Lieve vrienden!
De tijd gaat snel, het is alweer December! Nog even en dan vieren we het Kerstfeest en gedenken we dat onze Heer, het levende Woord, vlees geworden is en onder ons gewoond heeft! Hoe bijzonder, dat Hij de heerlijkheid die Hij bij de Vader had, opgegeven heeft. Het levende Woord zegt het zo:‘Hoewel Hij God was, heeft Hij niet op Zijn rechten als God gestaan. Integendeel, Hij legde Zijn grote macht en pracht af en nam de gedaante van een mens aan – een slaaf.’
Afgelopen maand hebben we een reis naar Litouwen en Letland gemaakt. Iedereen die meegeholpen heeft de reis mogelijk te maken: hartelijk dank! Al jullie gaven waren nodig, zonder dat hadden we niet kunnen gaan.
We zijn in Vilnius begonnen, de hoofdstad van Litouwen. Daarna met de trein, met Tadas en Evaldas, naar Kaunas, waar we verschillende meetings gehad hebben.
Daarna zijn we met de auto verder gegaan. Vita was zo lief haar vakantie op te nemen om ons overal naar toe te rijden. Bedankt Vita!
Vandaar naar Panevezys, waar een ontmoeting was met verschillende jonge gezinnen met kleine kinderen. Een bijzondere tijd hebben we daar gehad!
Toen naar Siauliai, naar een huiskerk bestaande uit een paar gezinnen. Vandaar naar Silale, waar de ouders van Vita wonen en waar mensen nog niet zo lang geleden tot geloof gekomen zijn. Heel bijzonder was dat de Heer die avond een oudere vrouw aanraakte, ze heeft haar leven aan Hem gegeven! Men spreekt daar geen Engels, dus Tadas was onze tolk, wat hij geweldig deed!
‘s Avonds laat nog naar Kleipeda gereden, waar we voor een paar dagen in een klein appartementje verbleven. Kleipeda ligt aan de kust, aan de Baltische zee.
Daar hebben we nieuwe contacten gelegd met een paar gezinnen die al een tijdje als huiskerk samenkomen.
De dagen daarna hebben we wat met Carsten, onze jongste zoon, kunnen optrekken. Hij studeert aan de LCC universiteit in Kleipeda. Niet voor lang meer, want 22 December komt hij weer naar huis, wat we erg leuk vinden!
We hebben zijn vrienden ontmoet, de universiteit bekeken en gezien dat hij het goed doet daar!
Na Kleipeda reisden we naar Saldus, Letland, waar Ieva woont. Zij was er afgelopen conferentie bij, met 4 tieners. Ieder weekend heeft zij verschillende jonge mensen bij haar thuis en hebben ze samen huiskerk. Ze is echt een moeder voor hen, wat ze nodig hebben, want velen komen uit gebroken gezinnen en hebben op hun leeftijd al heel wat meegemaakt.
Ieva heeft ons naar Riga gereden, waar we met het vliegtuig weer richting Nederland gegaan zijn.
Al met al een heel goede reis!
Dat leidt meteen naar de volgende reis: de nood die er in Litouwen is, is het gebrek aan evenwichtig, Bijbels onderwijs over de ‘basics’: Wie ben je in Christus, wat is er gebeurd toen je tot geloof kwam; de doop met de Heilige Geest, het geestelijk gezag dat we hebben, enz.
Omdat de wat oudere mensen, die vaak ook nog afgelegen wonen, geen Engels spreken of verstaan, is het een noodzaak dat ze in het Litouws onderwijs krijgen.
Het idee is ontstaan om ergens in februari komend jaar, voor een paar dagen die kant op te gaan en dan onderwijs te geven. Wij in het Engels, wat vertaald wordt in het Litouws. Dat wordt opgenomen, zodat men het op MP3 of op een andere manier kan krijgen en thuis kan gebruiken.
Zo kan men in de eigen huiskerk onderwijs ontvangen en kunnen ze pasbekeerden leren wat ze zelf geleerd hebben!
Wat ons telkens opvalt als we naar Litouwen gaan, is de moeite die ze nemen elkaar op te zoeken en er voor elkaar te zijn. De afstanden zijn groter dan hier en de meesten reizen per openbaar vervoer, en toch zijn ze er voor elkaar!
Dat brengt mij weer bij Handelingen 2:42 – ‘en zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap…’
Het woord ‘gemeenschap’ is ‘fellowship’ in het Engels en ‘koinonia’ in het Grieks. Dit woord houdt in: een diepe, geestelijke band hebben met de Heer en met elkaar. Een delen met elkaar, een eenheid zijn, partners, delen wat je gemeen hebt met elkaar. Dus de eerste discipelen waren aan elkaar toegewijd, niet voor een korte tijd, maar voor de lange duur en als prioriteit!
Ze wisten bij wie ze hoorden en wie bij hen hoorde. Nadat Petrus en Johannes vrijgelaten waren, in hoofdstuk 4:23, gingen zij ‘naar de hunnen’.
Het gevolg daarvan lezen we in vers 24: ‘…verhieven zij eenparig hun stem tot God…’ met als resultaat dat zij allen vervuld werden met de Heilige Geest en het Woord God met vrijmoedigheid spraken!
Dus men ging er niet vandoor toen het moeilijk werd, en scheidde zich niet van de anderen af, maar men ging onmiddellijk naar hun broeders en zusters.
Zij bleven met elkaar verbonden, in goede en slechte tijden en ze wisten dat ze elkaar nodig hadden.
Het is nu, en nog meer in de toekomst, belangrijk dat we verbonden zijn met anderen en geen éénling zijn.
Ons gebed en verlangen is dat we onszelf dit komend jaar nog meer toewijden aan de Heer en aan elkaar!
Dat gezegd hebbende, wensen wij jullie allemaal een heel gezegend kerstfeest en een voorspoedig 2015!
Nogmaals hartelijk dank voor jullie gebeden en financiële steun!
Liefs,
Wil en Ank
De tijd gaat snel, het is alweer December! Nog even en dan vieren we het Kerstfeest en gedenken we dat onze Heer, het levende Woord, vlees geworden is en onder ons gewoond heeft! Hoe bijzonder, dat Hij de heerlijkheid die Hij bij de Vader had, opgegeven heeft. Het levende Woord zegt het zo:‘Hoewel Hij God was, heeft Hij niet op Zijn rechten als God gestaan. Integendeel, Hij legde Zijn grote macht en pracht af en nam de gedaante van een mens aan – een slaaf.’
Afgelopen maand hebben we een reis naar Litouwen en Letland gemaakt. Iedereen die meegeholpen heeft de reis mogelijk te maken: hartelijk dank! Al jullie gaven waren nodig, zonder dat hadden we niet kunnen gaan.
We zijn in Vilnius begonnen, de hoofdstad van Litouwen. Daarna met de trein, met Tadas en Evaldas, naar Kaunas, waar we verschillende meetings gehad hebben.
Daarna zijn we met de auto verder gegaan. Vita was zo lief haar vakantie op te nemen om ons overal naar toe te rijden. Bedankt Vita!
Vandaar naar Panevezys, waar een ontmoeting was met verschillende jonge gezinnen met kleine kinderen. Een bijzondere tijd hebben we daar gehad!
Toen naar Siauliai, naar een huiskerk bestaande uit een paar gezinnen. Vandaar naar Silale, waar de ouders van Vita wonen en waar mensen nog niet zo lang geleden tot geloof gekomen zijn. Heel bijzonder was dat de Heer die avond een oudere vrouw aanraakte, ze heeft haar leven aan Hem gegeven! Men spreekt daar geen Engels, dus Tadas was onze tolk, wat hij geweldig deed!
‘s Avonds laat nog naar Kleipeda gereden, waar we voor een paar dagen in een klein appartementje verbleven. Kleipeda ligt aan de kust, aan de Baltische zee.
Daar hebben we nieuwe contacten gelegd met een paar gezinnen die al een tijdje als huiskerk samenkomen.
De dagen daarna hebben we wat met Carsten, onze jongste zoon, kunnen optrekken. Hij studeert aan de LCC universiteit in Kleipeda. Niet voor lang meer, want 22 December komt hij weer naar huis, wat we erg leuk vinden!
We hebben zijn vrienden ontmoet, de universiteit bekeken en gezien dat hij het goed doet daar!
Na Kleipeda reisden we naar Saldus, Letland, waar Ieva woont. Zij was er afgelopen conferentie bij, met 4 tieners. Ieder weekend heeft zij verschillende jonge mensen bij haar thuis en hebben ze samen huiskerk. Ze is echt een moeder voor hen, wat ze nodig hebben, want velen komen uit gebroken gezinnen en hebben op hun leeftijd al heel wat meegemaakt.
Ieva heeft ons naar Riga gereden, waar we met het vliegtuig weer richting Nederland gegaan zijn.
Al met al een heel goede reis!
Dat leidt meteen naar de volgende reis: de nood die er in Litouwen is, is het gebrek aan evenwichtig, Bijbels onderwijs over de ‘basics’: Wie ben je in Christus, wat is er gebeurd toen je tot geloof kwam; de doop met de Heilige Geest, het geestelijk gezag dat we hebben, enz.
Omdat de wat oudere mensen, die vaak ook nog afgelegen wonen, geen Engels spreken of verstaan, is het een noodzaak dat ze in het Litouws onderwijs krijgen.
Het idee is ontstaan om ergens in februari komend jaar, voor een paar dagen die kant op te gaan en dan onderwijs te geven. Wij in het Engels, wat vertaald wordt in het Litouws. Dat wordt opgenomen, zodat men het op MP3 of op een andere manier kan krijgen en thuis kan gebruiken.
Zo kan men in de eigen huiskerk onderwijs ontvangen en kunnen ze pasbekeerden leren wat ze zelf geleerd hebben!
Wat ons telkens opvalt als we naar Litouwen gaan, is de moeite die ze nemen elkaar op te zoeken en er voor elkaar te zijn. De afstanden zijn groter dan hier en de meesten reizen per openbaar vervoer, en toch zijn ze er voor elkaar!
Dat brengt mij weer bij Handelingen 2:42 – ‘en zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap…’
Het woord ‘gemeenschap’ is ‘fellowship’ in het Engels en ‘koinonia’ in het Grieks. Dit woord houdt in: een diepe, geestelijke band hebben met de Heer en met elkaar. Een delen met elkaar, een eenheid zijn, partners, delen wat je gemeen hebt met elkaar. Dus de eerste discipelen waren aan elkaar toegewijd, niet voor een korte tijd, maar voor de lange duur en als prioriteit!
Ze wisten bij wie ze hoorden en wie bij hen hoorde. Nadat Petrus en Johannes vrijgelaten waren, in hoofdstuk 4:23, gingen zij ‘naar de hunnen’.
Het gevolg daarvan lezen we in vers 24: ‘…verhieven zij eenparig hun stem tot God…’ met als resultaat dat zij allen vervuld werden met de Heilige Geest en het Woord God met vrijmoedigheid spraken!
Dus men ging er niet vandoor toen het moeilijk werd, en scheidde zich niet van de anderen af, maar men ging onmiddellijk naar hun broeders en zusters.
Zij bleven met elkaar verbonden, in goede en slechte tijden en ze wisten dat ze elkaar nodig hadden.
Het is nu, en nog meer in de toekomst, belangrijk dat we verbonden zijn met anderen en geen éénling zijn.
Ons gebed en verlangen is dat we onszelf dit komend jaar nog meer toewijden aan de Heer en aan elkaar!
Dat gezegd hebbende, wensen wij jullie allemaal een heel gezegend kerstfeest en een voorspoedig 2015!
Nogmaals hartelijk dank voor jullie gebeden en financiële steun!
Liefs,
Wil en Ank
