How faith, common sense, and logic work together, Hot/cold game?, 3 of 3
Hoe geloof, gezond verstand en logica samenwerken, Warm/koud spel?, 3 van 3
Hallo allemaal,
Ik leef naar wat ik heb beschreven - ik ben niet perfect, maar ik wil wel delen in welke mate ik zoek naar een openbaring van de wil en timing van de Vader voordat ik iets doe. Maar eerst een voorbeeld uit het leven van Paulus:
Paulus door Turkije...
In Handelingen hoofdstukken 13-16 reist Paulus van oost naar west door het Turkije van vandaag. In het midden van Turkije ligt Galatië, en enkele van de steden die hij bezocht waren Antiochië van Pisidië, Iconium, Lystra en Derbe. Paulus' brief aan de Galaten is gericht aan de (huis)kerken in deze steden.
Handelingen 16:4 vertelt ons dat Paulus de steden langsreisde om Jezus te prediken en discipelen te maken, altijd richting het westen gaande. In 16:6 staat dat ze naar links wilden, naar Efeze aan de kust, maar dat de Heilige Geest hen dat 'verhinderde'. Er wordt ons niet verteld hoe dit werd gecommuniceerd, maar ze wisten allemaal dat ze niet naar Efeze moesten gaan. Later, in Handelingen 19, ging Paulus er wel heen. Waarom eerder niet? Misschien waren de ongeveer 12 mannen die hij in 19:1-6 ontmoette nog niet op hun plek. Misschien wilde de Heer dat Paulus naar Griekenland zou gaan voordat hij weer naar Turkije mocht.
Hier komen gezond verstand en de leiding van de Heer om de hoek kijken als de Heer 'Nee' zegt. Zonder verdere uitleg of aanwijzingen, maar met een duidelijk 'nee' in hun geest, was het logisch om verder naar het westen te gaan. Wij kunnen hun voorbeeld volgen als we weten dat we op het pad van de Heer zijn, maar telkens als we denken dat we de volgende stap weten, krijgen we een 'nee' te horen.
Het volgende vers, vers 7, zegt dat toen ze naar het westen gingen en bij Mysia aankwamen, wat het noordwesten van Turkije is, ze terug wilden keren naar het noorden en oosten in Bithynia, langs de noordkust van de Zwarte Zee. Maar opnieuw 'stond de Heilige Geest hen dat niet toe'. Het moderne Istanbul ligt aan de uiterste westelijke grens van het oude Bithynië.
Het lijkt erop dat ze eerst naar links probeerden te gaan en daarna naar recht, onzeker over waar de Heer hen heen leidde. Maar ze kregen elke keer een duidelijk 'nee'. Dus bleven ze doen wat logisch en juist leek door hun reis naar het westen voort te zetten. Vaak geeft Hij ons alleen maar een 'nee' zonder uitleg.
Ze hadden geen andere keuze dan verder te trekken naar het westen, richting de kust.
Ze hadden Turkije doorkruist en vers 8 vertelt ons dat ze verder gingen naar Troas (Troad), wat in die tijd een belangrijke stad aan de Egeïsche kust was. (Egeïsche Zee, deel van de Middellandse Zee) Ze hadden letterlijk het hele land van oost naar west doorkruist en nu lag de oceaan voor hen.
Wat moest Paulus nu doen? Door elke keer 'nee' te horen, kwamen ze bij de oceaan aan en wisten ze niet wat ze vervolgens moesten doen.
Verzen 9-12 onthullen dat God pas instructies gaf toen ze nergens anders heen konden. Paulus kreeg in de nacht een gezicht - er staat 2x dat het een gezicht, een visioen was, 's nachts. We weten dus niet of dit een 'geestelijke droom' was, of een letterlijk visioen terwijl hij een van die nachten klaarwakker was.
Tot slot!
Het was een gezicht van een Griek uit Macedonië die zei: 'Kom hier en help ons! Waarom gaf de Heer het gezicht niet toen ze hun eerste 'nee' kregen toen ze naar Efeze en die kust probeerden te gaan? Waarom gaf de Heer het gezicht niet toen ze probeerden terug te keren naar het noorden en oosten langs de noordgrens van Turkije? Waarom wachtte Hij tot ze letterlijk geen land meer voor zich hadden om hen dan pas een gezicht te geven over het gaan naar Griekenland? (We weten het niet)
Kijk naar de manier waarop de Heer hen leidde, door een reeks ferme 'nee's'. Al die tijd, toen de deur dicht was, deden ze wat in het natuurlije juist was. Ze volgden hun gezond verstand. Ze wisten in Handelingen 13:1-3 dat ze waren uitgezonden door de Heilige Geest. Dus bleven ze gewoon doorgaan, ook al was 'nee' na 'nee' de enige aanwijzing die ze van de Heer kregen.
Toen wij kinderen waren, speelden we een spelletje waarbij één persoon iets verborg en de anderen ernaar moesten zoeken. De enige richting die ze kregen was 'warm', of 'koud' of 'warmer' of 'kouder' - en het was een proces van eliminatie dat de persoon die op jacht ging naar het voorwerp moest doorlopen - gezond verstand en logica - om het gebied te verkleinen totdat ze uiteindelijk de juiste plek bereikten en het verborgen voorwerp vonden. Dat doet me denken aan de manier waarop de Heer met Paulus en zijn medereizigers omging. Soms voelen wij ons als dat spelletje 'warm/koud'. Hij laat ons beslissingen nemen door een proces van eliminatie.
Ons leven is vaak zoals wat met hen gebeurde. We gaan door met onze activiteiten totdat en tenzij we een ja/nee krijgen.
Als ik mijn planning voor de dag of de week maak, vraag ik tegelijkertijd aan de Vader of het goed is.
Elke week als ik Chris ophaal van zijn groepshuis heb ik 2 of 3 dingen die Barb en ik opzij hebben gezet om met Chris te doen - hij vindt het heerlijk om naar winkels te gaan, mensen te begroeten, honden te aaien die hij ziet en dergelijke. Maar buiten die 2 of 3 dingen vraag ik de Vader 'Wat heeft U deze week voor Chris gepland?
Heel vaak als we op pad zijn, krijg ik een subtiele ingeving in mijn geest, bijna een suggestie die uit mijn geest komt, om te gaan kijken wat er op ons kleine vliegveld gebeurt (Grove, Oklahoma, een klein vliegveld met één landingsbaan) - en als we daar naartoe gaan zien we vliegtuigen opstijgen of landen, of er staat er één bij de kleine terminal en ik parkeer en haal Chris uit de auto. We gaan de terminal in waar we op dat moment bekend zijn en heel vaak hebben we toestemming gekregen om rond een vliegtuig te lopen (motor uit). We zijn dankbaar voor de voorzieningen van de Vader.
Er zijn allerlei dingen die de Vader openbaart, die me door die genade inzicht geven, waarbij geloof ons antwoord is. ‘Ga naar de vuilnisbelt/het recyclingstation’, en vervolgens zien we daar kiepwagens de grote containers legen - Chris kijkt graag naar grote vrachtwagens. Soms voel ik me geleid om naar de truckstop langs de snelweg te gaan en zitten we te kijken naar de grote semi-trucks (vrachtwagens) die komen en gaan. Bij de plaatselijke truckstop kunnen er wel 10 of meer vrachtwagens geparkeerd staan, en er komen en gaan er nog meer de parkeerplaats op als de chauffeurs naar binnen gaan om te eten.
Als de Vader iets gepland heeft voor Chris om te zien, zoals het bovenstaande, dan zal Hij het in mijn geest leggen. Onze vrijdagse boodschappendag lijkt veel op Paulus die links- of rechtsaf probeert te gaan, maar een 'nee' krijgt. Ik denk aan een idee en verschuif mijn aandacht om te zien of er 'leven' in die gedachte zit. Ik weeg het af. Is het aan mij? Heeft de Vader iets anders
gepland?
Ik heb geleerd dat de Vader niet altijd een 'perfecte wil' heeft voor alles - soms kan het Hem niet echt schelen wat we doen, dan gaat Hij met de stroom mee en begeleidt Hij onze stappen terwijl we gaan. Soms, zoals in het leven van Paulus hierboven, gaan we gewoon door met onze routine en geeft Hij alleen richting als we beginnen af te wijken van Zijn wil of als wat we van plan zijn onverstandig of gevaarlijk zou zijn.
Voor de meeste dingen in ons leven laat Hij het aan ons over om te beslissen. ALS wat we van plan zijn ons in gevaar zou brengen, DAN kan Hij ons sterk aansporen om een andere weg in te slaan of iets anders te doen, zonder ons te vertellen dat een roekeloze auto op op ons pad zou zijn gekomen. Het is ZO belangrijk dat we leren om onze aandacht te verleggen naar onze geest voor elke leiding van de Vader. Soms is het een reeks 'nee'-indrukken. Soms moeten we blijven doen wat we weten dat we moeten doen, zonder precies te weten waar Hij ons naartoe gaat leiden. Soms is het net als dat spelletje van warm of koud, maar we doen altijd wat we weten te doen in het natuurlijke.
Er is zoveel meer te delen over dit onderwerp van geloof en gezond verstand, maar ik ga volgende week verder met een nieuw onderwerp. Tot dan, zegen,
John Fenn/AK
cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
Hoe geloof, gezond verstand en logica samenwerken, Warm/koud spel?, 3 van 3
Hallo allemaal,
Ik leef naar wat ik heb beschreven - ik ben niet perfect, maar ik wil wel delen in welke mate ik zoek naar een openbaring van de wil en timing van de Vader voordat ik iets doe. Maar eerst een voorbeeld uit het leven van Paulus:
Paulus door Turkije...
In Handelingen hoofdstukken 13-16 reist Paulus van oost naar west door het Turkije van vandaag. In het midden van Turkije ligt Galatië, en enkele van de steden die hij bezocht waren Antiochië van Pisidië, Iconium, Lystra en Derbe. Paulus' brief aan de Galaten is gericht aan de (huis)kerken in deze steden.
Handelingen 16:4 vertelt ons dat Paulus de steden langsreisde om Jezus te prediken en discipelen te maken, altijd richting het westen gaande. In 16:6 staat dat ze naar links wilden, naar Efeze aan de kust, maar dat de Heilige Geest hen dat 'verhinderde'. Er wordt ons niet verteld hoe dit werd gecommuniceerd, maar ze wisten allemaal dat ze niet naar Efeze moesten gaan. Later, in Handelingen 19, ging Paulus er wel heen. Waarom eerder niet? Misschien waren de ongeveer 12 mannen die hij in 19:1-6 ontmoette nog niet op hun plek. Misschien wilde de Heer dat Paulus naar Griekenland zou gaan voordat hij weer naar Turkije mocht.
Hier komen gezond verstand en de leiding van de Heer om de hoek kijken als de Heer 'Nee' zegt. Zonder verdere uitleg of aanwijzingen, maar met een duidelijk 'nee' in hun geest, was het logisch om verder naar het westen te gaan. Wij kunnen hun voorbeeld volgen als we weten dat we op het pad van de Heer zijn, maar telkens als we denken dat we de volgende stap weten, krijgen we een 'nee' te horen.
Het volgende vers, vers 7, zegt dat toen ze naar het westen gingen en bij Mysia aankwamen, wat het noordwesten van Turkije is, ze terug wilden keren naar het noorden en oosten in Bithynia, langs de noordkust van de Zwarte Zee. Maar opnieuw 'stond de Heilige Geest hen dat niet toe'. Het moderne Istanbul ligt aan de uiterste westelijke grens van het oude Bithynië.
Het lijkt erop dat ze eerst naar links probeerden te gaan en daarna naar recht, onzeker over waar de Heer hen heen leidde. Maar ze kregen elke keer een duidelijk 'nee'. Dus bleven ze doen wat logisch en juist leek door hun reis naar het westen voort te zetten. Vaak geeft Hij ons alleen maar een 'nee' zonder uitleg.
Ze hadden geen andere keuze dan verder te trekken naar het westen, richting de kust.
Ze hadden Turkije doorkruist en vers 8 vertelt ons dat ze verder gingen naar Troas (Troad), wat in die tijd een belangrijke stad aan de Egeïsche kust was. (Egeïsche Zee, deel van de Middellandse Zee) Ze hadden letterlijk het hele land van oost naar west doorkruist en nu lag de oceaan voor hen.
Wat moest Paulus nu doen? Door elke keer 'nee' te horen, kwamen ze bij de oceaan aan en wisten ze niet wat ze vervolgens moesten doen.
Verzen 9-12 onthullen dat God pas instructies gaf toen ze nergens anders heen konden. Paulus kreeg in de nacht een gezicht - er staat 2x dat het een gezicht, een visioen was, 's nachts. We weten dus niet of dit een 'geestelijke droom' was, of een letterlijk visioen terwijl hij een van die nachten klaarwakker was.
Tot slot!
Het was een gezicht van een Griek uit Macedonië die zei: 'Kom hier en help ons! Waarom gaf de Heer het gezicht niet toen ze hun eerste 'nee' kregen toen ze naar Efeze en die kust probeerden te gaan? Waarom gaf de Heer het gezicht niet toen ze probeerden terug te keren naar het noorden en oosten langs de noordgrens van Turkije? Waarom wachtte Hij tot ze letterlijk geen land meer voor zich hadden om hen dan pas een gezicht te geven over het gaan naar Griekenland? (We weten het niet)
Kijk naar de manier waarop de Heer hen leidde, door een reeks ferme 'nee's'. Al die tijd, toen de deur dicht was, deden ze wat in het natuurlije juist was. Ze volgden hun gezond verstand. Ze wisten in Handelingen 13:1-3 dat ze waren uitgezonden door de Heilige Geest. Dus bleven ze gewoon doorgaan, ook al was 'nee' na 'nee' de enige aanwijzing die ze van de Heer kregen.
Toen wij kinderen waren, speelden we een spelletje waarbij één persoon iets verborg en de anderen ernaar moesten zoeken. De enige richting die ze kregen was 'warm', of 'koud' of 'warmer' of 'kouder' - en het was een proces van eliminatie dat de persoon die op jacht ging naar het voorwerp moest doorlopen - gezond verstand en logica - om het gebied te verkleinen totdat ze uiteindelijk de juiste plek bereikten en het verborgen voorwerp vonden. Dat doet me denken aan de manier waarop de Heer met Paulus en zijn medereizigers omging. Soms voelen wij ons als dat spelletje 'warm/koud'. Hij laat ons beslissingen nemen door een proces van eliminatie.
Ons leven is vaak zoals wat met hen gebeurde. We gaan door met onze activiteiten totdat en tenzij we een ja/nee krijgen.
Als ik mijn planning voor de dag of de week maak, vraag ik tegelijkertijd aan de Vader of het goed is.
Elke week als ik Chris ophaal van zijn groepshuis heb ik 2 of 3 dingen die Barb en ik opzij hebben gezet om met Chris te doen - hij vindt het heerlijk om naar winkels te gaan, mensen te begroeten, honden te aaien die hij ziet en dergelijke. Maar buiten die 2 of 3 dingen vraag ik de Vader 'Wat heeft U deze week voor Chris gepland?
Heel vaak als we op pad zijn, krijg ik een subtiele ingeving in mijn geest, bijna een suggestie die uit mijn geest komt, om te gaan kijken wat er op ons kleine vliegveld gebeurt (Grove, Oklahoma, een klein vliegveld met één landingsbaan) - en als we daar naartoe gaan zien we vliegtuigen opstijgen of landen, of er staat er één bij de kleine terminal en ik parkeer en haal Chris uit de auto. We gaan de terminal in waar we op dat moment bekend zijn en heel vaak hebben we toestemming gekregen om rond een vliegtuig te lopen (motor uit). We zijn dankbaar voor de voorzieningen van de Vader.
Er zijn allerlei dingen die de Vader openbaart, die me door die genade inzicht geven, waarbij geloof ons antwoord is. ‘Ga naar de vuilnisbelt/het recyclingstation’, en vervolgens zien we daar kiepwagens de grote containers legen - Chris kijkt graag naar grote vrachtwagens. Soms voel ik me geleid om naar de truckstop langs de snelweg te gaan en zitten we te kijken naar de grote semi-trucks (vrachtwagens) die komen en gaan. Bij de plaatselijke truckstop kunnen er wel 10 of meer vrachtwagens geparkeerd staan, en er komen en gaan er nog meer de parkeerplaats op als de chauffeurs naar binnen gaan om te eten.
Als de Vader iets gepland heeft voor Chris om te zien, zoals het bovenstaande, dan zal Hij het in mijn geest leggen. Onze vrijdagse boodschappendag lijkt veel op Paulus die links- of rechtsaf probeert te gaan, maar een 'nee' krijgt. Ik denk aan een idee en verschuif mijn aandacht om te zien of er 'leven' in die gedachte zit. Ik weeg het af. Is het aan mij? Heeft de Vader iets anders
gepland?
Ik heb geleerd dat de Vader niet altijd een 'perfecte wil' heeft voor alles - soms kan het Hem niet echt schelen wat we doen, dan gaat Hij met de stroom mee en begeleidt Hij onze stappen terwijl we gaan. Soms, zoals in het leven van Paulus hierboven, gaan we gewoon door met onze routine en geeft Hij alleen richting als we beginnen af te wijken van Zijn wil of als wat we van plan zijn onverstandig of gevaarlijk zou zijn.
Voor de meeste dingen in ons leven laat Hij het aan ons over om te beslissen. ALS wat we van plan zijn ons in gevaar zou brengen, DAN kan Hij ons sterk aansporen om een andere weg in te slaan of iets anders te doen, zonder ons te vertellen dat een roekeloze auto op op ons pad zou zijn gekomen. Het is ZO belangrijk dat we leren om onze aandacht te verleggen naar onze geest voor elke leiding van de Vader. Soms is het een reeks 'nee'-indrukken. Soms moeten we blijven doen wat we weten dat we moeten doen, zonder precies te weten waar Hij ons naartoe gaat leiden. Soms is het net als dat spelletje van warm of koud, maar we doen altijd wat we weten te doen in het natuurlijke.
Er is zoveel meer te delen over dit onderwerp van geloof en gezond verstand, maar ik ga volgende week verder met een nieuw onderwerp. Tot dan, zegen,
John Fenn/AK
cwowi.org en e-mail me op [email protected] of [email protected]
RSS Feed