Lieve vrienden,
Ik schrijf dit op de tweede september, want Barb en ik zijn van de 4e – 18e op reis, en dit lees je rond de helft van de maand. Op dit moment neemt overal de druk toe: Syrië, de economie in de VS en de wereld, VS budget, Obamacare, enz. Toen we deze reis aan het plannen waren, voelde het zwaar in onze geest voor het tijdsbestek rond en even na het midden van september tot halverwege oktober, met een langere periode van moeilijkheden tot aan de lente.
Je herinnert je misschien nog wel dat één van de dingen die de Vader tegen me zei betreffende deze herfst, ging over een onzekerheid in ons land, mensen die niet weten wat te doen of waar ze terecht kunnen – het lijkt erop dat dit gaat gebeuren, uitgaande van de president, tot aan Syrië, tot het budget, naar de Obamacare, naar zo vele gezinnen die nu slechts parttime kunnen werken en het moeilijk hebben de touwtjes aan elkaar te knopen, en nog veel meer.
Ik wil je er echter aan herinneren dat Jezus nooit in iemands situatie kwam en zei: ‘Wees bang’. Hij zei altijd ‘Wees niet bevreesd.’ Niets in ons leven of in de wereld komt voor Hem als een verrassing, en voorziening is gemaakt voor Zijn lichaam, en voor de kinderen van onze hemelse Vader.
Onze oudste zoon Chris is 33 jaar oud, maar mentaal ongeveer 4, ten gevolge van zuurstof gebrek bij zijn geboorte, doordat de navelstreng om zijn nek zat tijdens de weeën en de bevalling. De eerste 24 jaar van zijn leven woonde hij thuis, en in die tijd zijn Barb en ik zelden met z’n tweeën uit geweest. Eén van ons moest altijd thuis zijn voor Chris.
Toen Chris ongeveer 10 jaar geleden naar een gezinsvervangend tehuis verhuisde, voelde het vreemd voor Barb en mij om in een opwelling uit te gaan. Na 24 jaar voelden we ons als ondeugende tieners die iets stiekems deden. We dachten: ‘Kun jij je voorstellen dat stellen zonder een gehandicapt kind hun eigen tijd kunnen indelen en kunnen gaan lunchen of dineren wanneer ze maar willen?’ Het was voor ons zo nieuw!
Daar was ik over aan het nadenken in relatie tot ons leven vóór Christus ten opzichte van ons leven nu in Christus. We hebben een schat in deze aarden vaten. Denk er eens over na – Christus woont in jou – de God van het heelal, Schepper van alles, woont in jouw geest. Er zijn momenten dat ik denk dat het gewoon te goed is, ik ben te blij, ik heb te veel vreugde binnenin. Begrijp me niet verkeerd, er is druk om ons heen, noden en lasten die ik dagelijks draag en die nooit uit mijn gedachten zijn – maar in mijn geest is er zo’n blijdschap, zo’n vrede, zo’n opwinding! Voordat ik de Heer leerde kennen, was het alsof ik gevangen gehouden werd, maar met Hem, ineens vrij, net zoals de eerste dagen van vrijheid die Barb en ik ervoeren nadat Chris verhuisd was naar het tehuis. Christus in ons is iets heel bijzonders!
Een bestaan hebben via de bediening, is altijd interessant, en we moeten leven met de focus om met de zaken van de Vader bezig te zijn, terwijl Hij er voor zorgt dat in onze noden wordt voorzien. Hij gebruikt mensen zoals jij in ons leven, waar we erg dankbaar voor zijn. Soms laat een regelmatige, maandelijkse gever ons weten dat hun financiën veranderd zijn en dat ze de ondersteuning verminderen of voor een tijdje opschorten, hetgeen ZO gewaardeerd wordt als het genoemd wordt aan ons. Anderen geven gewoon niet meer, zonder een verklaring te geven, wat is als een korting in je salaris, zonder voorafgaande kennisgeving, terwijl anderen voor de eerste keer begonnen zijn met geven. Het is aan ons om met de dingen van de Vader bezig te zijn en Hem de rest te laten uitzoeken, en Hij voorziet altijd.
Het is mijn grootste wens op de tijd te hebben om per telefoon/Skype/sms met geaffilieerde leiders en mensen die ons financieel en in gebed steunen, op regelmatige basis te praten. Het zou zo geweldig zijn iedereen te kunnen vertellen hoe veel hun gaven en gebeden voor ons betekenen.
Helaas, tijdsverschil en reizen en dergelijke beperken mijn tijd heel erg. Maar dat doet niet af aan de warme affectie en waardering die we hebben voor hen die ons ondersteunen, en ik hoop dat mijn schrijven, onderwijs en het hele huis en relatie gebaseerde bediening waar we mee bezig zijn, of welke zegen we dan ook mogen brengen door in jouw leven te zijn, werkelijk gewaardeerd wordt als een teken van mijn liefde voor jou en het lichaam van Christus.
Dank u!
John en Barb
www.supernaturalhousechurch.org
Ik schrijf dit op de tweede september, want Barb en ik zijn van de 4e – 18e op reis, en dit lees je rond de helft van de maand. Op dit moment neemt overal de druk toe: Syrië, de economie in de VS en de wereld, VS budget, Obamacare, enz. Toen we deze reis aan het plannen waren, voelde het zwaar in onze geest voor het tijdsbestek rond en even na het midden van september tot halverwege oktober, met een langere periode van moeilijkheden tot aan de lente.
Je herinnert je misschien nog wel dat één van de dingen die de Vader tegen me zei betreffende deze herfst, ging over een onzekerheid in ons land, mensen die niet weten wat te doen of waar ze terecht kunnen – het lijkt erop dat dit gaat gebeuren, uitgaande van de president, tot aan Syrië, tot het budget, naar de Obamacare, naar zo vele gezinnen die nu slechts parttime kunnen werken en het moeilijk hebben de touwtjes aan elkaar te knopen, en nog veel meer.
Ik wil je er echter aan herinneren dat Jezus nooit in iemands situatie kwam en zei: ‘Wees bang’. Hij zei altijd ‘Wees niet bevreesd.’ Niets in ons leven of in de wereld komt voor Hem als een verrassing, en voorziening is gemaakt voor Zijn lichaam, en voor de kinderen van onze hemelse Vader.
Onze oudste zoon Chris is 33 jaar oud, maar mentaal ongeveer 4, ten gevolge van zuurstof gebrek bij zijn geboorte, doordat de navelstreng om zijn nek zat tijdens de weeën en de bevalling. De eerste 24 jaar van zijn leven woonde hij thuis, en in die tijd zijn Barb en ik zelden met z’n tweeën uit geweest. Eén van ons moest altijd thuis zijn voor Chris.
Toen Chris ongeveer 10 jaar geleden naar een gezinsvervangend tehuis verhuisde, voelde het vreemd voor Barb en mij om in een opwelling uit te gaan. Na 24 jaar voelden we ons als ondeugende tieners die iets stiekems deden. We dachten: ‘Kun jij je voorstellen dat stellen zonder een gehandicapt kind hun eigen tijd kunnen indelen en kunnen gaan lunchen of dineren wanneer ze maar willen?’ Het was voor ons zo nieuw!
Daar was ik over aan het nadenken in relatie tot ons leven vóór Christus ten opzichte van ons leven nu in Christus. We hebben een schat in deze aarden vaten. Denk er eens over na – Christus woont in jou – de God van het heelal, Schepper van alles, woont in jouw geest. Er zijn momenten dat ik denk dat het gewoon te goed is, ik ben te blij, ik heb te veel vreugde binnenin. Begrijp me niet verkeerd, er is druk om ons heen, noden en lasten die ik dagelijks draag en die nooit uit mijn gedachten zijn – maar in mijn geest is er zo’n blijdschap, zo’n vrede, zo’n opwinding! Voordat ik de Heer leerde kennen, was het alsof ik gevangen gehouden werd, maar met Hem, ineens vrij, net zoals de eerste dagen van vrijheid die Barb en ik ervoeren nadat Chris verhuisd was naar het tehuis. Christus in ons is iets heel bijzonders!
Een bestaan hebben via de bediening, is altijd interessant, en we moeten leven met de focus om met de zaken van de Vader bezig te zijn, terwijl Hij er voor zorgt dat in onze noden wordt voorzien. Hij gebruikt mensen zoals jij in ons leven, waar we erg dankbaar voor zijn. Soms laat een regelmatige, maandelijkse gever ons weten dat hun financiën veranderd zijn en dat ze de ondersteuning verminderen of voor een tijdje opschorten, hetgeen ZO gewaardeerd wordt als het genoemd wordt aan ons. Anderen geven gewoon niet meer, zonder een verklaring te geven, wat is als een korting in je salaris, zonder voorafgaande kennisgeving, terwijl anderen voor de eerste keer begonnen zijn met geven. Het is aan ons om met de dingen van de Vader bezig te zijn en Hem de rest te laten uitzoeken, en Hij voorziet altijd.
Het is mijn grootste wens op de tijd te hebben om per telefoon/Skype/sms met geaffilieerde leiders en mensen die ons financieel en in gebed steunen, op regelmatige basis te praten. Het zou zo geweldig zijn iedereen te kunnen vertellen hoe veel hun gaven en gebeden voor ons betekenen.
Helaas, tijdsverschil en reizen en dergelijke beperken mijn tijd heel erg. Maar dat doet niet af aan de warme affectie en waardering die we hebben voor hen die ons ondersteunen, en ik hoop dat mijn schrijven, onderwijs en het hele huis en relatie gebaseerde bediening waar we mee bezig zijn, of welke zegen we dan ook mogen brengen door in jouw leven te zijn, werkelijk gewaardeerd wordt als een teken van mijn liefde voor jou en het lichaam van Christus.
Dank u!
John en Barb
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed