11 schrijft hij in zijn 2e brief aan de Corintiërs over zijn tijd in Azië - wat in de buurt van Efeze zou zijn, waar een oproer was en hij met spoed de stad uit moest.
In Handelingen 20:1-6 staat dat Paulus Efeze verliet om terug te gaan naar zijn vrienden in Filippi en omgeving.
De verzen 3-6 onthullen dat ongelovige Joden een hinderlaag planden, waar hij achter kwam, dus ging hij terug naar Filippi en vertrok van daaruit naar Troas, aan de kust van het huidige Turkije - dezelfde haven van waaruit hij zo’n 3 jaar eerder, in Handelingen 16:8-11,voor het eerst naar Lydië en de Filippenzen was gevaren!
Het was in Filippi, te midden van deze goede vrienden en aanhangers van zijn bediening, dat Paulus zijn 2e brief aan de Corintiërs schreef. In 1:8-11 sprak hij over zijn tijd in Azië - Efeze - en zijn emotionele toestand.
“Ik wil niet dat jullie onwetend zijn van de druk waarmee we in Azië (Efeze) werden geconfronteerd, waar we boven ons vermogen werden neergedrukt, volkomen verloren en wanhopig, zelfs wanhopig aan het leven waren. (v9) Wij hadden het doodvonnis over ons, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God die de doden opwekt....” Paulus gebruikte de druk als een hulpmiddel om zich te wenden tot de Vader die de doden opwekt.
De woorden die Paulus gebruikte om die druk te beschrijven, werden ook gebruikt om een olijfpers te beschrijven die olijven uitperst tot er olie uitloopt - Paulus zei dat zijn levenskracht werd uitgeperst. Hij wanhoopte aan het leven. Het woord 'doodvonnis' was een letterlijk doodvonnis. Eerst de opstand in Efeze, toen de Joden die vastbesloten waren om hem te doden, zodat hij een doodvonnis had binnen het Joodse systeem EN van de Griekse leiders in Efeze.
Maar hier zien we dat Paulus deed wat Jezus in Johannes 16:33 zei dat hij moest doen.
Toen hij absoluut machteloos was, moest hij zich richten tot Degene die de doden opwekt. Hij moest dat doen. Er was geen speciale zalving om hem te helpen. Er was geen 'bid om een beweging van God' - hij moest zichzelf emotioneel, in zijn gedachten, laten richten op Degene die de doden opwekt.
Jakobus schreef hetzelfde in Jakobus 1:2, toen hij schreef: “Prijs jezelf gelukkig als je in verschillende beproevingen, testen, verzoekingen terechtkomt...”. (Hetzelfde Griekse woord betekent alle 3 deze dingen)
Ook hier is het aan ons om temidden van die druk 'er vreugde in te scheppen'. Vreugde is een vrucht van de geest, geen emotie. Hij zei niet dat je blij moet zijn, dat is een emotie. Hij zei 'houdt het voor enkel vreugde'. In Galaten 5:22-23 zei Paulus dat de vrucht van de geest liefde, vreugde, vrede .... is.
De context is de werken van het menselijk vlees en de vrucht van de wedergeboren geest. Velen denken ten onrechte (mijn mening) dat dit de vrucht van de Heilige Geest is. Dat is niet zo, dat is niet de context en het wordt ook niet weerspiegeld in het algemene punt dat Paulus maakt. Hij vergelijkt het strijden van het vlees met de geest. De Heilige Geest IS liefde, vreugde, vrede .... maar van Hem komen deze eigenschappen naar de menselijke geest - de vrucht van onze geest. Vruchten zijn de voortplantingsmiddelen van een plant. Het is wat gezien wordt. Het heeft zaden om meer van dat fruit te maken. De vrucht van onze geest is wat mensen zien als we moeilijke tijden doormaken.
Paulus zegt dat als mensen de liefde, vreugde, vrede, zachtmoedigheid en dergelijke van onze geest zien, die de overwinning heeft over de werken van ons vlees, zelfs onder druk van de wereld, ze die vrucht kunnen plukken voor hun eigen leven. Op die manier verspreidt het woord van Christus in ons zich, wanneer anderen deelnemen aan de vruchten die uit onze geest komen.
Jakobus zei dat we er vreugde in moeten scheppen. Jezus zei dat we 'goede moed moeten hebben'. Paulus schreef hoe hij was ingewijd in dit grote mysterie - hij leerde iets nieuws, ging een nieuwe dimensie in zijn leven binnen. Toen hij keek naar Degene die de doden opwekt, realiseerde hij zich in zichzelf dat hij volledig onafhankelijk was van zijn omstandigheden. Hij was vrij van binnen, hoewel de omstandigheden zichzelf zouden moeten uitspelen.
En het is in die vastberadenheid om moed te vatten, die vastberadenheid om het allemaal als vreugde te beschouwen, die vastberadenheid om te kijken naar Hem die de doden opwekt, dat we worden ingewijd in een diepte van onze wandel met Christus die op geen enkele andere manier kan komen.
Ik heb hier kort over geschreven in ‘Gods seizoenen najagen’. Hoe ik tijdens een bezoek van de Heer, na alles te hebben meegemaakt wat ik in deel 1 van deze serie heb beschreven, een zekere kameraadschap met Hem voelde, en Hij met mij. In je stille tijd met Hem, in aanbidding, in die tijd dat je Zijn aanwezigheid in je voelt, concentreer je dan op wat je gemeenschappelijk hebt met Hem. Zijn mensen boos op je hoewel je niets verkeerd hebt gedaan? Dat overkwam de Heer ook - concentreer je op dat gemeenschappelijke.
Heb je verraad ervaren? Hij ook. Richt je op dat gemeenschappelijke. Wanneer je voor Hem staat, wanneer je in aanbidding bent, wat is de essentie van wat je ervaart en concentreer je vervolgens op hoe Jezus daar ook doorheen is gegaan - dat is waar je van de druk van het systeem van de wereld tegen jou, gaat naar Hem die uit de dood is opgewekt; naar de vreugde in je geest, naar de moed in je geest. Daar, wanneer je je richt op wat jij en Jezus gemeen hebben in jullie levenservaringen, kun je je gedachten en emoties naar Hem verschuiven - en zul je een overweldigende vrede in je geest voelen die je erdoorheen zal dragen!
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan,
zegen,
John Fenn/AK
cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
RSS Feed