Lieve vrienden,
Regelmatig is ons gevraagd ook een nieuwsbrief te schrijven, en al hebben we dat af en toe gedaan, er zat niet echt een regelmaat in.
Maar we proberen vanaf nu ook regelmatig een update te geven van ons en van het werk in Europa.
De herfst is begonnen, en de vakantie zit er voor iedereen weer op. We hopen dat jullie een goede tijd hebben gehad, waar je dan ook geweest bent, en dat jullie heerlijk uitgerust zijn!
Zoals de meesten van jullie wel weten, zijn Wil en ik, samen met onze jongste zoon Carsten, 3 ½ week in Amerika geweest, bij onze dochter Elsbeth, haar man Mat en dochtertje Zoe.
We hebben genoten van die tijd! Het was geweldig Zoe weer in het echt te zien; de vorige keer dat we haar zagen was hier in Nederland, 2 jaar geleden en toen was ze net 2 geworden.
En niet te vergeten Elsbeth en Mat!
Samen zijn we afgereisd naar John en Barb, die in de buurt van Tulsa, Oklahoma, wonen.
Elsbeth en Mat wonen in Laurel, in de staat Montana. Het was al met al 20 uur rijden, heen en terug, maar zelfs die lange rit was leuk, zo met elkaar in de truck. Ik (Ank) heb voor de eerste keer in Amerika gereden, en dan nog wel in zo’n grote truck, met cruise control J.
In Tulsa hebben we op een zaterdag een ontmoeting gehad met andere leiders in het netwerk, die daar wonen of niet al te ver daar vandaan. Heel fijn en leuk om mensen nu in het echt te zien, en niet alleen via Skype, of facebook. We mochten delen wat en hoe het gaat in de huiskerken hier in Europa. Fijn te horen dat er voor ons gebeden wordt en dat men meeleeft met alles!
Daarna hebben we nog een paar dagen met John en Barb doorgebracht, en hebben we ook Chris voor de eerste keer ontmoet! Veel over hem gehoord, zoals jullie allemaal dat hebben, en nu dus in het ‘echie’. Een geweldige jonge man, een lief karakter. Vooral Zoe vond hij geweldig; hij noemde haar ‘Rosie’, omdat hij haar naam niet zo goed kon uitspreken. Lief!!
En we zijn voor de eerste keer in het huis van John en Barb aan het meer, geweest. Die zondag (21 juli) mocht ik daar mijn verjaardag vieren en werd ik verrast met allerlei kadootjes en zelfs met een heerlijke taart, die gemaakt was door Amy, de schoondochter van John en Barb. Zij is degene die de mails doet, verzendingen, etc. Een verjaardag om nooit te vergeten!
Ook zijn we een dagje met z’n allen op de boot van John geweest. Chris ook, al had hij daar aan het begin niet zo’n zin in…maar uiteindelijk genoot hij toch ook van de bootrit!
Daarna weer 2 dagen terug rijden in de truck, richting Montana. Wat zijn die wegen daar toch heerlijk om op te rijden!
Terug in Laurel hebben we die zondag daarna een huisgroep in Bozeman bezocht, dat ook deel van het netwerk is. Overal in de wereld is de Heer hetzelfde aan het doen: relatiegericht geloof, in alle eenvoud gemeente zijn met elkaar en er zijn voor elkaar!
En na zo’n 3 ½ week Amerika, was het weer tijd om naar huis te gaan. Altijd met gemengde gevoelens: fijn om weer naar je eigen huis te gaan, en wat verdrietig om je familie dag te moeten zeggen…gelukkig is er Skype!
Wil is weer druk aan het werk, en ook voor CWOWI is er werk aan de winkel. Er zijn nieuwe contacten, die we moeten opvolgen en bezoeken, er is een reis gepland naar Schotland, naar Monique en Lorna en voor begin volgend jaar januari staat Litouwen op de lijst.
De groepen in Litouwen groeien, en er zijn daar nieuwe huiskerken gestart.
We hopen een aantal van hen in april te ontmoeten op de conferentie. Ook zijn er nieuwe contacten in Estland, en Letland.
Verder willen we jullie allemaal graag opzoeken, horen hoe het gaat en elkaar bemoedigen.
We zijn er voor jullie en we vinden het zo fijn van jullie te horen, of dat nu via de telefoon is, of via Skype of hoe dan ook…weet dat je deel bent van een groter geheel en dat je niet alleen staat of de enige bent die met huiskerk bezig is…er zijn er zooooo veel meerJ
We zouden het fijn vinden als jullie voor ons bidden, en natuurlijk ook voor John en Barb, dat spreekt voor zich.
Een hartelijk dan aan degenen die ons ook financieel ondersteunen, je hebt geen idee wat een verschil dat maakt! Dat maakt het voor ons mogelijk te gaan.
Het verhaal van David, die ten strijde trok tegen de Amalekieten, in 1 Samuël 30, komt in mijn gedachten. Tweehonderd man bleef achter bij het pakgoed, en zij kregen hetzelfde deel van de buit als de anderen die ten strijde getrokken waren. ‘Gelijk op zullen zij delen’(vers 24) en zo is het geweest van die dag af.
Samen zijn we bezig in de dienst van de Heer!
Heel veel liefs van ons, en bovenal de zegen en de vrede van de Heer!
Wil en Ank
Regelmatig is ons gevraagd ook een nieuwsbrief te schrijven, en al hebben we dat af en toe gedaan, er zat niet echt een regelmaat in.
Maar we proberen vanaf nu ook regelmatig een update te geven van ons en van het werk in Europa.
De herfst is begonnen, en de vakantie zit er voor iedereen weer op. We hopen dat jullie een goede tijd hebben gehad, waar je dan ook geweest bent, en dat jullie heerlijk uitgerust zijn!
Zoals de meesten van jullie wel weten, zijn Wil en ik, samen met onze jongste zoon Carsten, 3 ½ week in Amerika geweest, bij onze dochter Elsbeth, haar man Mat en dochtertje Zoe.
We hebben genoten van die tijd! Het was geweldig Zoe weer in het echt te zien; de vorige keer dat we haar zagen was hier in Nederland, 2 jaar geleden en toen was ze net 2 geworden.
En niet te vergeten Elsbeth en Mat!
Samen zijn we afgereisd naar John en Barb, die in de buurt van Tulsa, Oklahoma, wonen.
Elsbeth en Mat wonen in Laurel, in de staat Montana. Het was al met al 20 uur rijden, heen en terug, maar zelfs die lange rit was leuk, zo met elkaar in de truck. Ik (Ank) heb voor de eerste keer in Amerika gereden, en dan nog wel in zo’n grote truck, met cruise control J.
In Tulsa hebben we op een zaterdag een ontmoeting gehad met andere leiders in het netwerk, die daar wonen of niet al te ver daar vandaan. Heel fijn en leuk om mensen nu in het echt te zien, en niet alleen via Skype, of facebook. We mochten delen wat en hoe het gaat in de huiskerken hier in Europa. Fijn te horen dat er voor ons gebeden wordt en dat men meeleeft met alles!
Daarna hebben we nog een paar dagen met John en Barb doorgebracht, en hebben we ook Chris voor de eerste keer ontmoet! Veel over hem gehoord, zoals jullie allemaal dat hebben, en nu dus in het ‘echie’. Een geweldige jonge man, een lief karakter. Vooral Zoe vond hij geweldig; hij noemde haar ‘Rosie’, omdat hij haar naam niet zo goed kon uitspreken. Lief!!
En we zijn voor de eerste keer in het huis van John en Barb aan het meer, geweest. Die zondag (21 juli) mocht ik daar mijn verjaardag vieren en werd ik verrast met allerlei kadootjes en zelfs met een heerlijke taart, die gemaakt was door Amy, de schoondochter van John en Barb. Zij is degene die de mails doet, verzendingen, etc. Een verjaardag om nooit te vergeten!
Ook zijn we een dagje met z’n allen op de boot van John geweest. Chris ook, al had hij daar aan het begin niet zo’n zin in…maar uiteindelijk genoot hij toch ook van de bootrit!
Daarna weer 2 dagen terug rijden in de truck, richting Montana. Wat zijn die wegen daar toch heerlijk om op te rijden!
Terug in Laurel hebben we die zondag daarna een huisgroep in Bozeman bezocht, dat ook deel van het netwerk is. Overal in de wereld is de Heer hetzelfde aan het doen: relatiegericht geloof, in alle eenvoud gemeente zijn met elkaar en er zijn voor elkaar!
En na zo’n 3 ½ week Amerika, was het weer tijd om naar huis te gaan. Altijd met gemengde gevoelens: fijn om weer naar je eigen huis te gaan, en wat verdrietig om je familie dag te moeten zeggen…gelukkig is er Skype!
Wil is weer druk aan het werk, en ook voor CWOWI is er werk aan de winkel. Er zijn nieuwe contacten, die we moeten opvolgen en bezoeken, er is een reis gepland naar Schotland, naar Monique en Lorna en voor begin volgend jaar januari staat Litouwen op de lijst.
De groepen in Litouwen groeien, en er zijn daar nieuwe huiskerken gestart.
We hopen een aantal van hen in april te ontmoeten op de conferentie. Ook zijn er nieuwe contacten in Estland, en Letland.
Verder willen we jullie allemaal graag opzoeken, horen hoe het gaat en elkaar bemoedigen.
We zijn er voor jullie en we vinden het zo fijn van jullie te horen, of dat nu via de telefoon is, of via Skype of hoe dan ook…weet dat je deel bent van een groter geheel en dat je niet alleen staat of de enige bent die met huiskerk bezig is…er zijn er zooooo veel meerJ
We zouden het fijn vinden als jullie voor ons bidden, en natuurlijk ook voor John en Barb, dat spreekt voor zich.
Een hartelijk dan aan degenen die ons ook financieel ondersteunen, je hebt geen idee wat een verschil dat maakt! Dat maakt het voor ons mogelijk te gaan.
Het verhaal van David, die ten strijde trok tegen de Amalekieten, in 1 Samuël 30, komt in mijn gedachten. Tweehonderd man bleef achter bij het pakgoed, en zij kregen hetzelfde deel van de buit als de anderen die ten strijde getrokken waren. ‘Gelijk op zullen zij delen’(vers 24) en zo is het geweest van die dag af.
Samen zijn we bezig in de dienst van de Heer!
Heel veel liefs van ons, en bovenal de zegen en de vrede van de Heer!
Wil en Ank
